Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η καυτή πατάτα της οικονομικής κρίσης που έφερε ο κορωνοϊός βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης. Οπως δεν υπάρχει και καμιά αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το πεδίο – της οικονομίας και μόνο – θα ασκήσει την αντιπολιτευτική κριτική του το δύσκολο καλοκαίρι που έρχεται. Και οι δύο πλευρές όμως γνωρίζουν ότι το φθινόπωρο τίποτε δεν θα είναι ίδιο. Τότε θα είναι γνωστός ο ακριβής λογαριασμός της κρίσης, τότε θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για την ανάταξη της οικονομίας. Σε αυτή τη διαδρομή ένα πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Οτι η οικονομία δεν κινείται ούτε με ψέματα ούτε με ελπίδες που στηρίζονται σε ανέξοδες υποσχέσεις. Κινείται μόνο με σχέδιο και πόρους που σήμερα δεν υπάρχουν, αλλά ελπίζουμε ότι θα έρθουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση που προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό της, το 2021.
Οι επισημάνσεις αφορούν και την κυβέρνηση, και πολύ περισσότερο την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία στην πρόταση που παρουσίασε στο Ζάππειο «πάτησε» απλά πάνω στους άξονες του κυβερνητικού προγράμματος αυξάνοντας – ανέξοδα – τα ποσά και τις παροχές στις πληττόμενες επιχειρήσεις και στους εργαζομένους.
Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Απλά μας θύμισε μια κατάσταση την οποία έχουμε ξαναζήσει, π.χ., όταν βλέπαμε τον Αντώνη Σαμαρά στο Ζάππειο 1 & 2 να υπόσχεται περισσότερα από όσα επέτρεπε η χρεοκοπία, τον Αλέξη Τσίπρα να υπόσχεται στη Θεσσαλονίκη έξοδο από τα μνημόνια ξεχνώντας να πει ότι αυτό θα στηριζόταν στη φορολογική εξόντωση των μισθωτών και της μεσαίας τάξης.
Και τώρα συναντιόμαστε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος ξεκίνησε να μειώνει φόρους ξεχνώντας να εξοφλήσει τα χρέη του κράτους στους ιδιώτες ή να μειώσει την έκτακτη φορολογία στους μισθωτούς μέχρι που ενέσκηψε η πανδημία.
Πίσω από τις ανάγκες της πολιτικής επικοινωνίας, που όλοι αντιλαμβάνονται, διακρίνουμε τους υπουργούς Χρήστο Σταϊκούρα και Αδωνι Γεωργιάδη να εγκαταλείπουν τη γραμμή της αισιοδοξίας και να μιλούν πιο ανοιχτά για τον λογαριασμό από το lockdown, που ξεπερνά τα 10-12 δισ. ευρώ (όσο μειώθηκαν τα διαθέσιμα του κράτους). Αυτό χρειάζεται η οικονομία, την ωμή αλήθεια για τη βαθιά ύφεση που βιώνουμε, σχέδιο στην κατάρτιση του οποίου πρέπει να συμμετέχουν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου και δράσεις για να αξιοποιηθούν οι ευρωπαϊκοί πόροι σε έργα και επενδύσεις που είχαν μείνει δραματικά πίσω, πολύ προτού ενσκήψει ο κορωνοϊός.
