Στη Δραπετσώνα γίνεται εδώ και χρόνια ένα περιβαλλοντικό έγκλημα.
Στην αρχή ήταν τα Λιπάσματα, το Τσιμεντάδικο και όλα τα άλλα εργοστάσια που την ίδια στιγμή που έδιναν δουλειά στους ανθρώπους, τους έκλεβαν ζωή, υποβαθμίζοντας το περιβάλλον.
Μετά οι παλιές μονάδες έκλεισαν και κατεδαφίστηκαν. Οι κάτοικοι ήλπιζαν ότι επιτέλους θα αποκτούσαν ένα χώρο αναψυχής και πολιτισμού.
Μόνο που ακόμη και αυτό άργησε και χρειάστηκαν μεγάλοι αγώνες για να μπορέσει να πάρει η δημοτική αρχή Κερατσινίου – Δραπετσώνας ένα μέρος της έκτασης.
Όμως, ενώ είχαν απομακρυνθεί και κατεδαφιστεί οι περισσότερες από τις παλαιές βιομηχανικές εγκαταστάσεις, τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι έχουν να αντιμετωπίσουν τη λειτουργία μιας μεγάλης και οχληρής βιομηχανικής μονάδας. Η μονάδα αυτή είναι η Oil One, συμφερόντων του Δημήτρη Μελισσανίδη.
Η Oil One βρίσκεται εκεί χάρη στην ευνοϊκή μεταχείριση διαδοχικών κυβερνήσεων.
Ήταν ο Γ. Μανιάτης, στην κυβέρνηση Σαμαρά που άλλαξε τις χρήσεις γης το 2014 και επέτρεψε ξανά να λειτουργούν βιομηχανικές δραστηριότητες στα λιπάσματα.
Και ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που με το ένα χέρι υπέγραφε την αλλαγή των χρήσεων γης (που σημαίνει ότι δεν μπορούν να λειτουργούν εκεί βιομηχανικές μονάδες) και με το άλλο την παράταση της λειτουργίας τέτοιων μονάδων, μεγαλώνοντας το χρονικό περιθώριο που μπορεί να λειτουργήσουν βιομηχανικές εγκαταστάσεις σε περιοχές όπου αλλάζουν οι χρήσεις γης.
Και έτσι αυτή τη στιγμή, σε πείσμα της αντίθεσης των κατοίκων, σε μια περιοχή όπου οι χρήσεις γης κανονικά απαγορεύουν τις βιομηχανικές δραστηριότητες, μια τέτοια βιομηχανία λειτουργεί στη Δραπετσώνα.
Οι κάτοικοι έχουν από καιρό επισημάνει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με αυτή τη μονάδα.
Υπάρχουν συχνά περιστατικά έντονης δυσοσμίας, που κατά τους κατοίκους και τη δημοτική αρχή έχουν να κάνουν με την λειτουργία της Oil One και άλλων βιομηχανιών στην περιοχή.
Μετρήσεις εργαστηρίου του Εθνικού Αστεροσκοπείου έδειξαν την παρουσία βενζολίου και άλλων ρύπων.
Παράλληλα, η Περιφέρεια υπέγραψε σύμβαση με τον Δημόκριτο για να γίνουν συστηματικές μετρήσεις.
Η απάντηση της Oil One ήταν να κάνει αγωγή εναντίον του δημάρχου Κερατσινίου-Δραπετσώνας Χρήστου Βρεττάκου, που ευτυχώς έκανε σαφές ότι δεν πρόκειται να «συμμορφωθεί».
Και αναρωτιέται κανείς που είναι σε όλα αυτά το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, του οποίου προΐσταται ο Κωστής Χατζηδάκης; Η απάντηση είναι δυστυχώς απλή: το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας απουσιάζει.
Ακόμη χειρότερα, μιλώντας στο Mega ο Κωστής Χατζηδάκης δήλωσε ότι «το θέμα περιήλθε σε γνώση μας πρόσφατα».
Κοντολογίς ο υπουργός Περιβάλλοντος δήλωσε ότι πληροφορήθηκε για ένα από τα σοβαρά περιβαλλοντικά θέματα στην Αττική, για το οποίο έχουν υπάρξει κινητοποιήσεις των κατοίκων, για το οποίο έχουν γραφτεί άρθρα και γυριστεί ντοκιμαντέρ, και για το οποίο έχουν υπάρξει αντιπαραθέσεις στη Βουλή και έχουν πάρει θέση τα διάφορα κόμματα.
Πώς μπορεί να λέει ο κ. Χατζηδάκης ότι τώρα ενημερώθηκε για ένα θέμα ως προς το οποίο ήταν ο Γ. Σουφλιάς αυτός που είχε δεσμευτεί ότι στα Λιπάσματα θα γίνει ανάπλαση και όχι βιομηχανικές εγκαταστάσεις, δηλαδή ένας πολιτικός από τον χώρο στον οποίο ανήκει και ο σημερινός υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας;
Δηλαδή, εάν ο υπουργός Περιβάλλοντος και ο αρμόδιος γενικός γραμματέας Κ. Αραβώσης δεν έχουν εξαρχής ενημέρωση και ενδιαφέρον και παρέμβαση για ένα τέτοιο ζήτημα, με τι ασχολούνται;
Και με τι ασχολούνταν τα προηγούμενα χρόνια;
Είναι ή δεν είναι κομβική πλευρά των καθηκόντων τους να ασχολούνται με τέτοια θέματα;
Και βέβαια η απλή δήλωση ότι περιμένουν αποτελέσματα μετρήσεων από τους ελεγκτές, μας παραπέμπει στο πρόβλημα που ούτως ή άλλως έχει καταγραφεί: και τα προηγούμενα χρόνια είχαν πάει ελεγκτές του υπουργείου στην περιοχή, όταν υπήρχαν επεισόδια δυσοσμίας.
Μόνο που δεν είχαν τα απαραίτητα όργανα και άρα δεν μπορούσαν να κάνουν πραγματικές μετρήσεις.
Μέχρι τώρα το υπουργείο δεν έχει κάνει καμία δειγματοληψία με όργανα μέτρησης, γιατί δεν έχει όργανα μέτρησης για τη διερεύνηση αυτών των προβλημάτων.
Έτσι αναρωτιέται κανείς τι σημαίνουν οι διαβεβαιώσεις ότι θα σταλούν πάλι ελεγκτές, εάν δεν έχουν τα κατάλληλα όργανα όπως γεννιέται και το ερώτημα τι είδους υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας είναι αυτό που δεν έχει τα όργανα για να μετρήσει συγκεκριμένες μορφές ρύπανσης.
Και βέβαια ο κ. Χατζηδάκης δεν καλείται να τοποθετηθεί μόνο για το θέμα της δυσοσμίας, γιατί αυτή είναι μόνο μια διάσταση του προβλήματος.
Το πρόβλημα με τα Λιπάσματα και τις εγκαταστάσεις της Oil One είναι η ίδια η παρουσία μιας βιομηχανικής εγκατάστασης σημαντικής όχλησης μέσα ουσιαστικά σε μια κατοικημένη περιοχή, μια βιομηχανική εγκατάσταση που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί και ο χώρος θα έπρεπε να ανήκει στο δήμο για να λειτουργεί ως χώρος πολιτισμού, άθλησης και αναψυχής.
Μια εγκατάσταση που εξαιτίας των υλικών και των αποβλήτων που διαχειρίζεται έχει και ένα βαθμό κινδύνου για την περιοχή.
Γιατί σε τέτοιες εγκαταστάσεις το πρόβλημα δεν είναι μόνο το εάν ρυπαίνουν στην κανονική λειτουργία τους, αλλά και το τι γίνεται σε περίπτωση ατυχήματος.
Δεν είναι τυχαίο ότι γενικά δεν χωροθετούμε τέτοιες εγκαταστάσεις δίπλα στον αστικό ιστό.
Ο κ. Χατζηδάκης θα πρέπει να καταλάβει ότι για όλα αυτά έχει ευθύνη.
Έχει την πολιτική ευθύνη για το εάν ένα περιβαλλοντικό έγκλημα στην περιοχή θα συνεχίσει.
Έχει την πολιτική ευθύνη για το εάν υπάρχουν πραγματικοί και όχι εικονικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Έχει την πολιτική ευθύνη για το εάν θα σταθεί στο πλευρό του περιβάλλοντος και των αιτημάτων των κατοίκων, ή εάν θα μιμηθεί τους προκατόχους του στην κατεύθυνση της «διευκόλυνσης» περιβαλλοντικά επιβαρυντικών δραστηριοτήτων.
Ένας υπουργός μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ένα υπουργείο.
Αρκεί φυσικά να θέλει να αναλάβει και την ευθύνη που αυτό συνεπάγεται.
Αν δεν το κάνει ο κ. Χατζηδάκης, ο καθένας έχει το δικαίωμα να σκέφτεται ότι υπάρχουν «δυνάμεις» που δεν τον αφήνουν να το κάνει ή ακόμα ότι και συμπράττει μαζί τους με την ανάλογη «ενθάρρυνση».
Σκληρή τοποθέτηση; Όσο σκληρό είναι να ζητάει η Oil One να βγάλει αγωγό στη θάλασσα να πετάει τα επεξεργασμένα απόβλητα. Αν θεωρούν ότι είναι γάργαρο νερό να τραβήξουν τον αγωγό στα σπίτια τους και να κάνουν μπάνιο με αυτά.
