«Σε παρακαλώ… Σε παρακαλώ… Δεν μπορώ να αναπνεύσω… Σε παρακαλώ φίλε. Σε παρακαλώ»… Ο αφροαμερικανός Τζορτζ Φλόιντ έχει συλληφθεί στη Μιενάπολη της Μινεσότα με την κατηγορία της πλαστογραφίας. Ο αστυνομικός Ντέρεκ Τσοβίν, τον έχει ακινητοποιήσει στην άσφαλτο, πιέζοντάς τον στο λαιμό με το γόνατο. Ο Φλόιντ δεν αντιστέκεται, μέχρι που το σώμα του σταματά να κινείται…
Ο διάσημος μπασκετμπολίστας του NBA Λεμπρόν Τζέιμς ανεβάζει στο διαδίκτυο τη δολοφονία του μαζί με φωτογραφία του παίκτη του ράγκμπι Κόλιν Καπέρνικ, που το 2016 γονάτισε στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου διαμαρτυρόμενος για τις δολοφονίες Αφροαμερικανών. «Καταλαβαίνετε τώρα; Ή σας είναι ακόμη θολό; Μείνετε σε εγρήγορση!» ήταν το σχόλιό του…
Η οργή ξεχειλίζει στη Μινεάπολη που για δεύτερο βράδυ μετατρέπεται σε πεδίο διαδηλώσεων και επεισοδίων μετά τον βασανιστικό πνιγμό του 46χρονου Φλόιντ. Άλλο ένα στα δεκάδες εκατοντάδες που οδηγούν στον αναίτιο και άδικο θάνατο αφροαμερικανών από λευκούς αστυνομικούς στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι μνήμες είναι νωπές από την ατμόσφαιρα εμφυλίου τον Αύγουστο του 2014 στο Φέργκιουσον του Μιζούρι μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του άοπλου αφροαμερικανού εφήβου Μάικλ Μπράουν. Την εν ψυχρώ δολοφονία του μόλις 22 ετών αφροαμερικανού Τζον Κρόφορντ στο Οχάιο επειδή κρατούσε πλαστικό πιστόλι την ίδια χρονιά. Τον στραγγαλισμό του 43χρονου αφροαμερικανού πωλητή παρανόμων τσιγάρων Ερικ Γκάρνερ από αστυνομικούς, στους οποίους ουδέποτε απαγγέλθηκαν κατηγορίες, πάλι το 2014.
Ο θάνατος του τελευταίου είχε γεννήσει το κίνημα Black Lives Matter, όμως έκτοτε ελάχιστα άλλαξαν. Οι συχνά αναίτιες δολοφονίες μελών της πολυπληθέστερης μειονότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες από τα όργανα της τάξης αποτελούν βαθιά, κακοφορμισμένη πληγή που δε λέει να κλείσει. Μια πληγή στην καρδιά της «καλύτερης» -όπως αρέσκεται να αυτοπροβάλλεται- δημοκρατίας στον κόσμο.
Τραγική ειρωνεία; Μόλις πέντε μέρες πριν από τη δολοφονία του Φλόιντ, ο βρετανικός Economist δημοσίευε άρθρο υπό τον τίτλο «Τι απέγινε το κίνημα Black Lives Matter;» Η ακτιβιστική ομάδα εξακολουθεί να κάνει σημαντική δουλειά αναφέρει το δημοσίευμα, ωστόσο από τη στιγμή που ο Ντόναλτ Τραμπ έγινε πρόεδρος, η φιλελεύθερη Αμερική σταμάτησε να δίνει προσοχή.
Ιστορία παλιά
Τα περιστατικά ρατσισμού και μίσους ωστόσο δεν έχουν κωπάσει ποτέ, αναδεικνύοντας κενά, ελλείψεις και πολλές υποσχέσεις που έχουν μείνει απλά στα λόγια, παρά τη μεγάλη. πρόοδο στον αγώνα για τις φυλετικές διακρίσεις και τα δικαιώματα των αφροαμερικανών. Το ρατσιστικό παρελθόν στοιχειώνει ακόμη την Αμερική.
«Η σκιά της φυλετικής Ιστορίας εξακολουθεί να πλανάται πάνω μας» είχε παραδεχτεί άλλωστε και ο πρώτος εκλεγμένος αφροαμεριανός Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στην επέτειο των 50 χρόνων από την Ματωμένη Κυριακή την ειρηνική πορεία 600 μαύρων το 1965 στην Αλαμπάμα, που ζητούσαν ίσα διαιώματα για την κοινότητά τους και που η αστυνομία είχε καταπνίξει στο αίμα στην γέφυρα Edmund Pettus στην πόλη Σέλμα.
Πενηνταπέντε χρόνια μετά, οι αφροαμερικανοί αντιμετωπίζονται από πολλούς ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, έχουν τις πλέον κακοπληρωμένες δουλειές, έχουν λιγότερες εκπαιδευτικές ευκαιρίες, ζουν σε υποβαθμισμένα προάστια ή πόλεις, ενώ στοχοποιούνται ευκολότερα εξαιτίας του χρώματός τους.
Παλαιότερη έρευνα είχε δείξει ότι δυνάμεις ασφαλείας, αστυνομικοί και ιδιωτικοί φρουροί σκοτώνουν έναν αφροαμερικανό κάθε 28 ώρες και στην πλειονότητά τους, τα θύματα δεν οπλοφορούν. Άλλη έρευνα που βασίστηκε σε στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης, έδειξε ότι για τις ίδιες αξιόποινες πράξεις οδηγούνται στη φυλακή μόλις δύο λευκοί έναντι 11 Αφροαμερικανών με τις ποινές των δεύτερων, να είναι κατά 20% βαρύτερες.
