Την αγάπη του για τον Ολυμπιακό εξέφρασε ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς μιλώντας στην ισπανική «As». Ο Σέρβος, ο οποίος αγωνίστηκε για μια διετία (2007 – 2009) με τα χρώματα των Πειραιώτες, στη συνέντευξη που παραχώρησε στους Ισπανούς, ανέφερε ότι ζει στην Αθήνα και βρίσκεται κοντά στον Ολυμπιακό, τονίζοντας ότι παρακολουθεί όλα τα παιχνίδια της ομάδας.
«Είμαι πάντα κοντά του. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τι έκαναν για εμένα» ανέφερε ο Ντάρκο και στη συνέχεια μίλησε για την εξαιρετική σχέση που έχει με τον ηγέτη του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη: «Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα όσα έζησα εδώ και το πώς μου έχουν συμπεριφερθεί και ειδικά ο πρόεδρος Βαγγέλης Μαρινάκης είναι πολύ στενός φίλος μου», πρόσθεσε ο Κοβάσεβιτς, ο οποίος μάλιστα όταν κρέμασε τα παπούτσια του, υπηρέτησε τον Ολυμπιακό ως επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ των Πειραιωτών, αλλά και τεχνικός σύμβουλος της διοίκησης της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
«Παρακολουθώ πολύ ποδόσφαιρο, μου αρέσει να παρακολουθώ παίκτες, είμαι στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Περιμένω να έρθει κάτι για εμένα. Είμαι στην Ελλάδα, στην Αθήνα και πάντα κοντά στον Ολυμπιακό. Πηγαίνω σε όλα τα ματς του, επειδή είναι μια από τις ομάδες μου. Είμαι πάντα κοντά του. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τι έκαναν για εμένα», ανέφερε αρχικά.
Για τις πιο ξεχωριστές στιγμές που πέρασε στο ποδόσφαιρο: «Ήμουνα πολύ χαρούμενος, αλλά σε όλες τις ομάδες μου ήμουνα αρκετά χαρούμενος. Όπως στη Γιουβέντους για παράδειγμα. Συνυπήρξα με παίκτες όπως οι Ζιντάν, Ντε Πιέρο, Ιντσάγκι, Αντόνιο Κόντε και Έντγκαρ Ντάβιντς. Ήταν ευχαρίστηση να αγωνίζομαι μαζί τους. Επίσης, ήταν τέλεια και στον Ολυμπιακό. Έχω πολύ καλές σχέσεις με τον κόσμο στην Ελλάδα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα όσα έζησα εδώ και το πώς μου έχουν συμπεριφερθεί και ειδικά ο πρόεδρος Βαγγέλης Μαρινάκης είναι πολύ στενός φίλος μου. Έχω πολύ καλές σχέσεις με ανθρώπους του Ολυμπιακού και δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.
Και η άλλη ομάδα της ζωής μου, στην οποία πέρασα χρόνια είναι η Ρεάλ Σοσιεδάδ. Θα θυμάμαι για πάντα το “Σαν Σεμπαστιάν”, πέρασα αξέχαστες στιγμές και θα έχω πάντα στην καρδιά μου τη Ρεάλ. Ήταν απίστευτες. Θα συμβούλευα τους ξένους που πηγαίνουν εκεί να γνωρίζουν πρώτα την ιστορία. Όταν έφτασα εκεί το 1996, έμαθα τι έκαναν οι άνθρωποι από την Ντονόστια και την Γκιπούθκοα για να υπερασπιστούν τη φανέλα τους. Μου συμπεριφέρθηκαν πολύ καλά και οι άνθρωποι εκεί. Και ήθελα να τους το ανταποδώσω με τα γκολ. Νιώθω σαν είναι το σπίτι μου».
