Σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πρόσφατη αναφορά του αμερικανικού Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) σημειώνονταν τα κάτωθι: «Επειτα από μια πρόβα χορωδίας διάρκειας 2,5 ωρών στην οποία συμμετείχαν 61 άτομα, μεταξύ των οποίων και ένα άτομο με συμπτώματα, 32 επιβεβαιωμένες και 20 πιθανές δευτερεύουσες περιπτώσεις COVID-19 έλαβαν χώρα (ποσοστά μετάδοσης 53,3% ως 86,7%).
Τρεις ασθενείς χρειάστηκαν νοσηλεία και δύο πέθαναν. Η μετάδοση του ιού πιθανότατα διευκολύνθηκε από τη στενή επαφή κατά τη διάρκεια της πρόβας και αυξήθηκε από τη διενέργεια του τραγουδιού». Με άλλα λόγια, ο συγχρωτισμός αλλά και η ένταση της προσπάθειας που απαιτεί το τραγούδι (και η οποία συνεπάγεται, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μεγαλύτερη έκχυση ιικών σωματιδίων στο αέρα) συνέβαλαν στη μόλυνση της πλειονότητας των συμμετεχόντων στη χορωδία.
Καθώς ο αριθμός των χωρών που αίρουν βαθμηδόν τα περιοριστικά μέτρα αυξάνεται, το μεγάλο ερώτημα της συμπεριφοράς του ιού στην κοινότητα γίνεται ολοένα και επιτακτικότερο. Και τούτο επειδή οφείλει κανείς να βρίσκει συνεχώς τη χρυσή τομή σε μια ισορροπία τρόμου, να βρίσκει δηλαδή το σημείο εκείνο όπου εξασφαλίζεται η δημόσια υγεία με το μικρότερο δυνατό κόστος στην οικονομία.
Μια σειρά μελετών, οι οποίες προέρχονται από διάφορα σημεία του πλανήτη και καταπιάνονται ακριβώς με τέτοιες περιπτώσεις εξαιρετικά μεγάλης μεταδοτικότητας του ιού (superspreading events), έχει δώσει στους επιστήμονες πολύ χρήσιμα στοιχεία. Τρεις παράμετροι φαίνονται ιδιαίτερα σοβαρές και πρέπει να ληφθούν υπόψη: ο συγχρωτισμός, οι κλειστοί χώροι και οι δραστηριότητες που μας αναγκάζουν να εκπνέουμε έντονα. Ως προς τον συγχρωτισμό, είναι μάλλον προφανές ότι η γειτνίασή μας με άλλα άτομα παρέχει πρόσφορο έδαφος στον ιό να μεταδοθεί. Ως προς τους κλειστούς χώρους, έχει υπολογιστεί ότι η πιθανότητα μόλυνσης είναι έως και 19 φορές υψηλότερη σε σχέση με το αν τα ίδια γεγονότα (ίδιοι άνθρωποι, ίδιες δραστηριότητες) ελάμβαναν μέρος σε εξωτερικό χώρο. Τέλος, έχει παρατηρηθεί ότι περιβάλλοντα (όπως σφαγεία με μεγάλο θόρυβο αλλά και χαμηλές θερμοκρασίες) και δραστηριότητες (όπως η έντονη αεροβική άσκηση, τύπου ζούμπα) που αναγκάζουν τους ανθρώπους να φωνάζουν ή να εκπνέουν έντονα συμβάλλουν στην έκχυση μεγάλων αριθμών ιικών σωματιδίων, τα οποία μένουν στο περιβάλλον με μορφή εκνεφώματος και αυξάνουν την πιθανότητα μόλυνσης.
Εν αναμονή λοιπόν της ανεύρεσης φαρμάκων ή/και εμβολίων για τον ιό, το να αποφεύγουμε τον συγχρωτισμό και την έντονη προσπάθεια ιδιαίτερα σε κλειστούς χώρους θα μπορούσε να προστατεύσει, εμάς, τους γύρω μας και εν τέλει τη χώρα.
