Συγκίνησε, αμφισβητήθηκε, αποθεώθηκε. Σε κάθε περίπτωση, το πρωτοσέλιδο των New York Times, με τα ονόματα χιλίων θυμάτων του Covid-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες -δηλαδή μόλις το 1% εκείνων που έχασαν τη ζωή τους από κορωνοϊό τη μέρα που κυκλοφορούσε η εφημερίδα- καταγράφεται, ως ένα από τα εμβληματικότερα στην ιστορία της.
Οι συντάκτες αποφάσισαν να σηματοδοτήσουν το ζοφερό ορόσημο των 100.000 νεκρών και, κυρίως, να δώσουν πρόσωπα στους αριθμούς. Kάθε όνομα συνοδεύεται από μια μικρή αναφορά στο κάθε θύμα που χάθηκε υπογραμμίζοντας τη μοναδικότητα της ζωής του:
Λίλα Φένγουικ, 87 ετών, ήταν «η πρώτη μαύρη γυναίκα που αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Harvard».
Αντζελίν Μιχαλόπουλος, 92 ετών «δεν φοβήθηκε ποτέ να τραγουδήσει ή να χορέψει».
Ρόμι Κον, 91 ετών, «έσωσε 56 εβραϊκές οικογένειες από την Γκεστάπο».
Έιπριλ Νταν, 33 ετών «υπέρμαχος των δικαιωμάτων αναπήρων».
Πατρίτσια Θάτσερ, «τραγουδούσε στη χορωδία της εκκλησίας της για 42 χρόνια».
Σκάιλαρ Χέρμπερτ, 5 ετών, ήταν «το νεότερο θύμα του Μίτσιγκαν στην πανδημία του κορωνοϊού».
Φίλιπ Καν, 100 ετών, «βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο δίδυμος αδελφός του οποίου πέθανε στην πανδημία της Ισπανικής Γρίπης πριν από έναν αιώνα».
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ονόματα της «ανυπολόγιστης απώλειας», όπως τη χαρακτηρίζουν οι συντάκτες της εφημερίδας στον λιτό τίτλο που συνοδεύει τη μακάβρια λίστα.
Οι άνθρωποι πίσω από το project
Πώς όμως γεννήθηκε η ιδέα για ένα τέτοιο πρωτοσέλιδο; Όπως αναφέρει η Σιμόν Λάντον, βοηθός στο τμήμα γραφημάτων των New York Times, όλο το τελευταίο διάστημα οι συντάκτες είχαν καλύψει από κάθε πλευρά την πανδημία.
Συνειδητοποίησαν ωστόσο ότι τόσο μεταξύ τους όσο και στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, υπήρχε κόπωση σχετικά με τα δεδομένα: «Γνωρίζαμε ότι πλησιάζαμε το ορόσημο (των 100.000 νεκρών). Γνωρίζαμε ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος τρόπος να υπολογίσουμε αυτόν τον αριθμό. Το να βάλουμε 100.000 κουκκίδες ή φιγούρες σε μια σελίδα δεν θα έλεγε πραγματικά κάτι για ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, τις ζωές που έζησαν και τι σημαίνει για εμάς ως χώρα». Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να φτιάξουν αυτόν τον καμβά ονομάτων μαζί με δυο λόγια από τις νεκρολογίες του καθενός, τις οποίες βρήκε στο διαδίκτυο ο ερευνητής της εφημερίδας Αλάν Ντελακεριέρ.
Μαζί με ομάδα συντακτών από όλη την αίθουσα ειδήσεων και τρεις μεταπτυχιακούς φοιτητές δημοσιογραφίας, ο Ντελακεριέρ συγκέντρωσε τη λίστα από δεκάδες πηγές στο διαδίκτυο με νεκρολογίες και ειδοποιητήρια θανάτου από όλη τη χώρα:
«Άλαν Λουντ, 81 ετών, Ουάσινγκτον, μαέστρος με το «πιο εκπληκτικό αυτί».
Τερέζα Ελουά, 63 ετών, Νέα Ορλεάνη, «φημισμένη για την επιχείρησή της που κατασκευάζει καρφίτσες και κορσάζ».
Τίμοθι Ρος, 68 ετών, Μίτσιγκαν,«εργαζόταν για περισσότερα από 30 χρόνια στη General Motors»…
Σε κομβικό ρόλο του πρότζεκτ αναφέρονται οι Κλίντον Κάργκιλ, Ματ Ρούμπι, Άννυ Ντάνειλ, Τζόναθαν Χουάνγκ, Ρίτσαρντ Χάρις, Λαζάρο Γκάμιο και Άντριου Ζόντερν.
Αντιδράσεις
Όπως ήταν αναμενόμενο, το πρωτοσέλιδο πυροδότησε πλείστες αντιδράσεις στο διαδίκτυο. Ο Άλεξ Μπέρενσον, πρώην δημοσιογράφος της εφημερίδας, υποστήριξε στον λογαριασμό του στο Twitter ότι οι πρώην εργοδότες του έχουν εγκαταλείψει κάθε αίσθηση ισορροπίας και παίζουν με τα συναισθήματα των αναγνωστών αντί να παραθέτουν με αμεροληψία και σε λογικό πλαίσιο στοιχεία που σχετίζονται με την υγειονομική κρίση.
Υποστήριξε επίσης ότι η λίστα πιθανότατα περιλαμβάνει περιστατικά που δεν σχετίζονται με τον κορωνοϊό. «Όπως αποδεικνύεται το έκτο όνομα στη λίστα ήταν στην πραγματικότητα θύμα δολοφονίας», μετέδωσε το Russia Today. Ο σχολιαστής του CNN, Μπράιαν Σέλτερ έγραψε στο Twitter ότι εκπρόσωπος της εφημερίδας επιβεβαίωσε το λάθος και το όνομα θα αφαιρεθεί στις μεταγενέστερες εκδόσεις.
Ωστόσο, το σφάλμα ήταν αρκετό για να τροφοδοτήσει εκ νέου τη συζήτηση για το κατά πόσο οι Πολιτείες καταγράφουν με ακρίβεια τους θανάτους που οφείλονται σε κορωνοϊό κι εκείνους που προκλήθηκαν από άλλους παράγοντες.
