Τα κυβερνητικά μέτρα για την άμβλυνση των συνεπειών της πανδημίας διχάζουν, όπως συνήθως συμβαίνει όταν εκτίθενται κρίσιμες πολιτικές στη χώρα μας.
Είναι θέμα οπτικής, όπως έλεγαν οι παλαιότεροι της οικονομίας.
Ανάλογα πως βλέπει κανείς το ποτήρι, μισοάδειο ή μισογεμάτο.
Δύο λοιπόν οι κυρίαρχες κουλτούρες.
Η πρώτη, συνδικαλιστική κατά βάση, θέλει το ποτήρι σχεδόν πάντα μισοάδειο και δεν αρκείται ακόμη και αν είναι απλωμένο μπροστά της το ισχυρότερο πακέτο ενισχύσεων και επιδοτήσεων του κόσμου.
Στη βάση αυτής συγκροτείται ένας κύκλος που σχεδόν πάντα δυσφορεί, μένει ανικανοποίητος και ακινητοποιημένος, δεν δημιουργεί παρά αδρανεί και μεμψιμοιρεί.
Και η δεύτερη, πιο ορθολογική και πιο ρεαλιστική, μπορεί να διατηρεί πλήθος επιφυλάξεων, αλλά ωσόσο αποδέχεται τους περιορισμούς, αναγνωρίζει το βάρος των προσπαθειών, αξιολογεί τα όποια πλεονεκτήματα διαμορφώθηκαν στην προηγούμενη φάση, αισιοδοξεί και το κυριότεροι κινείται και δρα.
Η διαφορά κουλτούρας και αντιλήψεων φανερώθηκε τις προάλλες σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, όπου έτυχε να συναντηθούν μια προβεβλημένη πολιτικός και ένας άγνωστος μέχρι πρότινος μάχιμος καθηγητής – γιατρός , από αυτούς που τα έδωσαν και τα δίνουν όλα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, μη φειδόμενοι προσωπικών κόπων και θυσιών.
Η πολιτικός έθιγε με τον συνήθη συνδικαλιστικό τρόπο τα ελλείμματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας, μιλούσε για τις προσλήψεις που δεν έγιναν, για τις υπερωρίες που δεν δίνονται και ο καθηγητής υπογράμμιζε την επιτυχία της προσπάθειας παρά τα υπολειπόμενα μέσα, μιλούσε για το πλεονέκτημα που διαμορφώθηκε και τη βάση που συγκροτήθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, επί της οποίας θα μπορούσε να οικοδομηθεί ένα όραμα προόδου και αναγέννησης όχι μόνο του συστήματος υγείας, αλλά και της χώρας ολόκληρης.
Από τη μια τα λεφτά που έλειπαν και από την άλλη η συλλογική προσπάθεια που περίσσευε.
Δεν εξηγούνται όλα με τα λεφτά, με τους διαθέσιμους ή μη πόρους.
Για να επιτύχει μια υπόθεση και μια προσπάθεια χρειάζονται και άλλες ιδιότητες και άλλες δυνάμεις ικανές να κινήσαυν ουρανό και γη.
Και στην πρώτη φάση εκδήλωσης της πανδημίας οι δυνάμεις υπερτερούσαν των άλλων. Αν διατηρηθούν ακμαίες και σε τούτη, τη δεύτερη φάση αντιμετώπισης των συνεπειών της παρεπόμενης οικονομικής κρίσης, το αποτέλεσμα λογικά είναι εξασφαλισμένο.. και το το ποτήρι θα αποδειχθεί μισογεμάτο.
