Ο νέος πατριωτισμός που χρειάζεται η χώρα απαιτεί, όχι δηλώσεις, διακηρύξεις και ευχολόγια, αλλά πράξεις ουσίας.

Επιβάλλεται όλες οι κοινωνικές τάξεις να κινηθούν με πνεύμα πατριωτισμού και να βάλουν ένα λιθαράκι. Αλλιώς, κανείς δεν δικαιούται να μιλάει και να επιρρίπτει ευθύνες.

Πολλά παραδείγματα μπορεί κανείς να καταγράψει για το πώς αντιλαμβάνεται για το τι είναι ο νέος πατριωτισμός που πρέπει να είναι άρρηκτα δεμένος με την επικράτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης, την προστασία των κατώτερων εισοδηματικά στρωμάτων, την εκμηδένιση της διαφθοράς, την παραδειγματική τιμωρία ενόχων για διασπάθιση δημοσίου χρήματος, την πάταξη της φοροδιαφυγής, κ.α.

Η κρίση των τελευταίων χρόνων μας οδηγεί σε σκέψεις για το πώς μπορεί να είναι ο νέος πατριωτισμός. Ο καθένας και η καθεμία ξέρει καλύτερα πώς μπορεί να είναι ο νέος πατριωτισμός, αρκεί να μην κάνουμε αυτοκαταστροφικές κινήσεις.

Αν θέλουμε να κερδίσουμε τον πόλεμο, έστω και με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουμε ως χώρα, οφείλουμε να κινηθούμε στο πνεύμα του νέου πατριωτισμού και να σταματήσουμε τις κορώνες, τις ύβρεις, τις εκατέρωθεν κατηγορίες και τα λαϊκίστικα επιχειρήματα. Φθάνει πια το «όχι» σε όλα.

Στο πνεύμα του νέου πατριωτισμού οφείλουν οι πολιτικοί μας να μην έχουν ως οδηγό το δόγμα, «ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό», είτε από δεξιά, είτε από τα αριστερά του πολιτικού συστήματος είτε από πρόσωπα που κινούνται στο χώρο του κέντρου.

Οι πολίτες κουράστηκαν να ακούνε την χιλοειπωμένη φράση, «καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται», «δεν έχω να κρύψω τίποτα», «όλα είναι δηλωμένα», «δεν έκανε κάτι παράνομο», κ.λ.π.

Μετά από μια δεκαετή μνημονιακή Οδύσσεια, εντός της οποίας γεννήθηκαν και τέρατα πολιτικά, έπρεπε να μας κάνει όλους σοφότερους για πολλά και κυρίως να διαμορφώσει ένα νέο ηθικό κώδικα συμπεριφοράς.

Ότι είναι και νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Το χειρότερο είναι να μην το αντιλαμβάνεται ή κάνει πως δεν το αντιλαμβάνεται ο πολιτικός.