Η υγειονομική κρίση και ιδιαιτέρως η διαχείρισή της μπορεί να βρίσκεται όντως στην κρισιμότερη φάση της, καθώς τα διλήμματα ως προς το βάθος και την ταχύτητα επανεκκίνησης της οικονομίας περισσεύουν, αλλά και η πολιτική δεν μένει ακίνητη. Σήμερα μπορούμε να αποκαλύψουμε ότι τα σενάρια των εκλογών που πολλούς διέγειραν όλο το προηγούμενο διάστημα μόνο αβάσιμα δεν ήταν. Το ενδεχόμενο απασχόλησε τον Πρωθυπουργό, και κατ’ ορισμένους τον απασχολεί ακόμη, παρότι έκανε ό,τι περνάει από το χέρι του για να το θάψει όσο πιο βαθιά μπορούσε στα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου. Ολοένα και περισσότεροι πια αντιλαμβάνονται ότι προϊόντος του χρόνου η επιτυχής διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού θα πάψει να φουσκώνει τα πανιά της κυβέρνησης και πως άλλα θέματα και προβλήματα, ιδιαιτέρως τα διαχρονικά και δυσεπίλυτα της οικονομίας, θα έλθουν, αν δεν έχουν ήδη έλθει, στο προσκήνιο για να συγκροτήσουν εστίες αμφισβήτησης και να απομειώσουν τα εντυπωσιακά έως τώρα επίπεδα αποδοχής της κυβέρνησης. Πράγμα που σημαίνει ότι στον βαθμό που επιλεγούν ως λύση δεν μπορούν λογικά παρά να διεξαχθούν το αργότερο μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Στη βάση των παραπάνω «χτίζεται» το επιχείρημα της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Ωστόσο, από αυτό το σημείο μέχρι τη διενέργειά τους η απόσταση είναι μεγάλη και τα διλήμματα πολλά. Πώς θα διεξαχθούν εν μέσω των προσπαθειών για τον έλεγχο των συνεπειών της πανδημίας και τι θα συμβεί αν το αποτέλεσμά τους δεν είναι το διεκδικούμενο από την κυβέρνηση και απαιτηθούν δεύτερες εκλογές; Και πόσο μπορεί ο Πρωθυπουργός να θυσιάσει την πολιτική σταθερότητα για έναν στόχο αμφιλεγόμενο και εν πολλοίς παρακινδυνευμένο;
…και ο ανασχηματισμός
Αυτό που μπορούμε να βεβαιώσουμε είναι ότι το δίλημμα είναι υπαρκτό και βασανίζει τον Πρωθυπουργό, παρότι ζήτησε από τους άμεσους συνεργάτες του να τις αρνούνται μετ’ επιτάσεως στις δημόσιες τοποθετήσεις τους. Ο ίδιος πάντως είναι αμφίσημος και σε κάθε περίπτωση θέλει να διατηρήσει το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Αντιστοίχως προβληματίζεται και για τον αναμενόμενο ανασχηματισμό, ο οποίος επίσης δεν είναι άσχετος με τα σενάρια των εκλογών. Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει πια τις αδυναμίες του κυβερνητικού σχήματος, έχει ζυγίσει τα πρόσωπα και μετρήσει τις δυνατότητές τους στη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης. Και στον βαθμό που το ενδεχόμενο των εκλογών παραμένει ισχυρό, θα ήθελε στο μεσοδιάστημα να τονίσει τα μεταρρυθμιστικά και δυναμικά στοιχεία της διακυβέρνησής του τα οποία του πρόσφεραν την πρωτοφανή δημοφιλία που κατέκτησε στη διάρκεια της διπλής κρίσης που αντιμετώπισε τους προηγούμενους μήνες. Οπότε λογικά ο ανασχηματισμός δεν βραδύνει.
Προξενιά και συνοικέσια
Το σίγουρο είναι πάντως ότι τα σενάρια των πρόωρων εκλογών κινητοποίησαν τις αντιπολιτευτικές δυνάμεις. Ηδη, όπως αποκαλύψαμε την περασμένη Κυριακή από αυτή εδώ τη στήλη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, εν όψει του ενδεχομένου πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, ανέδειξε τα σχετικά σενάρια και μαζί μετέδωσε τόσο ότι θα επιμείνει στα σχέδια διεύρυνσης του κόμματός του σε κεντροαριστερή κατεύθυνση, όσο και ότι προτίθεται να καταθέσει με τη δέουσα επισημότητα πρόταση στρατηγικής συνεργασίας στο ΚΙΝΑΛ της κυρίας Γεννηματά. Εν όψει αυτής, δε, πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να τοποθετηθούν, είτε θετικά είτε αρνητικά. Ωστόσο οι περισσότεροι αγνοούν ότι στο παρασκήνιο εξελίσσονται εδώ και καιρό σχετικές προσπάθειες. Πριν ακόμη την έλευση της πανδημίας αρκετοί ήταν εκείνοι που προθυμοποιήθηκαν να οργανώσουν προξενιά και συνοικέσια, προκειμένου να «παντρέψουν» τον Αλέξη με τη Φώφη. Θρυλείται δε ότι διακεκριμένος οικονομικός παράγων είχε την ιδέα να οργανώσει κοινή συνάντηση μεταξύ των δύο με απώτερο στόχο τη συνεργασία τους για τη δημιουργία ενός νέου ενιαίου σχήματος στον χώρο του Κέντρου και της Αριστεράς, ικανού να διεκδικήσει την πρωτιά στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές διεξαχθούν. Σύμφωνα πάντα με τον συγκεκριμένο αστικό μύθο, η ιδέα δεν ευοδώθηκε, δεν πείστηκαν οι προσεγγιζόμενοι να βρεθούν σε κοινό τραπέζι. Ωστόσο ο σπόρος έπεσε σε αγρό υποτυπωδώς καλλιεργημένο και μένει να δούμε αν θα φυτρώσει καινούργιο δέντρο.
Η μάχη του Κέντρου
Επειδή όμως είναι μικρός ο τόπος και ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, το επιτελείο του Πρωθυπουργού προετοιμάζει σχετικά αντίμετρα. Ο χώρος του Κέντρου διεκδικείται και από αυτόν. Ηδη έχει ενσωματώσει στις τάξεις της κυβέρνησής του κάμποσους θιασώτες του πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικού ΠαΣοΚ και κατά τα φαινόμενα θα επιμείνει στη διεκδίκηση διακεκριμένων στελεχών με παρουσία και συμμετοχή στις δημόσιες υποθέσεις. Εν όψει του επικείμενου ανασχηματισμού βολιδοσκοπούνται συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία ήδη αντιμετωπίζουν προκαταβολικές επιθέσεις από εκδοχές της ιδιότυπης και αποκηρυγμένης πλέον από τον Κώστα Καραμανλή «καραμανλικής Αριστεράς», που όλα τα προηγούμενα χρόνια κατάφερε να διαδραματίσει έναν κάποιο ρόλο, διαβρωτικό κατά βάση και προστατευτικό βεβαίως των δυνάμεων της αδράνειας και της αντιμεταρρύθμισης. Το ενδιαφέρον είναι ότι το πολιτικό παιχνίδι δεν λέει να κοπάσει ούτε σε αυτούς τους τόσο αγωνιώδεις καιρούς της πανδημίας.
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι…
Eπίσης δεν μπορώ να μείνω αδιάφορος στην εμμονή ορισμένων υπουργών να καλλιεργούν υπερπροσδοκίες ακόμη και σε τούτες τις τόσο δύσκολες συνθήκες. Με ξεπερνούν, για παράδειγμα, οι συνεχείς αναφορές του αρμόδιου υπουργού σε αυξήσεις συντάξεων, επικουρικών και άλλων. Και αυτές την ώρα που διαπιστώνεται σημαντική υποχώρηση των εισπράξεων από τα έτσι κι αλλιώς προβληματικά και επιχορηγούμενα ασφαλιστικά ταμεία. «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» που λένε και οι Γραφές.
Η αρχική σκέψη στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν να παραστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον εορτασμό της επετείου για τη συμπλήρωση 100 ετών από την απελευθέρωση της Θράκης. Στη συνέχεια κρίθηκε ότι θα ήταν άστοχο να μετακινηθεί εκτός Αττικής ενώ παρέμενε σε ισχύ η απαγόρευση μετακίνησης από νομό σε νομό για τους υπόλοιπους πολίτες και επελέγη να εκπροσωπήσει τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση ο Τάκης Θεοδωρικάκος. Ο υπουργός Εσωτερικών ταξίδεψε οδικώς στην Κομοτηνή και στην Αλεξανδρούπολη, αλλά δεν συμμετείχε μόνο στις εορταστικές εκδηλώσεις. Εκανε παράλληλα συσκέψεις με τους δημάρχους Εβρου και Ροδόπης, με τους οποίους συζήτησε τις προϋποθέσεις ένταξής τους στο νέο πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης» για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων ύψους 28 εκατομμυριών ευρώ.
Ενα δυνατό χαρτί…
Ακούραστη η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, δεν έχει μειώσει τη δράση της ούτε στη συγκυρία του κορωνοϊού. Η Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO και πρόεδρος της «Ελπίδας» όχι μόνο δεν «έμεινε σπίτι» με… σταυρωμένα χέρια, αλλά ανέπτυξε σημαντικές πρωτοβουλίες εντός και εκτός Ελλάδας. Εχοντας πάντοτε, όπως λέει συχνά η ίδια, στο κέντρο της δράσης της τον άνθρωπο, στήριξε ενεργά ευπαθείς ομάδες, οικογένειες, δομές, κ.λπ., στέλνοντας απευθείας ή μέσω Μητροπόλεων σε όλη τη χώρα χιλιάδες δέματα αλληλεγγύης. Ξεχωριστή φροντίδα έδειξε στα αγαπημένα της παιδιά, στις μητέρες, στους γιατρούς και στις νοσηλεύτριες του Ογκολογικού Νοσοκομείου, ακόμη και μέσω προσωπικών μηνυμάτων υποστήριξης, με διαδικτυακή παρουσία όπως απαιτεί η εποχή. Παράλληλα, έχει συνυπογράψει με πολύ σημαντικές διεθνείς προσωπικότητες ανοιχτές επιστολές σχετικά με τη λήψη μέτρων για την υγεία και την οικονομία, όπως αυτή του Γκόρντον Μπράουν υπέρ της ανάγκης διεθνούς αλληλεγγύης, ή του Nizami Ganjavi International Center. Συγχρόνως συμμετέχει σε διαδικτυακές διεθνείς πρωτοβουλίες της UNESCO «για να μη μείνει κανείς πίσω λόγω πανδημίας», στην CALL to Unite του Tim Shriver καθώς και σε όλες τις πρωτοβουλίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα την εποχή του COVID-19 της διεθνούς ακτιβίστριας Kerry Kennedy. Με όλη αυτή τη δραστηριότητα η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη αποδεικνύει ότι είναι μια δυνατή φωνή για τους ανίσχυρους και ισχυρός παράγοντας της soft dimplomacy για την Ελλάδα.
Πρόσωπο της έριδος, ανάμεσα στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ, έγινε ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Ακης Σκέρτσος εξαιτίας του σχολίου που πόσταρε στο Facebook χαρακτηρίζοντας «λαϊκή απογευματινή» την αγόρευση της εισαγγελέως στη δίκη Τοπαλούδη. Η γεμάτη συναίσθημα αγόρευση της εισαγγελέως Αριστοτελίας Δόγκα προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και έχουν δίκιο όσοι θεωρούν ότι υπερέβη το όριο της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την αποπομπή του κ. Σκέρτσου, υποστηρίζοντας ότι παρενέβη σε ανοιχτή δίκη, αλλά η κυβέρνηση στήριξε τον υφυπουργό της. Στην πραγματικότητα η εισαγγελέας και ο υφυπουργός έκαναν το ίδιο λάθος, δεν εκτίμησαν σωστά τους περιορισμούς του θεσμικού τους ρόλου. Ο κ. Σκέρτσος, με σύζυγο διοικητική δικαστή, γνωρίζει πολύ καλά τις πιέσεις που ασκούνται στην έδρα σε υποθέσεις με έντονο ενδιαφέρον. Αγνοεί όμως ότι όσο μεγεθύνεται ο πολιτικός του ρόλος τόσο θα μειώνεται η «έφραση προσωπικών απόψεων» στα social media.
