Νάκμπα στα αραβικά σημαίνει Καταστροφή. Η Νάκμπα του 1948 είναι ο σημαντικότερος σταθμός που σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία του Παλαιστινιακού λαού, κι αποτελεί την ανοικτή πληγή του.
Μετά τη λήξη της Βρετανικής Εντολής και την αποχώρηση των Βρετανικών δυνάμεων από την Παλαιστίνη, οι Σιωνιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις Χαγκανά και Ιργκούν ξεκίνησαν την πρώτη φάση της εθνοκάθαρσης σε βάρος του γηγενούς παλαιστινιακού πληθυσμού.
Περισσότεροι από 15.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, 418 παλαιστινιακά χωριά καταστράφηκαν πλήρως, και πάνω από 700.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν με τη βία από τα σπίτια τους, κι εγκαταστάθηκαν ως πρόσφυγες στα εδάφη της υπόλοιπης Παλαιστίνης (Δυτική Όχθη, Γάζα, Ιερουσαλήμ), και στις γύρω αραβικές χώρες (Ιορδανία, Συρία, Λίβανο, Ιράκ, Αίγυπτο).
Τα γεγονότα του 1947-1948, που κορυφώθηκαν στις 15 Μαΐου του 1948 με την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ, αποτέλεσαν κι αποτελούν ένα τεράστιο εθνικό τραύμα που συνοδεύει έκτοτε τον παλαιστινιακό λαό.
Η Παλαιστίνη, που αποτελούσε από την αρχαιότητα μέχρι τότε ένα από τα σημεία αναφοράς του παγκόσμιου πολιτισμού και της παγκόσμιας ιστορίας, ως κοιτίδα των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, έσβησε ξαφνικά από το χάρτη και τη θέση της πήρε ένα τεχνητό αποικιοκρατικό δημιούργημα Ευρωπαίων Εβραίων εποίκων, που ονομάστηκε κράτος του Ισραήλ.
Το σύνολο των δραματικών και συγκλονιστικών γεγονότων της εποχής εκείνης, η απότομη και βίαιη διακοπή της ιστορικής συνέχειας στο χώρο και στο χρόνο, χαράχθηκε στη συλλογική συνείδηση των Παλαιστινίων με τον αραβικό όρο Νάκμπα, που χρησιμοποίησε πρώτος ο Κωνσταντίν Ζουρέικ, Συρο-Ορθόδοξος Άραβας ιστορικός, στο βιβλίο του «Μάανα Αλ-Νάκμπα» (Η Σημασία της Νάκμπα) που εκδόθηκε λίγους μήνες μετά τα γεγονότα.
Ο όρος εδραιώθηκε με την έκδοση του πεντάτομου μνημειώδους έργου «Η Καταστροφή της Παλαιστίνης Και Ο Χαμένος Παράδεισος» του Παλαιστίνιου ιστορικού και τότε δημάρχου της Ιερουσαλήμ, Άρεφ Αλ-Άρεφ, που εκδόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘50.
Από τότε μέχρι σήμερα, δεκάδες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, εκατοντάδες ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, κι αμέτρητα άλλα ψηφίσματα διεθνών οργανισμών, υπέρ της αναγνώρισης των αναφαίρετων εθνικών δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού, κι υπέρ της δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα εναπομείναντα παλαιστινιακά εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967 (Δυτική Όχθη, Λωρίδα της Γάζας, Ανατολική Ιερουσαλήμ), παραμένουν χωρίς αντίκρισμα.
Σήμερα, 72 χρόνια μετά τη Νάκμπα, ο παλαιστινιακός λαός αντιμετωπίζει υπαρξιακούς κινδύνους, που απειλούν να ενταφιάσουν όσες ελπίδες του έχουν απομείνει για σχετική δικαιοσύνη.
Η λεγόμενη «Συμφωνία του Αιώνα», που ανακοινώθηκε τον περασμένο Ιανουάριο από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, στοχεύει στην παραγραφή του δικαιώματος των έξι εκατομμυρίων Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, και στην επιβολή ενός απαράδεκτου, ανήθικου κι απάνθρωπου καθεστώτος Ισραηλινού απαρτχάιντ σε βάρος των υπολοίπων έξι εκατομμυρίων Παλαιστινίων που ζουν στα κατεχόμενα εδάφη.
Ο εθνικός διχασμός που συνεχίζει να διαιρεί τους Παλαιστινίους τα τελευταία 15 χρόνια, κάνει εξαιρετικά δύσκολη την αντιμετώπιση αυτών των υπαρξιακών κινδύνων, και διευκολύνει την επιβολή των αμερικανο-ισραηλινών σχεδίων. Ο διχασμός αυτός αποδυνάμωσε σημαντικά, αν όχι κρίσιμα, την εθνική υπόθεση του παλαιστινιακού λαού, σε όλα τα πεδία.
Το δίκαιο όμως δεν χάνεται ποτέ. Ο παλαιστινιακός λαός κατάφερε μέσα από τις πιο αντίξοες συνθήκες του ξεριζωμού, της προσφυγιάς και της κατοχής, να διατηρήσει την εθνική του υπόθεση ζωντανή στη συλλογική συνείδηση των διαδοχικών γενιών του, και να διεκδικήσει ηρωικά τα νόμιμα δικαιώματα του, με τον ένοπλο αγώνα, με την άοπλη λαϊκή αντίσταση, και με τον πολιτικό και διπλωματικό αγώνα.
Είναι βέβαιο ότι η νέα γενιά των Παλαιστινίων, στην κατεχόμενη πατρίδα και στη διασπορά, οπλισμένη με τη μόρφωση και το ταλέντο, θα αναλάβει δράση σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς τομείς, για να ξεπεραστεί ο εθνικός διχασμός, και να δικαιωθεί ο αγώνας τριών γενιών Παλαιστινίων για Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ανεξαρτησία και Ειρήνη.
Ο Μούσταφα Αζούζ είναι αντιπρόεδρος της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας και πρώην Σύμβουλος Τύπου στην Παλαιστινιακή Πρεσβεία στην Ελλάδα
