Ενας θυμόσοφος θαλασσινός, παρατηρώντας τα αγωνιώδη της πολιτικής στο μέσον της υγειονομικής και της παρεπόμενης οικονομικής κρίσης, σημείωσε τις προηγούμενες μέρες με νόημα ότι «αέρηδες φουσκώνουν τα πανιά και αέρηδες τα σκίζουν».
Αφορμή για την εύστοχη υπενθύμιση αποτέλεσε η πρόωρη θριαμβολογία ορισμένων για την πολιτική έκβαση της μοναδικής, πολύπλευρης και εν πολλοίς απροσδόκητης οικουμενικής κρίσης.
Είναι ακριβές βεβαίως ότι η κυβέρνηση ανταποκρίθηκε στην πρόκληση της πανδημίας, έλαβε γρήγορα τις ορθές αποφάσεις, επέλεξε αξιόπιστους διαχειριστές, πρόλαβε το κακό, προστάτευσε την υγεία των πολιτών και την ευστάθεια του εθνικού συστήματος υγείας.
Γι’ αυτό και σήμερα μόνο επαίνους εισπράττει εντός και εκτός της χώρας και είδε τη δημοφιλία της να εκτοξεύεται στα ύψη.
Επιπλέον χάρις στις έγκαιρες και έγκυρες επιλογές της διαμόρφωσε μια καλύτερη βάση, σε σχέση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, για να αντιμετωπίσει την επόμενη φάση του «ξεκλειδώματος» της χώρας και της επανεκκίνησης της οικονομίας.
Ωστόσο, ουδείς μπορεί να παραγνωρίζει το γεγονός ότι η παρούσα κρίση βρήκε την Ελλάδα πληγωμένη, σχεδόν εξουθενωμένη από την προσπάθεια αντιμετώπισης της προηγούμενης κρίσης χρέους.
Κακά τα ψέματα, η χώρα μας μόλις είχε βγει από τον αναπνευστήρα, πάλευε να διαμορφώσει συνθήκες ανάκαμψης και σταθερής ανάπτυξης, διεκδικώντας χρηματοδοτικούς και αναπτυξιακούς πόρους από την ανοιχτή διεθνή αγορά, η οποία δυστυχώς με την εκδήλωση της πανδημίας έκλεισε σχεδόν για όλους, ιδιαιτέρως για τις χώρες με προηγούμενα προβλήματα όπως η δική μας.
Αυτή την ώρα η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με διπλή – υγειονομική και οικονομική – κρίση, χωρίς πολλούς διαθέσιμους πόρους, πολλαπλώς εξαρτημένη για ακόμη μία φορά από την «καλοσύνη των ξένων», των εταίρων μας στην Ευρώπη κυρίως, οι οποίοι, εκ παραδόσεως, είναι δύσκολοι και δύστοκοι.
Το πανδημικό σοκ μπορεί όντως να ήταν συμμετρικό, αλλά οι συνέπειές του, οικονομικές και άλλες, διακρίνονται για την ασυμμετρία τους.
Πολλά λοιπόν θα εξαρτηθούν από τη βοήθεια της Ευρώπης, από την ταχύτητα και την αποφασιστικότητα με την οποία θα δράσουν οι Βρυξέλλες και πρωτίστως το Βερολίνο. Οπως και από την έκταση της εξωτερικής ζήτησης που θα αναπτυχθεί το καλοκαίρι για τα ελληνικά αγαθά και τις ακρογιαλιές μας, οι οποίες επιπροσθέτως επιβάλλεται να διατηρηθούν απρόσβλητες από τον κορωνοϊό για να μείνουν αποδοτικές και ακμαίες.
Ταυτόχρονα, ουδείς μπορεί να προδικάσει την κοινωνική δυναμική που θα αναπτυχθεί στην επόμενη περίοδο.
Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει με ασφάλεια πώς θα αντιδράσουν οι χειμαζόμενοι πολίτες σε ενδεχόμενη επανεμφάνιση της πανδημίας ή ακόμη πόσο θα είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν αναγκαστικά μέτρα και ρυθμίσεις διάσωσης της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Ή τι αισθήματα επίσης μπορεί να προκαλέσει ένα κύμα υψηλής ανεργίας ή ενδεχόμενης κατάρρευσης εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών εξαιτίας της.
Με άλλα λόγια, δεν είναι καιρός πανηγυρισμών, παρά χρόνος περισυλλογής και εντατικών προσπαθειών, ώστε να περιοριστούν κατά το δυνατόν οι ζημιές στο σώμα της οικονομίας και της κοινωνίας.
Και για να γίνει κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο να επινοηθούν νέα σχήματα και μέτρα πολιτικής, να επιστρατευθούν οι καλύτερες δυνατές δυνάμεις, να εξασφαλιστεί υποτυπώδης συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και βεβαίως να προσφερθούν βοήθειες σε εκείνους που πραγματικά έχουν ανάγκη.
Σε άλλη περίπτωση, νέοι, σφοδροί αέρηδες θα σηκωθούν, έτοιμοι να σκίσουν τα φουσκωμένα πανιά
