Πότε θα γνωρίζουμε ότι τελειώσαμε με τον κορωνοϊό

Με την πρώτη άρση κάποιων περιορισμών, έπειτα από την επιτυχή διαχείριση της εξάπλωσης της πανδημίας, ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα.

Αυτή κυριαρχείται από μία διαπίστωση, η οποία θα πρέπει να εμπεδωθεί και κατά τα φαινόμενα να μας ακολουθεί για πολύ καιρό. Η διαπίστωση είναι δυσάρεστη: Από εδώ και πέρα και για χρόνο απροσοδιόριστο, το βασικό στοιχείο της όποιας καθημερινότητας είναι η αβεβαιότητα.

Δεν γνωρίζουμε πότε θα υπάρξει φάρμακο, αν θα υπάρξει φάρμακο, αν θα είναι αποτελεσματικό, αν στην συνέχεια θα υπάρξει εμβόλιο, αν τελικά η επιστήμη θα νικήσει ή αν θα καταδειχθεί ότι η αίσθηση παντοδυναμίας του ανθρώπου ήταν μία αλαζονική αυταπάτη.

Από τις απαντήσεις σε αυτά τα «αν» θα κριθούν εν τέλει όλα. Η κοινωνκή μας συμπεριφορά, οι σχέσεις, οι οικονομικές εξελίξεις, τα όσα θα επισυμβούν στο πολιτικό πεδίο, ο ίδιος ο τρόπος ζωής και συναναστροφής, η εμπιστοσύνη, τα πάντα.

Ο χρόνος για όλα αυτά, άγνωστος. Ακόμη και με την άρση των μέτρων, ο φόβος και η συνεχής διάψευση θα κυριαρχούν.

Ήδη βλέπει κάποιος πώς συγκεκριμένες δραστηριότητες βρίσκονται αυτήν την στιγμή σε αναστολή, καθώς δεν υπάρχει καμία δυνατότητα εκτέλεσής τους. Για παράδειγμα οι αθλητικές δραστηριότητες και κατά κόρον οι καλλιτεχνικές, όπως το θέατρο, ο κινηματογράφος, οι συναυλίες κλπ.

Μπορεί να νοηθεί ζωή δίχως αυτά; Η απάντηση είναι εύκολη και δίδεται καθημερινώς από όλους, στο διάστημα αυτό του εγκλεισμού. Πόσο πιο δύσκολα θα ήταν όλα δίχως τις ταινίες, τις μουσικές ή τις παραστάσεις της προηγούμενης εποχής, που είχε κάποιος την δυνατότητα να παρακολουθεί; Μάλλον θα είχαμε άλλου τύπου δυσάρεστες εκδηλώσεις δίχως όλα αυτά.

Υπό αυτήν την έννοια και με την δέουσα αναγνώριση της τέχνης κάθε μορφής, σε αυτό το περιβάλλον της αβεβαιότητας υπάρχει και μία παράδοξη σιγουριά ως προς το πότε θα έχουμε ξεμπερδέψει.

Την διατύπωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρης Λιγνάδης, συνομιλώντας με τον Βαγγέλη Βενιζέλο την προηγούμενη Πέμπτη στην διαδικτυακή εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών με θέμα «Η πανδημία ως βίο-ηθική πρόκληση – Μια νέα “ανθρώπινη κατάσταση;”».

Η απάντηση λοιπόν για το πότε θα τελειώσει αυτή η περιπέτεια, δόθηκε με αυτήν την εύστοχη επισήμανση:

«Νομίζω ότι θα έχουμε βγει ολοσχερώς από το κεφάλαιο που λέγεται κορωνοϊός, όταν άφοβα ανοίξουν χώροι συνάθροισης που λέγονται συναυλιακοί χώροι και θέατρα. Μπορεί να είμαστε οι τελευταίοι που θα ανοίξουμε, αλλά θα είμαστε αυτοί που θα σημάνουμε επιτέλους το τέλος του κορωνοϊού».

Μπορεί η απάντηση να μην προσφέρει την επιθυμητή αισιοδοξία, όμως γεννά μιά ευχάριστη προσδοκία.

Και σίγουρα αναδεικνύει την επείγουσα ανάγκη να στηριχτούν σε αυτήν την φάση οι άνθρωποι των παραστατικών τεχνών και των συναφών επαγγελμάτων…