Εκεί που περπατούσαμε αμέριμνοι στο πεζοδρόμιο, ξαφνικά μας ήρθε στο κεφάλι μια Κεραμίδα , που μας άλλαξε τα φώτα. Χάσαμε τα αυγά και τα καλάθια.
Έτσι περίπου και χειρότερα συνέβη με την Επιδημία του Κορωνοϊού . Κρούσματα επί κρουσμάτων, κι η λίστα των νεκρών διαρκώς μεγαλώνει. Ευτυχώς, βέβαια, που δεν πήρε τις διαστάσεις, που διαβάζουμε στις άλλες χώρες.
Όμως τόσο η κυβέρνηση όσο κι ο ελληνικός λαός χειριστήκαμε το θέμα με σωφροσύνη, ώστε ευελπιστούμε, πως τα δύσκολα έχουν περάσει κι όπως λένε οι μαθηματικοί η καμπύλη ίσιωσε και πάει προς την κατιούσα. Ευελπιστούμε !!
Αλλά μετά από το θέμα της υγείας μας χτυπά λυπητερά η οικονομία, που έτσι ή αλλιώς θα αφήσει έντονα τα σημάδια της.
Πολλοί συμπατριώτες μας, βλέπουν να έρχονται «μαύρες» μέρες, δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις έκλεισαν, τα μαγαζιά κατέβασαν τα ρολά κι ο καλοκαιρινός Τουρισμός, που είναι ο βασικότερος οικονομικός παράγοντας της Ελλάδας, υπάρχει φόβος να βουλιάξει παντελώς. Βέβαια, οι ξενοδόχοι και τα εστιατόρια – ταβέρνες παίρνουν τα μέτρα τους, καθώς κι η κυβέρνηση πασχίζει προς τούτο. Εντούτοις όλ’ αυτά δεν αρκούν, για να σωθεί ο κλάδος, γιατί στο παιχνίδι αυτό, τον πρώτο ρόλο παίζουν οι τουρίστες. Και το ερώτημα είναι, αν αυτοί θα τολμήσουν να ταξιδέψουν , ώστε αντί να έρθουν σ’ ένα ευχάριστο τόπο, υπάρχει, θεωρητικά ή πρακτικά ο φόβος να καταλήξουν πρώτα σε κάποιο νοσοκομείο και ύστερα στο νεκροταφείο.
Κακά τα ψέματα, η επιδημία μας χτύπησε άσχημα και πολλοί ειδικοί θεωρούν δεδομένο ότι η ύφεση που θα δημιουργηθεί στην οικονομία μας μπορεί να κυμανθεί από 15- 20 % του ΑΕΠ. Βέβαια κάποιος θα πει, πως αυτές οι συνέπειες δεν θα εμφανιστούν μόνο σε μας, αλλά σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στις ΗΠΑ.
Από εκεί και ύστερα όλα τα κακά είναι μπροστά μας : ανεργία, φτώχεια και μιζέρια.
Οι παλιές γενεές ξέρουν καλά απ’ αυτά. Δηλαδή, είναι η εικόνα που προκύπτει σ’ έναν πόλεμο. Στην πολεμική περίοδο, με τις μάχες εδώ κι εκεί , μετράει κανείς μεγάλους αριθμούς νεκρών και η οικονομία σταματά παντελώς. Ο κόσμος δεν έχει να φάει, ανθεί η μαύρη αγορά και οι αρρώστιες θερίζουν.
Βέβαια σε τέτοιες εποχές, όλοι περιμένουν να τελειώσει ο πόλεμος, για να δούνε πώς θα «φτιαχτούν». Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο , η μόνη βοήθεια που δεχθήκαμε τότε, προέκυψε το 1950 με το Σχέδιο Μάρσαλ της Αμερικής. Αλλά ήταν σταγόνα στον ωκεανό, γιατί η χώρα ύστερα από τρεις πολέμους, ήταν παντελώς ρημαγμένη.
Σήμερα, θα μπορούσαμε να πούμε πως η κατάσταση μοιάζει μ’ εκείνη του πολέμου, όμως δεν είναι ίδια. Πρώτον, μέχρι τώρα τα πηγαίναμε, κουτσά – στραβά, παρ’ όλο το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος, κύρια γιατί δεν είμαστε, όπως παλιά, μόνοι μας. Τώρα βρισκόμαστε εντός της Ε.Ε. , γεγονός υψίστης σημασίας, διότι υπάρχει μια κάποια αλληλεγγύη και επειδή το σύστημα της Ένωσης έχει πολύ χρήμα. Ως γνωστό, σε πρώτη φάση, έχει εγκριθεί το ποσόν των 540 δισεκατομμυρίων, για να βοηθηθούν οι οικονομίες όλων των μελών. Αλλά το πράγμα, ακόμη «παλεύεται», γιατί τα μισά μέλη της Ένωσης ζητούν την έκδοση του Κορωνό Ευρω-ομολόγου και οι άλλοι για μια δυνατή βοήθεια 2 τρισεκατομμυρίων Ευρώ.
Η θέση μας στην Ευρώπη και η υποσχόμενη βοήθεια δεν θα επιτρέψουν τα πράγματα να πάρουν την απόλυτη τροπή της οικονομίας του πολέμου.
Αλλά από την άλλη μεριά θα πρέπει να είναι όλοι προετοιμασμένοι , για δύσκολες μέρες. Διαβάζοντας κανείς τον ξένο τύπο διαπιστώνει ότι αυτοί οι φόβοι βρίσκονται παντού. Επίσης εκείνο που κατά κάποιο τρόπο εκπλήσσει είναι ότι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες – μέλη απειλούνται σφόδρα οι συντάξεις. Βέβαια, όταν υπάρχει ανεργία και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν έσοδα από τους εργαζόμενους και τους εργοδότες, όσο απόθεμα κι αν υπάρχει, κάπου θα λυγίσουν και θα περιορίσουν το ύψος των συντάξεων. Σε πρώτη φάση, θα βοηθήσει οπωσδήποτε το κράτος, αλλά κι αυτού οι δυνατότητες δεν είναι απεριόριστες.
Εκείνο το οποίο είναι εντυπωσιακό, ως προς την επερχόμενη κρίση των Συνταξιοδοτικών Ταμείων, είναι ότι πολλά απ’ αυτά έχουν θέσει τα χρήματά τους σε ιδιωτικά ομόλογα των κεφαλαιαγορών, που αυτόν τον καιρό, έχουν πάρει την κατρακύλα.
Οπωσδήποτε, ο ελληνικός λαός περνά μια δύσκολη περίοδο, αλλά όλοι ευελπιστούμε πως η κυβέρνηση αγρυπνεί και ότι θα εμποδίσει στα μέτρα του δυνατού να ζήσουμε κι άλλες σκληρές μέρες.
