Εν αναμονή των τελικών ανακοινώσεων για την σταδιακή επαναλειτουργία των σχολείων την Τετάρτη το απόγευμα, εντείνεται η απορία: πώς σε αυτό το σημείο και έπειτα από ένα διάστημα συνετής διαχείρισης και συντονισμού, διαμορφώνεται ένα περιβάλλον ανησυχίας και ασάφειας;

Η αβεβαιότητα στην εποχή μας είναι πλέον ούτως ή άλλως το κυρίαρχο στοιχείο. Και η σταδιακή επιστροφή σε μία στοιχειώδη μορφή κοινωνικότητας, θα την κάνει δυστυχώς ακόμη μεγαλύτερη.

Ως προς τούτο, οι πολιτικές αποφάσεις για το άνοιγμα των σχολείων θα πρέπει να σταθμιστούν με τον ίδιο τρόπο και με τον ίδιο γνώμονα με τις προηγούμενες.

Αν αφήσει κατά μέρος κάποιος το γεγονός ότι και σε αυτό το πεδίο, όπως και στο θέμα με την τηλεκατάρτιση, δόθηκε πάτημα σε πολλούς για άσκηση αντιπολίτευσης, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται μία πραγματικότητα: κυριαρχείται αυτή από την ανησυχία των γονέων και των οικογενειών για την επιστροφή των μαθητών στα θρανία, ειδικότερα εκείνων των μικρότερων τάξεων.

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, στην επιτροπή των εμπειρογνωμόνων δεν υπάρχει ομοφωνία για το θέμα. Μπορεί να υπάρχει επιστημονική άποψη υπέρ του ανοίγματος, την στιγμή που μία άλλη θα είναι κατά.

Όπως επισημαίνεται, οι αποφάσεις θα ληφθούν σε στενή συνεργασία με την Επιτροπή ειδικών του υπουργείου Υγείας και θα ισχύσουν υπό την αυστηρή προϋπόθεση, ότι η εξάπλωση του κορωνοϊού στην Ελλάδα θα συνεχίσει φθίνουσα.

Υπό αυτό το πρίσμα, το άνοιγμα των σχολείων είναι μία απόφαση που μπορεί να επηρεάσει ακριβώς αυτήν την παράμετρο. Ως εκ τούτου θα πρέπει να εξεταστεί έτσι, προτού ληφθούν και ανακοινωθούν οι αποφάσεις.

Ο Πρωθυπουργός έδειξε ότι έχει λάβει υπόψη του τις ανησυχίες και εν τέλει άφησε στο διάγγελμά του ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην ανοίξουν τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία.

Υπάρχουν προβληματισμοί ως προς το τι θα γίνει με τα παιδιά εφόσον δεν θα πηγαίνουν σχολείο και οι γονείς θα είναι υποχρωμένοι να επιστρέψουν στην δουλειά τους.

Σε αυτό το πεδίο θα πρέπει με προσοχή και ρεαλισμό να εξεταστούν εφικτές λύσεις, όπως η θεσμοθέτηση της τηλεργασίας, ή η χορήγηση του επιδόματος των 800 €, ή ενός προσαρμοσμένου ποσού, ώστε ο ένας από τους δύο γονείς να μπορεί να παραμένει στο σπίτι με το παιδί. Είναι βέβαιον ότι λύσεις μπορούν να σχεδιαστούν και σε ό,τι αφορά το κόστος τους, δεν θα είναι αυτές που θα φέρουν την συμφορά. Αλλωστε, συζητούμε για ένα διάστημα τριών εβδομάδων τον Ιούνιο, αν και εφόσον λειτουργήσουν τα σχολεία.
Υπάρχουν και δε και άλλες παράμετροι. Όπως για παράδειγμα, το αν ζουν ηλικιωμένοι και ευπαθείς στο στενό περιβάλλον ή ακόμη και το αν γονείς είναι χρόνια πάσχοντες και με την επαναλειτουργία των σχολείων δημιουργείται μία δυνάμει απειλή για την προσβολή τους από τον ιό, κ.ά.

Δεδομένης της σύγχυσης και της ανησυχίας που προκλήθηκε, σε συνδυασμό με την διχογνωμία των ειδικών, η κυβέρνηση οφείλει να λάβει την ορθή απόφαση και να την ανακοινώσει όσο το δυνατόν συντομότερα.

Ποια είναι αυτή;

Ο κανόνας είναι απλός: Όταν υπάρχει αμφιβολία, επιλέγει κάποιος την λύση που παρέχει την μεγαλύτερη ασφάλεια.