Αλλη μία σύνοδος κορυφής αναμένεται την Πέμπτη 23 Απριλίου και η αίσθηση στην Ευρώπη είναι ότι κυριαρχεί το business as usual.
Με την διαφορά ότι τίποτε άλλο δεν είναι as usual, οι ηγέτες της Ενωσης συνέρχονται και πάλι μέσω τηλεδιάσκεψης, προκειμένου οι ισχυροί του βορρά να δικαιολογήσουν τις θέσεις τους και να αποφύγουν τις γενναίες κινήσεις, να δώσουν όμως και την αίσθηση ότι κάνουν κάποια βήματα.
Την ίδια ώρα, οι ασθενείς του νότου βλέπουν το φάσμα της οικονομικής καταστροφής να προβάλλει απειλητικό, ενώ μοιάζει να ελέγχεται το πρώτο κύμα της πανδημικής κρίσης και αναμένεται το επόμενο.
Με την διαρροή περί της ύπαρξης ενός σχεδίου της Επιτροπής για την αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της Ενωσης, δεν εξυπακούεται και ότι κάτι τέτοιο θα τεθεί επί τάπητος, πόσο μάλλον να υπάρξει συμφωνία επ’ αυτού. Αλλωστε, πρέπει κατ’ αρχάς σε αυτήν τη σύνοδο να ληφθούν αποφάσεις για την υλοποίηση των όσων συμφωνήθηκαν στο πρόσφατο Eurogroup, πολλά από τα οποία παραμένουν σε εκκρεμότητα. Κυρίως σε ό,τι αφορά τις χρηματοδοτήσεις και τους όρους που θα τις συνοδεύσουν.
Οι τηλεδιασκάψεις αυτές δεν εξυπηρετούν κάτι διαφορετικό από το ροκάνισμα του χρόνου και με κύριο μέλημα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, να μην αλλάξει τίποτε στην Ευρώπη ή τουλάχιστον να μην υπάρξουν αλλαγές, οι οποίες θα ενοχλήσουν τους ισχυρούς.
Παρά ταύτα, ό,τι και αν επιθυμούν ή ισχυρίζονται κάποιοι, βλέποντας μόνο το εκλογικό κόστος ή την βραχυπρόθεσμη προοπτική της οικονομίας, πράττουν ένα θεμελιώδες λάθος στην συνολική προσέγγιση.
Όταν μιλούν για επανεκκίνηση και ελπίδες ανάκαμψης τον επόμενο χρόνο, παραβλέπουν το στοιχειώδες.
Για να υπάρξει ανάκαμψη τον επόμενο χρόνο, σε όλα τα επίπεδα, είτε μιλάμε για νοικοκυριά, επιχειρήσεις, κλάδους της οικονομίας ή ολόκληρα κράτη, οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν τώρα και οι παρεμβάσεις να γίνουν άμεσα. Η στοιχειώδης λογική επιβάλλει μία παραδοχή: Για να υπάρξει οικονομική δραστηριότητα, ως προϋπόθεση της ανάκαμψης σε λίγους μήνες, πρέπει άμεσα, τώρα, να ληφθούν αποφάσεις ώστε οι κλάδοι της οικονομίας και οι επιχειρήσεις να παραμείνουν εν ζωή και σε δραστηριότητα.
Αυτό προϋποθέτει γρήγορες και λειτουργικές αποφάσεις στο πεδίο της φορολογίας, των πιστώσεων και της διασφάλισης ρευστότητας, με όλα όσα αυτά συνεπάγονται σε δημοσιονομικό επίπεδο και κατ΄επέκταση σε όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Κατά τα φαινόμενα, η Ευρώπη θα προχωρεί όπως ξέρει και έχει συνηθίσει. Με μικρά βήματα, μικρές ενέσεις λίγο πριν απαιτηθεί «διασωλήνωση» και δέσμια για κάποιον καιρό ακόμη των αγκυλώσεών της.
Στην ουσία, η Ενωση μοιάζει να μην συνειδητοποιεί το πολύ σοβαρό: έχει στην διάθεσή της το εμβόλιο, αυτό για την οικονομία. Μόνο που το κρατά στις αποθήκες της.
Όσο δεν το χρησιμοποιεί, κινδυνεύει όταν κάποια στιγμή θα έλθει το εμβόλιο κατά του Covid19, να έχει προσβληθεί ανεπανόρθωτα από την νόσο της οικονομίας. Και να παραμείνει διασωληνωμένη για άγνωστο χρονικό διάστημα…
