Η επόμενη ημέρα και εκείνοι που μένουν πίσω

 

Μαζί με την συζήτηση και την μελέτη για την άρση των μέτρων, την μερική επανεκκίνηση της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας, θα ξεκινήσει μοιραία και η κουβέντα για την επόμενη ημέρα στο πολιτικό πεδίο. 

Πώς θα είναι αυτή; Τι χαρακτηριστικά της προ κορωνοϊού (π.Κ.) εποχής θα έχουν διατηρηθεί; Ποιο θα είναι το  περιεχόμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης; 

Οι ενδείξεις στο ευρύτερο πεδίο δείχνουν ότι η Ελλάδα, όπως πέρασε το τεστ στο υγειονομικό του σκέλος με επιτυχία παγκοσμίου κλίμακας, πιθανώς θα είναι και μία από τις πρώτες χώρες, όπου τα αποτελέσματα της πανδημίας στην πολιτική θα εμφανιστούν με ταχύτητα. 

Είναι αισθητό ότι στο διάστημα των τελευταίων εβδομάδων συντελέστηκαν και βήματα πολιτικής προοόδου. Και φάνηκε αυτό σε πολλά πεδία: Από το μοντέλο της διακυβέρνησης, την ταχύτητα της λήψης αποφάσεων και την επιβεβαίωση του εγχειρήματος του επιτελικού κράτους, έως την πρόταξη της υγείας έναντι της οικονομίας και την ανάδειξη νέων προτύπων στην πολιτική διαχείριση, ακόμη και στον πολιτικό λόγο. 

Η χώρα, έχοντας υποστεί πλήγματα βαριά και σοβαρά επί μία δεκαετία, βρέθηκε στην δίνη της νέας παγκόσμιας και πολλαπλής κρίσης, να λειτουργεί ως παράδειγμα προς μίμηση. Παρά τις πληγές της, κερδίζει σήμερα σε αξιοπιστία, όσο ποτέ στο παρελθόν και αυτό μεταφράζεται και στην πολιτική. 

Η κρίση αυτή σαρώνει ιδεολογικά σχήματα, προσχήματα και προκαλύμματα, θέτει τα ζητήματα και τα διλήμματα εκ των πραγμάτων διαφορετικά: Ποιος είναι ικανός, ποιος είναι αποτελεσματικός, ποιος λαμβάνει με ταχύτητα ορθές αποφάσεις και ποιος εν τέλει είναι έτοιμος για την επόμενη ημέρα και την μ.Κ. περίοδο, η οποία ωστόσο θα καθυστερήσει ακόμη. 

Όποιος τα έχει αντιληφθεί αυτά, θα είναι κατ’ αρχάς χρήσιμος για την χώρα και αυτό είναι το βασικό πολιτικό κριτήριο: Ποιος έχει να προσφέρει, ποιος έχει τρόπο να συμβάλλει και ποιος εν τέλει έχει την δυνατότητα να πείσει για την αξία του στην προσπάθεια της εθνικής ανοικοδόμησης. 

Καμία από τις λέξεις αυτές δεν είναι πλέον θεωρητική κατασκευή ή τετριμμένη πολιτική φλυαρία. Η επόμενη ημέρα είναι εδώ και οι συνήθειες της προηγούμενης οφείλουν να μείνουν πίσω. 

Τα έχουν αντιληφθεί όλοι αυτά; Είναι φανερό πως όχι. 

Είναι ακόμη αρκετά δυνατές οι φωνές που αναζητούν τεχνάσματα για την άσκηση αντιπολίτευσης με τους όρους του παρελθόντος. Με μία διαφορά: εκφράζουν μία ισχνή μειοψηφία.

Παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ο πρώτος που αδυνατεί να αποδεχθεί την νέα πραγματικότητα και συνεπώς να προσαρμοστεί σε αυτήν. Το έδειξαν τα πασχαλινά του μηνύματα, οι παρεμβάσεις του και οι συνεντεύξεις του. 

Αδυνατεί να αποδεχθεί την επάρκεια της κυβέρνησης, ούτε που του περνά από το μυαλό να δώσει (γιατί όχι;) ακόμη και συγχαρητήρια, αντιθέτως, αποτολμά να δηλώνει ότι ο Πρωθυπουργός «είναι υπόλογος για όσα γίνονται σε μια περίοδο που υποφέρουν άνθρωποι», υποβαθμίζει την επιτυχή ανάσχεση της πανδημίας, λέγοντας – εσφαλμένως – ότι το έκαναν κι άλλοι, εννοώντας την Αλβανία, κραυγάζει διαρκώς και παραπλανητικώς για το δημοσιονομικό μαξιλάρι και συμπεριφέρεται σαν να βρισκόμαστε στο 2014. Σαν να περιμένει να γίνει η «στραβή»… 

Και μόνο οι στιγμές που επιλέγει ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να ενεργήσει και να μιλήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, σε συνδυασμό με τις εικαζόμενες εσωκομματικές πιέσεις ώστε να ασκήσει σκληρότερη αντιπολίτευση, φανερώνουν ότι η αντίληψη στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο παραμένει ίδια και απαράλλαχτη. 

Φανερώνεται και κάτι ακόμη. Ότι με δεδομένο ότι ενδεχόμενο εκλογών δεν υπάρχει για ορατό χρονικό διάστημα, παρουσιάζεται μία τεράστια αδυναμία να συμμεριστούν στην αντιπολίτευση τις διαθέσεις των πολιτών. Κανείς, πέραν των εγκλεισμένων στην Κουμουνδούρου, δεν έχει όρεξη για αντιπαραθέσεις παλαιού τύπου, προσχηματικές πολιτικές κατηγορίες τραβηγμένες από τα μαλλιά, αγριάδες και μαγκιές, στις οποίες πολλοί διακρίθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν. 

Η επόμενη ημέρα της πανδημίας θα έχει πολλά διλήμματα στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνία. Ενα από αυτά, ίσως και το κυριότερο, θα είναι «ποιον εμπιστεύεστε να διαχειριστεί την κρίσιμη αυτή περίοδο;». 

Η απάντηση θα είναι κατά τα μέχρι στιγμής διαφαινόμενα σαρωτική για όσους έχουν μείνει στο παρελθόν…