Oι στιγμές που διανύουμε είναι ιστορικές. Ο κόσμος βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το καθολικό πάγωμα της παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής ζωής αποτελεί φαινόμενο μοναδικό στην Ιστορία.
Οι προβλέψεις αναλυτών, οικονομολόγων και διεθνών οργανισμών σκιαγραφούν ένα εφιαλτικό τοπίο για την «επόμενη μέρα» της πανδημίας.
Η Γερμανία και η Γαλλία βυθίζονται σε ύφεση ιστορικής κλίμακας, ενώ οι εκτιμήσεις για την παγκόσμια αγορά εργασίας είναι εφιαλτικές.
Οι κλυδωνισμοί στην οικονομία ξεπερνούν κατά πολύ τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και την κρίση δημοσίου χρέους του 2010, με τους πιο απαισιόδοξους να κάνουν λόγο για κρίση ανάλογη με το κραχ του 1929.
Οι φόβοι αυτοί εδράζονται στην ιδιαίτερη φύση του εχθρού με τον οποίο είναι αντιμέτωπος ολόκληρος ο πλανήτης. Συνιστά απειλή ασύμμετρη με συμμετρικά χαρακτηριστικά. Πλήττει καίρια τη δημόσια υγεία, την παραγωγή, τη ζήτηση και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η διάρκεια της αναταραχής που προκαλεί παραμένει άγνωστη, γεγονός που επιτείνει την αβεβαιότητα και βάζει περισσότερους αγνώστους σε μια εξίσωση ούτως ή άλλως δυσεπίλυτη.
Μέσα σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο οι ευρωπαίοι ηγέτες καλούνται να λάβουν καθοριστικές αποφάσεις. Η ώρα της αλήθειας και των μεγάλων αποφάσεων έφτασε. Περιθώρια για άλλες αναβολές δεν υπάρχουν.
Στο σημερινό Eurogroup κρίνεται η συνοχή και το μέλλον της Ευρώπης. Δοκιμάζεται στην πράξη η ιδέα της αλληλεγγύης πάνω στο οποίο βασίστηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Η λήψη γενναίων και πειστικών αποφάσεων είναι μονόδρομος. Όπως είπε χθες ο Ευάγγελος Βενιζέλος, η Ευρώπη είναι «αιχμάλωτη των αξιών και του πολιτισμού της».
Αυτές τις ευρωπαϊκές αξίες καλούνται να σεβαστούν και να υπηρετήσουν οι ηγέτες της. H Ιστορία τούς παρακολουθεί.
