Η παρούσα κρίση πρέπει να βγάλει τη χώρα ενωμένη όσο ποτέ άλλοτε. Να αφήσει πίσω της αφορισμούς, διχόνοιες του παρελθόντος, μισαλλοδοξία, φανατισμούς και ακρότητες. Να στείλει μήνυμα νέας κοινωνικής υπευθυνότητας και συλλογικότητας.
Είναι ευκαιρία πέρα από τον αναστοχασμό για αξίες, ηθικούς κώδικες, νόμους και άγραφους κανόνες, για οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα, για θεσμικά θεωρήματα και νομικά κατασκευάσματα, να ανοίξει και η συζήτηση για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Αυτό βέβαια σε δεύτερη φάση, αφού περάσει η τωρινή περίοδος της κρίσης και βγει η χώρα, η κοινωνία και η οικονομία με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Οι επιπτώσεις ήδη φαίνονται στο οικονομικό πεδίο και δεν πρέπει να είναι κανείς οικονομολόγος για να το αντιληφθεί. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται οδηγούν σε μια νέα κατάσταση σε πολλά επίπεδα. Βίαιη προσαρμογή στις νέες συνθήκες που επιφέρει η οικονομική κρίση, φυσικό επακόλουθο της υγειονομικής.
Το μέγα ζητούμενο είναι πως θα σταθεί η χώρα την επόμενη μέρα στα πόδια της. Και το βασικό είναι να υπάρχει ισχυρό Κράτος, δυνατή ιδιωτική οικονομία με ανοικτές επιχειρήσεις και βέβαια με εργαζομένους υπό την απαραίτητη νομοθετική κάλυψη.
Από εκεί και πέρα όμως, και με δεδομένη την μεγάλη πτώση του τουρισμού, της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, πρέπει να στηριχθεί ο Έλληνας αγρότης, ο παραγωγός, ο οινοποιός,κ.λ.π.
Η χώρα πρέπει να σταθεί και στα πόδια της και ένα αναγκαίο σήμα πρέπει να υπάρξει, πέρα από τις κινήσεις που οφείλει να κάνει το κεντρικό Κράτος, ενίσχυση από τους πολίτες των Ελλήνων παραγωγών.
Χωρίς διάθεση εθνοκεντρικής προσέγγισης μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, οφείλουν όλοι να σκέπτονται και με βάση τις εθνικές προτεραιότητες και ανάγκες σε τέτοιες κρίσεις. Προφανώς η χώρα δεν είναι αυτάρκης σε όλα, αλλά η προσπάθεια πρέπει να γίνει στο βαθμό που επιτρέπουν και οι δυνατότητες της χώρας, ώστε να τονωθεί ως ένα σημείο και το ΑΕΠ με κοινωνικές, και όχι μόνο με κρατικές, ενέσεις.
Σε τοπικό, περιφερειακό επίπεδο πρέπει να στηριχθεί η ελληνική οικονομία μέσα από όλες τις δομές, τις διακλαδώσεις της. Η ελληνική αλιεία, η ελληνική γεωργία, η ελληνική κτηνοτροφία, η ελληνική οινοποιεία, ζυθοποιία, κ.α. Υπάρχουν δυνατότητες και πρέπει όλοι σε αυτή την κρίση να βάλουν πλάτη να στηριχθεί και ο διπλανός τους.
Σε αυτή την κρίση, πέρα από την κοσμοπολίτικη ματιά, και το γεγονός ότι όλοι συμπάσχουν και είναι αλληλέγγυοι με τους άλλους λαούς που πλήττονται, πρέπει την ίδια στιγμή να δράσουν ελληνοκεντρικά με στήριξη της ελληνικής οικονομίας. Είναι και αυτό μια μορφή ενός νέου εθνικού συλλογικού συμβολαίου.
«Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη» ήταν η φράση σε μια διαφήμιση της δεκαετίας του 1990. Στη σημερινή κρίση, παραλλαγμένο: «Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξέ το».
