«Τόπος περίεργος, περίκλειστος, σαν κάψουλα διαστημική, ακίνητος κι αέναα μετακινούμενος και μεταλασσόμενος, γεμάτος σκέψεις και μνήμες κι άχρηστα για τον κόσμο υλικά, τελάρα και χαρτιά, χρώματα και σχέδια, έτοιμα να γίνουν παραμύθια. Όταν κλείνεσαι μέσα του κι αρχίζει να περιδινίζεται, δύσκολο να πεις πού ακριβώς βρίσκεσαι, μέσα ή έξω, σε ποιον ακριβώς χρόνο».
Μορταράκος Κυριάκος
Το ατελιέ του καλλιτέχνη είναι ένα δημιουργικό κρησφύγετο, ακριβώς όπως το περιγράφει ο Χρήστος Κεχαγιόγλου, το οποίο όμως «ανοίγει» για να ρίξουμε σύντομες ματιές χάρη σε μια πρωτοβουλία της γκαλερί Ζουμπουλάκη. Καλλιτέχνες μοιράζονται με όλους εμάς το κατεξοχήν μοναχικό επάγγελμά τους μέσα από εικόνες από το ατελιέ τους ή από έργα που δουλεύουν όσο βρίσκονται στην καραντίνα και μαζί με κάποιες σκέψεις τους σχετικά με την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε.
Νίκος Μόσχος
Οπως το βλέπει ο Γιάννης Ψυχοπαίδης ο οποίος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μαζί με 18 μέχρι στιγμής καλλιτέχνες: «σε ώρες περισυλλογής, οδύνης και πένθους για τους άδικους χαμούς, (είναι) ένα γαρύφαλλο ελπίδας».
Γιάννης Αδαμάκης
Το υλικό αποστέλλεται με τη μορφή newsletter και συγκεντρώνει έξι καλλιτέχνες κάθε φορά. Οπως σημειώνει ο Χρήστος Κεχαγιόγλου: «Τώρα που το έξω, από πολύ ‘κοινωνικό’ και ‘πραγματικό΄ που ήτανε, έγινε τελείως εξωπραγματικό κι επικίνδυνο, το ατελιέ σταματάει να είναι προνόμιο των ζωγράφων. Αποκτάει μια γοητεία, ένα είδος ‘φυσικότητας’ που το κάνει καθολικό. Ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει το αεροπλανάκι του, να μετατρέψει τον προσωπικό του χώρο σε ‘ατελιέ’. Ας κλειστεί εκεί κι ας βάλει μπρος τις μηχανές, ν’ αρχίσουν οι εκπαιδευτικές πτήσεις δωματίου. Να φτιάχνει, να παίζει με ό,τι αγαπά, να μαστορεύει χωρίς επαγγελματισμό, μόνο για το ταξίδι».
