Τούτες τις ημέρες της κρίσης, της αγωνίας των πολιτών, της ανατροπής των σταθερών και της αβεβαιότητας για το αύριο, οφείλουν όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να επιδείξουν νηφαλιότητα και σύνεση και όπου χρειάζεται να υπάρξει συνεννόηση και συνεργασία.
Αυτοί είναι μερικοί βασικοί κανόνες σε συνθήκες πολέμου. Η στείρα σύγκρουση δεν ωφελεί κανέναν και δεν διαμορφώνει συνθήκες ενότητας, τόσο απαραίτητες σε μείζονες κρίσεις.
Η ευκολία με την οποία επιδίδονται ορισμένοι σε ακρότητες από διάφορα σημεία του πολιτικού χάρτη είναι δείγμα φανατισμού, μισαλλοδοξίας που παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Η τωρινή κρίση δοκιμάζει εκτός από τις αντοχές της κοινωνίας, της οικονομίας του πολιτικού συστήματος και την ποιότητα της Δημοκρατίας μας .
Παράλληλα, αναδεικνύει και το πραγματικό πρόσωπο πολλών, ειδικά σε φάσεις που οφείλουν όλοι να είναι συσπειρωμένοι έναντι ενός κοινού αόρατου εχθρού.
Ενίοτε όμως ξαφνιάζει και ευχάριστα γιατί φωτίζονται προσωπικότητες ενδιαφέρουσες και άλλοτε απογοητεύει κυρίως για τη συμπεριφορά προσώπων που απλά ρίχνουν λάδι στη φωτιά, χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Ουδείς υποστηρίζει ότι σε περιόδους κρίσης, όπως τώρα, δεν πρέπει να γίνεται αντιπολίτευση και να σταματήσει ο έλεγχος της κυβέρνησης. Το αντίθετο, αλλά επιβάλλεται σύνεση και χαμηλοί τόνοι με ταυτόχρονη εποικοδομητική κριτική και βέβαια με την κατάθεση προτάσεων. Την ίδια στιγμή από την κυβερνητική πλευρά δεν πρέπει να υπάρχει αφοριστικό πνεύμα και άρνηση σε προτάσεις της αντιπολίτευσης, ειδικά εάν θεωρούνται σοβαρές, εφαρμόσιμες και εκτιμάται πως θα είναι αποτελεσματικές.
Η κρίση ενώνει και δεν χωρίζει. Υπάρχει χρόνος μετά να πιάσουν πάλι τα ταμπούρια τους τα πολιτικά κόμματα και να λύσουν τις όποιες διαφορές τους.
Ακόμα και ο συνήθως συγκρουσιακός υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης προ ημερών έριξε τους τόνους και σε τηλεοπτική εκπομπή κινήθηκε με μετριοπάθεια και είπε και θετικά λόγια για την πολιτική που ακολουθήθηκε από τον προκάτοχό του και αντιπρόεδρο των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Δραγασάκη, επισημαίνοντας ότι χρησιμοποιούνται «εργαλεία» που άφησε η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου.
Η αναφορά στον Αδ. Γεωργιάδη λόγω της θετικής του στάσης είναι χαρακτηριστική και ενισχύει το επιχείρημα ότι δεν είναι η ώρα για άγονες συγκρούσεις και ότι μπορούν ακόμα και πολιτικοί που φημίζονται για την σκληρή τους γραμμή να ρίξουν τους τόνους, συμβάλλοντας στην αποφόρτιση.
Η ώρα όμως είναι κρίσιμη. Και μέσα σε αυτή την κρίση οφείλουν όλοι να κρατούν χαμηλούς τόνους και να κινούνται με σεμνότητα όπως επιβάλει η κρισιμότητα των στιγμών.
Δεν περισσεύει κανένας σε περίοδο κρίσεων και πολέμων και η κοινωνία θέλει ενότητα και όχι διχασμό.
