Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Σοφά τα λόγια.
Ρωτήστε και τον Χανς-Ντίτερ Φλικ να σας πει. Να σας διηγηθεί πώς η ζωή κόβει κύκλους.
Και πώς μια ταμπέλα «προσωρινού» μπορεί να σε μονιμοποιήσει στο πρώτο «μαγαζί» της… πιάτσας.
Πώς από εκεί που ήσουν μόνιμα «2ος», μόνιμα στις σκιές, βρίσκεις το timing, την ετοιμότητα, το ψυχικό σθένος να γίνεις πρώτος. Και να μείνεις εκεί.
