Ο Χένρι Κίσιντζερ είναι σχεδόν 97 ετών. Είναι γερμανοεβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στην Γερμανία και διέφυγε στις ΗΠΑ το 1938 για να γλιτώσει από την ναζιστική θηριωδία. Η πορεία του είναι γνωστή όπως και ο ρόλος του στον ρου της Ιστορίας στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.
Ό,τι και να έχει κάποιος να πει για αυτόν ή να του καταμαρτυρήσει, ένα είναι αδιαμφσβήτητο. Τα έχει δει όλα στην ζωή του, έχει μία πολιτική αντίληψη την οποία ελάχιστοι διαθέτουν και γνωρίζει το παιχνίδι των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα ίσως καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.
Αυτή η προσωπικότητα λοιπόν, έρχεται σήμερα και ενώνει την φωνή του με πολλούς, επικυρώνοντας την άποψη για τις επιπτώσεις της πανδημίας. Όπως σημείωσε στο άρθρο του στην Wall Street Journal, η παγκόσμια τάξη θα ανατραπεί και η αποτυχία στην αντιμετώπιση της επερχόμενης κρίσης «θα βάλει φωτιά σε όλον τον κόσμο».
«Όταν η πανδημία του κορονοϊού τελειώσει, πολλοί θεσμοί των κρατών θα θεωρηθούν αποτυχημένοι. Το αν αυτή η θέση είναι αντικειμενική δεν έχει σημασία. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος μετά τον κορονοϊό. Με το να διαφωνούμε τώρα για το παρελθόν απλά γίνεται δυσκολότερο να κάνουμε αυτό που πρέπει», υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Μία προσωπικότητα όχι του ίδιους βεληνεκούς, αλλά πάντως εξίσου εμβληματική όσο ο Κίσιντζερ, είναι τηρούμενων των αναλογιών ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Πρόκειται για έναν πολιτικό πολύπειρο, με επιρροή σε πολλά επίπεδα και ικανό, έως και πρόσφατα, να επιβάλλει αυτό που θέλει με κάθε μέσο και τρόπο.
Είναι αρκετά χρόνια νεότερος από τον Κίσιντζερ.
Αναρωτιέται κανείς αν ο Σόιμπλε θα άκουγε ή θα ελάμβανε υπόψη του κάποιον σαν τον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Κρίνοντας από τα όσα είπε στην συνέντευξή του στην Zeit για τα μέσα αντιμετώπισης της κρίσης, φαίνεται πως όχι.
Λες και μιλούσε πριν από 10 χρόνια, ο Σόιμπλε σημείωσε μεταξύ των άλλων, με αφορμή την συζήτηση για τα ευρωομόλογα: «η απόρριψη των ομολόγων κορωνοϊού δεν αποτελεί ένδειξη έλλειψης αλληλεγγύης», ωστόσο προσέθεσε και ότι «πρέπει να προσφερθεί η μεγαλύτερη δυνατή αλληλεγγύη, αφού μόνο έτσι θα μπορέσει η Ευρώπη να ξεπεράσει αυτήν την κρίση».
Υπό αυτό το πρίσμα ανέφερε και ότι «αν τα πράγματα δεν πάνε ξανά καλύτερα για τους άλλους, μακροπρόθεσμα θα πάνε σαφώς χειρότερα και για μας» και συνέχισε λέγοντας ότι πρέπει τώρα «οι πληττόμενες χώρες της ΕΕ να έχουν στη διάθεσή τους όλα τα απαραίτητα χρηματοδοτικά μέσα, με τους κατά το δυνατόν ίδιους και χαμηλούς τόκους για την καταπολέμηση της κρίσης. Θα πρέπει να αυξηθεί ο υφιστάμενος όγκος του Ταμείου Διάσωσης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και να αναλάβουν τις ευθύνες τους η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Νωρίτερα είχε κατηγορήσει όσους μιλούν για κορωνοομόλογα ως ισχυρογνώμονες που αναζωπυρώνουν μια παλιά διαμάχη…
Μεθερμηνευόμενα τα λόγια του Σόιμπλε, σημαίνουν πολύ απλά ότι η δική του έννοια της «αλληλεγγύης» θέλει την Γερμανία στον ρόλο του επικυρίαρχου στην Ευρώπη, να δανείζει, με το αζημίωτο έστω και χαμηλότοκα και να διατηρεί τον ρόλο της.
Εδώ ίσως θα έπρεπε και αυτός να ακούσει κάποιον γηραιότερο και σοφότερο. «Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος μετά τον κορονοϊό. Με το να διαφωνούμε τώρα για το παρελθόν απλά γίνεται δυσκολότερο να κάνουμε αυτό που πρέπει», λέει κατηγορηματικά ο Κίσιντζερ.
Μοιάζει σαν να τα λέει (και) στον Σόιμπλε…
