Μπορεί η κρίση της πανδημίας να είναι πρωτόγνωρη και να ευνοεί συνωμοσιολόγους και εσχατολόγους, ωστόσο μέχρι στιγμής οι εξελίξεις μάλλον σε βάρος των σεναρίων συνωμοσίας αποβαίνουν.
Ενα από τα βασικά προβλήματα της περιόδου σχετίζεται άμεσα με την πληροφόρηση των πολιτών. Φάνηκε πόσο σημαντικό ήταν αυτό το έλλειμμα στην Κίνα και πόσο καθοριστικό ρόλο έπαιξε στην εξάπλωσή του σε ολόκληρο τον κόσμο. Στις δημοκρατικές χώρες επελέγη άλλη τακτική, αυτή της ενημέρωσης του πολίτη και της συμμετοχής του στην προσπάθεια περιορισμού της εξάπλωσης της πανδημίας.
Συμβαίνουν όμως την ίδια στιγμή και άλλα πρωτόγνωρα όσο επελαύνει η πανδημία. Ίσως το σημαντικότερο από όλα αυτά να είναι μια πρωτοφανής μάχη κατά της παραπληροφόρησης.
Οι αρμόδιοι σχεδόν παντού εφιστούν την προσοχή των πολιτών σε κρίσιμα ζητήματα, ειδικώς δε σε ό,τι αφορά την ανυπαρξία φαρμακευτικής αγωγής και εμβολίου. Παρά ταύτα υπάρχουν πηγές παραπληροφόρησης τόσο στον Τύπο, όσο και μεταξύ ηγετών, όχι ασήμαντων και μικρών κρατών, που σπεκουλάρουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με την πανδημία και την εξάπλωσή της.
Κατά του φαινομένου έλαβαν δραστικά μέτρα τα σημαντικότερα κοινωνικά δίκτυα. Το Facebook και το twitter αλλάζουν άρδην την πολιτική τους και ασκούν πλέον αυστηρή λογοκρισία και κατεβάζουν αναρτήσεις λαϊκιστών ηγετών όπως ο Μπολσονάρο της Βραζιλίας και ο Μαδούρο της Βενεζουέλας.
Ο μεν πρώτος εμφανιζόταν στο Facebook να περιφρονεί τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και να ισχυρίζεται ότι η υδροξυχλωροκίνη είναι απολύτως αποτελεσματική στην καταπολέμηση του ιού.
Ο δε δεύτερος είχε ανεβάσει στο twitter μία… σπιτική συνταγή σκευάσματος κατά του κορονοϊού.
Το ίδιο συνέβη και με μία ανάρτηση του στενού συνεργάτη του Τραμπ, πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης, Ρούντι Τζουλιάνι, ο οποίος είχε δηλώσει στο twitter ότι η υδροξυχλωροκίνη είναι «100% αποτελεσματική».
Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και είναι κρίσιμο ότι συμβαίνει σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι δίαυλοι από τους οποίους κατεξοχήν άντλησαν την ισχύ τους οι ανά τον κόσμο λαϊκιστικές δυνάμεις, σήμερα τους αποκλείουν για το κοινό καλό. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι και πολύ άργησαν, αλλά από εκεί ξεκινά μία άλλη συζήτηση.
Το μείζον ζήτημα είναι ότι εν μέσω μιας παγκόσμιας απειλής, μπαίνει φρένο και μάλιστα με δραστικό τρόπο, στις φωνές της εξαλλότητας.
Μπορεί και να είναι μία καλή ένδειξη για αυτήν την νέα εποχή που έχει ξεκινήσει.
