Ανακοινώθηκε το εμβληματικό βραβείο Astrid Lindgren Memorial Award που απονέμει η Σουηδική Κυβέρνηση σε συγγραφείς και εικονογράφους βιβλίων για παιδιά και νέους. Το βραβείο θεσμοθετήκε στη μνήμη της Άστριντ Λίντγκρεν, δημιουργού της διάσημης «Πίπης Φακιδομύτης».
«Είμαι ένα σκύλος. Οι άνθρωποι με φωνάζουν Guseul». Πρόκειται για την ιστορία ενός σκύλου που ζει με τους ανθρώπους του, αλλά συνηθίζει να αλυχτά στους δρόμους της γειτονιάς του, πιστεύοντας πως ίσως κάποια από τα αδέσποτα είναι αδέρφια του. Ένας σκυλάκος που μπορεί να αγαπά και να νιώθει παράλληλα πόνο και παράπονο για τον αποχωρισμό από τη μαμά και την οικογένεια του. Το βιβλίο «I am a dog» (2019) έχει κεντρικό ήρωα και αφηγητή τον σκύλο, όχι τους ανθρώπους. Δημιουργός του η Baek Heena από την Κορέα που πριν από λίγο πληροφορήθηκε τηλεφωνικά πως είναι η φετεινή νικήτρια του εμβληματικού ετήσιου σουηδικού βραβείου ALMA, το οποίο αντιστοιχεί σε 570.000 ευρώ. Για πρώτη φορά η ανακοίνωση πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά από το κανάλι του Astrid Lindgren Memorial Award στο Υou Tube με τον δισέγγονο της Άστριντ Λίντγκρεν, Γιόχαν Πάλμπεργκ, στον ρόλο του παρουσιαστή από το διαμέρισμα της προγιαγιάς του.
«Με εξαιρετική αίσθηση των υλικών, των εκφράσεων και της κίνησης τα κινηματογραφικής αισθητικής βιβλία της Baek Heena αφηγούνται ιστορίες μοναξιάς κι αλληλεγγύης. Στους κόσμους της που αποτελούνται από μινιατούρες και προκαλούν αναμνήσεις, ένα ψωμί φτιαγμένο από σύννεφο, ένα φεγγάρι από σορμπέ, νεράιδες σε λουτρά και άνθρωποι συνυπάρχουν. Η δουλειά της ανοίγει πύλες σε κόσμους θαυμαστούς: αισθαντικούς, ιλιγγιώδεις, αιχμηρούς» αναφέρει το σκεπτικό της βράβευσης της από την κριτική επιτροπή.
Δεκατρία βιβλία με ευφάνταστες ιστορίες και πρωτότυπη οπτική γωνία έχει δημιουργήσει η Baek Heena, απόφοιτος του California Institute of the Arts. Στα βιβλία της πρωταγωνιστούν ήρωες- μινιατούρες φτιαγμένοι στα πρώτα της βιβλία από χαρτί, έπειτα από πηλό. Η Heena, σχεδιάστρια και σκηνοθέτης κινουμένων σχεδίων είχε εργαστεί στον χώρο της διαφήμισης και των πολυμέσων, πριν αρχίσει να φιλοτεχνεί τα δικά της βιβλία με αφορμή τη γέννηση της κόρης της. Η διασημότερη ίσως εικονογράφος της χώρας της έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία τόσο στην Κορέα όσο και διεθνώς. Χάρη στην επαγγελματική της εμπειρία, έχει κατορθώσει να μεταφέρει τις γνώσεις και τη τεχνική της στον χώρο του παιδικού βιβλίου προτείνοντας νέες λύσεις και ιδέες.
Η δημιουργία ενός νέου βιβλίου μπορεί να διαρκέσει ως κι οκτώ μήνες. Η εικονογράφος συνηθίζει να σχεδιάζει αχικά την εξέλιξη της ιστορίας της σε storyboard, έπειτα κατασκευάζει τις μινιατούρες της και τις στήνει στα σκηνικά που διαμορφώνει ειδικά για κάθε σαλόνι ή σελίδα του βιβλίου. Έπειτα αφού σκηνοθετήσει προσεκτικά τις σκηνές της, τις φωτογραφίζει. Στο πρώτο της βιβλίο, το Cloud Bread που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, τα γατάκια- ήρωες της φέρνουν ένα σύννεφο στην κουζίνα της μαμάς τους για να τους ετοιμάσει πρωινό. Το μαγικό ψωμί που θα ξεφουρνίσει εκείνη τούς χαρίζει την ιδιότητα να πετάνε. Στο Magic Candies o ήρωας τρώει μαγικά γλυκά που τού χαρίζουν την ικανότητα να συνομιλεί ξαφνικά με ζώα, αντικείμενα, αλλά και τη γιαγιά του που δεν ζει πια. Στο Little Chick Pee-yaki’s Mum μια παμπόνηρη γάτα, περιπετειώδης από τη φύση της τρέχει κάθε τόσο κι επιτίθεται σε άλλα ζωντανά μέχρι που κατά λάθος καταπίνει ένα αβγό κότας και γεννάει ένα κοτοπουλάκι, ξεκινώντας το ταξίδι μιας παράδοξης μητρότητας.
Στο μήνυμα που απηύθυνε η Υπουργός Πολιτισμού της Σουηδίας, Amanda Lind, σχετικά με τη βράβευση σημείωσε πως: «ζούμε σε μια εποχή αβεβαιότητας και φόβου. Πώς να εξηγήσουμε στα παιδιά τι συμβαίνει όταν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την κατάσταση ούτε εμείς; Η Άστριντ Λίντγκρεν δεν φοβάταν να δείξει στα παιδιά και τις όχι και τόσο φωτεινές πλευρές της ζωής. Εμπιστευόταν τα παιδιά και τους ενήλικες πως θα βρουν τρόπους να αντιμετωπίσουν την πολυπλοκότητα της ζωής και τις ανησυχίες. (…) Ίσως γνωρίζετε πως η Πίπη Φακιδομύτη ήταν μια ηρωίδα που εφήυρε η συγγραφέας όταν η κόρη της της ζήτησε να της αφηγηθεί μια ιστορία για ένα κορίτσι με αυτό το όνομα, ένας ίσως τρόπος να ξεφύγει από τις έγνοιες της ή από την ανία.
Όμως η Πίπη έγινε πολύ περισσότερα. Έγινε πρότυπο για τα κορίτσια και τα αγόρια του κόσμου. Δείχνει πως το να είσαι δυνατή και ανεξάρτητη δεν αποκλείει να παραμένεις ανθρώπινη και ευάλωτη. Σε τέτοιους καιρούς, όταν η ανάγκη της ενσυναίσθησης είναι πιο σημαντική από ποτέ, το διάβασμα είναι ένας τρόπος να μειώνει κανείς τις αποστάσεις και να υπερβαίνει τα σύνορα. Πολλά παιδιά πρέπει να μείνουν σπίτι χωρίς να ξέρουν πότε θα τους επιτραπεί να βγουν πάλι έξω και να δουν τους φίλους τους. Όμως η λογοτεχνία είναι όχημα να εξερευνήσουν τον κόσμο από το σπίτι ή να βρουν νέους κόσμους που να τους προσφέρουν παρηγοριά (…)»
