Υπό μία έννοια, η κοινή δήλωση των μελών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Μαρτίου 2020, θα μπορούσε να θεωρηθεί ιστορική.
Ίσως και να αποδειχθεί ιστορική, αν οι εξελίξεις στην Ενωση ακολουθήσουν την πορεία που προδιαγράφεται από τα όσα (δεν) έχουν γίνει έως τώρα, υπό την ασφυκτική πίεση της πανδημίας του κορωνοϊού και των πολυδιάστατων επιπλοκών της.
Είναι μία πορεία προς το πουθενά.
Η ΕΕ των 27, εγκλωβισμένη στις γερμανικές αγκυλώσεις και εμμονές, αδυνατεί να λειτουργήσει όχι μόνο δυναμικά, δραστικά και με την απαιτούμενη ευελιξία, αλλά ακόμη και σε ό,τι αφορά την έμπρακτη επίδειξη αλληλεγγύης στα ίδια τα μέλη της.
Η ελληνική εκδοχή του κειμένου της κοινής δήλωσης περιλαμβάνει 41 «θα» σε έξι αραιά γραμμένες σελίδες. «Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται…», «θα συνεργαστούμε…», «θα αξιολογήσουμε…», «θα αποφασίσουμε, αν θα παρατείνουμε…»…
Καμία απόφαση, καμία ενέργεια. Καμία αντίδραση.
Στο κείμενο αυτό, το οποίο προέκυψε ως γνωστόν έπειτα από τις έντονες αντιδράσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας στην γερμανική επιμονή και άρνηση για γενναία βήματα, όπως η έκδοση ευρωομολόγου, περιλαμβάνεται και μία από τις πλέον χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της απαρχαιωμένης πλέον δομής και λειτουργίας της Ενωσης:
«Καλούμε την Πρόεδρο της Επιτροπής και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, σε συνεννόηση με τα άλλα θεσμικά όργανα, ιδίως την ΕΚΤ, να αρχίσουν να επεξεργάζονται για τον σκοπό αυτό χάρτη πορείας, συνοδευόμενο από σχέδιο δράσης. Πρέπει εξάλλου να αντλήσουμε όλα τα διδάγματα από την παρούσα κρίση και να αρχίσουμε έναν προβληματισμό για την ανθεκτικότητα των κοινωνιών μας όταν βρίσκονται αντιμέτωπες με τέτοιες καταστάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, έφθασε πλέον η στιγμή να τεθεί σε εφαρμογή ένα πιο φιλόδοξο και ευρύτερο σύστημα διαχείρισης κρίσεων εντός της ΕΕ. Καλούμε την Επιτροπή να υποβάλει σχετικές προτάσεις».
Όλα αυτά για τα οποία τώρα καλείται η Επιτροπή να υποβάλει σχετικές προτάσεις, θα έπρεπε να υπάρχουν ήδη. Ή να έχουν αποφασιστεί χθες. Τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει, αντιθέτως, η Ευρώπη εξακολουθεί να καρκινοβατεί προς το πουθενά, υπό την εικονική καθοδήγηση της Γερμανίας και των δορυφόρων της.
Η πορεία αυτή δεν είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί για πολύ. Δεν θα είναι άλλωστε εφικτό και ρεαλιστικό κάτι τέτοιο. Σύντομα η Γερμανία και η παρέα της θα κατανοήσουν ότι η ισχύς τους δεν βασίζεται πλέον πουθενά και είτε θα ακολουθήσουν τις αναγκαίες κοινές λύσεις είτε θα βαδίσουν σε έναν άλλο δρόμο…
