Όσο η επέλαση του κορωνοϊού εξελίσσεται προς το παρόν σε έναν εφιάλτη σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης ζωής, υπάρχουν κάποια στα οποία αναπόφευκτα δημιουργεί προκλήσεις για θετικές παρεμβάσεις.
Ενα από αυτά είναι η οικονομία.
Η πλειονότητα των δραστηριοτήτων υφίσταται πλήγματα καθοριστικά και το ζητούμενο εν μέσω αυξανόμενης αβεβαιότητας για όλους είναι ένα: τι θα έχει επιβιώσει όταν η κρίση θα έχει περάσει, τι ζημιές θα έχουν καταγραφεί, τι θα αποκαθίσταται και ποιοι θα είναι σε θέση να πρωταγωνιστήσουν στην επανεκκίνηση ή έστω να υπάρχουν, ώστε να προχωρήσουν στην – κυριολεκτικά – νέα εποχή.
Το στοίχημα αυτό απαιτεί σήμερα γρήγορες και αποτελεσματικές αποφάσεις από τα οικονομικά επιτελεία ανά τον κόσμο, τις μεγάλες επιχειρήσεις, τους εργαζομένους, τους επαγγελματίες κάθε είδους.
Υπό αυτό το πρίσμα, υπάρχει ένα πεδίο στο οποίο ανοίγεται νέα προοπτική, την οποία οι αρμόδιοι και οι υπεύθυνοι για την λήψη αποφάσεων οφείλουν να διαγνώσουν και να αξιοποιήσουν.
Το πεδίο αυτό είναι η οικονομική πολιτική των ανά την υφήλιο κυβερνήσεων.
Ήδη, εν μια νυκτί ακυρώθηκαν κανόνες και Σύμφωνα, επιταχύνθηκαν αποφάσεις, υιοθετήθηκαν όσα νέα εργαλεία ήταν δυνατόν αυτήν την στιγμή και έπεται συνέχεια.
Η συνέχεια αυτή στην ουσία φέρνει τα οικονομικά επιτελεία σε μία θέση, η οποία είναι την ίδια στιγμή δυσχερής, σε βαθμό εφιαλτικό, αλλά και υπό μία διαφορετική έννοια, ευτυχής.
Η πρόκληση είναι τεράστια, το περιβάλλον σε πρωτοφανή βαθμό άγνωστο και οι λύσεις προς το παρόν άγνωστες. Υπό αυτήν την έννοια, ο καθένας και αναλόγως του σημείου στο οποίο βρίσκεται, έχει να αντιμετωπίσει μία συνθήκη πρωτοφανή στα ιστορικά χρονικά.
Απαιτείται λοιπόν φαντασία, ταχύτητα, αποφασιστικότητα και γενναιότητα, αφενός για την άμεση αντιμετώπιση και διαχείριση της πιθανής κατάρρευσης και, αφετέρου, για την προετοιμασία εν όψει της επόμενης ημέρας.
Το πότε θα έλθει αυτή δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί και η αδυναμία αυτή είναι μεγαλύτερη ακόμη και από την αντίστοιχη μίας πολεμικής περιόδου.
Πλην όμως, υπάρχει κάτι δυνάμει θετικό σε όλα αυτά. Είναι ο βαθμός ελευθερίας, τον οποίο εκ των πραγμάτων έχουν τα οικονομικά επιτελεία. Οι αποφάσεις που θα λάβουν, τα μέτρα που θα αποφασίσουν, οι πολιτικές που θα επιλέξουν, έχουν εκ προοιμίου και εκ των πραγμάτων ιστορική βαρύτητα και σημασία.
Μέσα σε αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα, οι υπεύθυνοι για την οικονομία οφείλουν να αντιληφθούν ότι όχι μόνο ζουν την οικονομική ιστορία εν τη γενέσει της, αλλά και ότι οι ίδιοι την διαμορφώνουν σε ενεστώτα χρόνο.
Ιστορικό προηγούμενο αντίστοιχο δεν υπάρχει, δεδομένων και των εξελίξεων σε υπερ-εθνικό επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες. Ό,τι συμβεί τώρα, κατά κάποιον τρόπο θα σβήσει το New Deal από τα βιβλία οικονομικής ιστορίας. Μπορεί και να μην είναι τόσο μεγάλη αυτή η υπερβολή…
