Δεν είναι ενδεδειγμένη αντίδραση οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης, ούτε και οι μηδενιστικές συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις της αντιπολίτευσης, για την ένταξη της Ελλάδας στο έκτακτο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Είναι μία εξέλιξη θετική μεν, αναγκαστική δε και πάντως μία παρέμβαση εκτάκτου ανάγκης από την κεντρική τράπεζα, ελλείψει άλλου τύπου αποφάσεων για την στήριξη των οικονομιών.
Πολύ απλά, ήταν μία κίνηση, μια ανάσα, που δεν μπορούσε να λείψει σε αυτήν την συγκυρία.
Δεν ανατρέπει όμως δεδομένα. Αν κάτι ανατρέπει και ακυρώνει, αυτό είναι η ανούσια επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ στο μεγαλείο του «μαξιλαριού» της οικονομίας, το οποίο με την φορολογική αφαίμαξη των πολιτών δημιουργήθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση και καμία διασφάλιση δεν παρείχε.
Φάνηκε τις τελευταίες ημέρες, όταν με την κλιμάκωση της κρίσης λόγω κορωνοϊού, η απόδοση των ελληνικών ομολόγων εκτοξεύθηκε από το 0,98% στο 4%. Ουδείς επενδυτής έλαβε υπόψη του του το «μαξιλάρι»…
Για πρώτη φορά έπειτα από περίπου 90 χρόνια, το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας βρίσκεται ταυτόχρονα στην ίδια μοίρα. Απειλείται από μία ύφεση, η οποία μπορεί να είναι από ελεγχόμενη, στην περίπτωση που η πανδημία ανασταλεί σύντομα, έως και ανυπολόγιστη, αν το πρόβλημα παραταθεί και η παράλυση σχεδόν του συνόλου των δραστηριοτήτων συνεχιστεί επ’ αόριστον.
Οι απαιτούμενες γενναίες αποφάσεις αυτήν την στιγμή φαίνεται ότι είτε δεν είναι δυνατόν να ληφθούν, είτε εξακολουθούν να τελούν υπό την αίρεση των διαθέσεων του Βερολίνου.
Ωστόσο, ήδη σε διάστημα λίγων ημερών έχουν γίνει βήματα και έχουν κλονιστεί κάποιες αγκυλώσεις πολλών δεκαετιών (βλ. εγκατάλειψη των ανεδαφικών και προβληματικών δημοσιονομικών στόχων και ένταξη της Ελλάδα στο QE).
Εκείνο που σε ρεαλιστική βάση μπορεί να πεί κανείς, είναι «ως εδώ καλά», ακόμη και αν συνυπολογιστεί και ότι βρισκόμαστε στο χείλος της οικονομικής συμφοράς σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το ζήτημα είναι τι θα γίνει αφότου η κατάσταση ομαλοποιηθεί – στον βαθμό του εφικτού. Θα εξακολουθήσουν τα ελληνικά ομόλογα να εντάσσονται στο πρόγραμμα της ΕΚΤ; Θα εξακολουθήσουν να έναι χαμηλές ή χαμηλότερες οι απαιτήσεις για το ύψος των δημοσιονομικών πλεονασμάτων;
Αυτά πρέπει να συμβούν, αλλά δεν είναι γνωστό αν όντως θα γίνουν.
Μία επιστροφή στο προηγούμενο status, είτε για την Ελλάδα είτε για την ευρωζώνη συνολικά, είτε για οποιαδήποτε οικονομία, θα είναι από οικονομικά ασυνάρτητη έως αδιέξοδη και αυτοκτονική.
Όπως και να ΄χει, το γεγονός ότι τόσο νωρίς υπήρξε τέτοιου τύπου αντίδραση, φανερώνει ότι θα απαιτηθούν και θα ακολουθήσουν και πολλές ακόμη…
