Πολλά μπορεί να πει κανείς για το Κράτος και τις λειτουργίες του, αλλά πάντα σε κρίσιμες ώρες σε αυτό προστρέχουμε.
Στο Κράτος και τις υπηρεσίες του που είναι αποκούμπι σε δύσκολες στιγμές εναποθέτουμε πολλές φορές τις ελπίδες μας.
Έχει αποδειχθεί διαχρονικά ότι, παρά τα πολλά προβλήματα, τις στρεβλώσεις, τις αδυναμίες και τα αμέτρητα τρωτά του σημεία, το Κράτος δύναται να ξεπεράσει ιδιαίτερα προβληματικές καταστάσεις και να δώσει λύσεις.
Οι επισημάνσεις αυτές γίνονται χωρίς εμπάθεια για τον ιδιωτικό τομέα που με τις κατάλληλες κινήσεις του μπορεί και αυτός να συμβάλλει, να βοηθήσει και να ενισχύσει κρατικές δομές. Αυτό έχει συμβεί, καταγράφεται και σημειώνεται με θετικό πρόσημο, αν και θα μπορούσαν από πολλούς να γίνουν πολλά περισσότερα.
Το Κράτος όμως είναι αυτό που έχει υποχρέωση έναντι των σκληρά φορολογουμένων πολιτών να είναι αρωγός σε μείζονες κρίσεις, όπως η παρούσα με τον κορωνοϊό.
Σε αυτές τις στιγμές, οφείλουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του να στηρίξουμε την προσπάθεια που γίνεται από τους κρατικούς φορείς. Να πειθαρχήσουμε στις οδηγίες των αρμοδίων. Υπάρχει προσωπική ευθύνη.
Εννοείται πως πρέπει να ενισχυθούν οι δομές που χρειάζονται και μάλιστα προς τη σωστή κατεύθυνση είναι και οι ανακοινώσεις του υπουργείου Υγείας -μια θετική εξέλιξη είναι ότι σε αυτό το θέμα υπάρχει συμφωνία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης- για την άμεση πρόσληψη 2.000 επαγγελματιών υγείας σε νοσοκομεία, κέντρα υγείας και ΕΚΑΒ.
Το Κράτος θα είναι εδώ να κάνει αυτά που πρέπει. Οφείλουμε όμως όλοι με αίσθημα ευθύνης να πράξουμε ως πολίτες ανάλογα. Και εμείς μέλη της κρατικής οντότητας είμαστε και ως εκ τούτου έχουμε υποχρεώσεις, πέρα από τα δικαιώματα για τα οποία συνήθως φωνάζουμε και διεκδικούμε.
Επίκαιρη η φράση του Τζων Κένεντυ, «μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου».
Και αυτές τις δύσκολες ώρες μπορούμε και εμείς ως υπεύθυνοι και σώφρονες πολίτες να κινηθούμε ανάλογα στη λογική. «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
Κρίση είναι θα περάσει…
