Μια παροιμία λέει ότι «το έξυπνο πουλί, από τη μύτη πιάνεται». Αυτό έπαθε κι ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν .
Βασιλείς, πρόεδροι κρατών και πολιτικοί ζουν με μια και μόνο αγωνία : Θα τους αναγνωρίσει η ιστορία, θα τους θυμούνται οι άνθρωποι, όταν μετακομίσουν στον άλλον κόσμο;
Ο Ερντογαν, που πιστεύει πως μάλλον η ιστορία θα τον τοποθετήσει δίπλα στον Κεμάλ Ατατούρκ (πατέρα της Τουρκίας) βιάζεται να κλείσει τα μεγάλα του έργα, προτού τον φάει το σκοτάδι.
Η σύγχρονη Τουρκία βρίθει από πραξικοπήματα του στρατού και ο Ερντογάν, μόλις γλίτωσε από τύχη το 2016, που κινήθηκε ο στρατός εναντίον του.
Τα προβλήματα της Τουρκίας
Το μεγάλο πρόβλημα των γειτόνων μας είναι η επιθυμία των 15 εκατομμυρίων Κούρδων, που θέλουν να αποσχισθούν από την Τουρκία και να δημιουργήσουν με τους Κούρδους της Συρίας, δικό τους ανεξάρτητο κράτος . Αυτή η επιθυμία για ελευθερία και ανεξαρτησία ενός λαού, δεν είναι πρόβλημα που μπορεί κανείς να το ξεπεράσει ή να το πολεμήσει αποτελεσματικά. Θα υπάρχει μέχρι να ανεξαρτητοποιηθούν οι Κούρδοι.
Προς αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος ο Ερντογάν έκανε τον πρώτο πόλεμο στη Συρία, προκειμένου να κλείσει τη συνεργασία Κούρδων της Τουρκίας, με τους Κούρδους της Συρίας.
Παράλληλα, ο Τούρκος πρόεδρος , έβαλε πόδι στην κυπριακή ΑΟΖ, ερχόμενος σε διένεξη με ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τα συνεργαζόμενα κράτη της Κύπρου, όπως είναι το Ισραήλ κι η Αίγυπτος.
Το επόμενο δυνατό φάουλ του Ερντογάν είναι η συμφωνία με την κυβέρνηση μειοψηφίας της Λιβύης , κόντρα στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας, που συγχρόνως θίγει τα ελληνικά συμφέροντα των ελληνικών νησιών και ιδιαίτερα της Κρήτης. Η Ελλάδα για τη συγκεκριμένη ενέργεια της Τουρκίας ενήργησε σωστά και αφενός μεν βρήκε τη σύμφωνη γνώμη του επαναστατικού στρατού της Λιβύης, αφετέρου δε της Γαλλίας, η οποία έστειλε το αεροπλανοφόρο της στην ελληνική θάλασσα νοτίως της Κρήτης, καθώς και στα νερά της Κύπρου. Το πρόβλημα τώρα είναι, αν ο Ερντογάν διατάξει το ερευνητικό τουρκικό πλοίο να προχωρήσει σε έρευνες νοτίως της Κρήτης και θίξει ελληνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα έχει διακηρύξει επανειλημμένως ότι σ’ αυτήν την περίπτωση θα χτυπήσει, πράγμα, που σημαίνει πόλεμο.
Η συριακή πόλη Ίντλιμπ, ήταν μέχρι πρότινος προπύργιο των Αράβων Τζιχαντιστών, που τους πολεμούσαν οι Κούρδοι, οι Αμερικανοί κι οι συριακές δυνάμεις του Άσσαντ. Τελευταία οι κυβερνητικές συριακές δυνάμεις στρίμωξαν τους Τσιχαντιστές στο Ιντλιμπ, ώστε για να μη χαθούν οι υποστηριχτές του Ερντογάν ενάντια στους Σύριους Κούρδους, πήγαν εκεί προς βοήθεια τουρκικά στρατεύματα, που χτύπησαν τις δυνάμεις του Άσσαντ. Όμως αυτός υποστηρίχθηκε από την ρωσική αεροπορία κι έτσι Τούρκοι και Ρώσοι βρέθηκαν αντιμέτωποι.
Το ερώτημα, που αναφύει εδώ, είναι τι δουλειά έχει στη Συρία η Ρωσία ; Ο Πούτιν βοηθά την κυβέρνηση της Συρίας, προκειμένου να μπορεί να χρησιμοποιεί τα δυο συριακά λιμάνια στη Μεσόγειο , Χαλέπι και Λαττάκεια .
Οι Ρώσοι βομβάρδισαν επανειλημμένως τις τουρκικές δυνάμεις, ώστε σκοτώθηκε μεγάλος αριθμός Τούρκων στρατιωτών Έτσι, η μέχρι προχθές φίλη και συνεργάτης της Τουρκίας , Ρωσία , βρέθηκε τώρα να βρίσκεται απέναντί της.
Από την άλλη μεριά η Τουρκία έχει την ανάγκη της Ρωσίας ποικιλοτρόπως. Αγόρασε τους ρωσικούς αμυντικούς πυραύλους S-400 και ήρθε σε ρήξη με την Αμερική, που αρνείται να της πουλήσει τα υπερ-σύγχρονα μαχητικά αεροπλάνα F-35. Αυτό το κενό, υποσχέθηκε να καλύψει η Ρωσία με τα δικά της τελευταία υπέρ –μοντέρνα μαχητικά αεροπλάνα. Ακόμη η Ρωσία κατασκευάζει και χρηματοδοτεί κατά 50% το πρώτο πυρηνικό εργοστάσιο της Τουρκίας στο Ακούγιου και εκπαιδεύει στη Ρωσία έναν μεγάλο αριθμό Τούρκων επιστημόνων στα πυρηνικά θέματα.
Για την Τουρκία το θέμα του πυρηνικού εργοστασίου είναι υψίστης σημασίας, γιατί πιστεύει πως έτσι θα καταφέρει να γίνει και ατομική δύναμη.
Αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών του Ερντογάν είναι ότι η Τουρκία τα έσπασε εν μέρει με την Αμερική, εν μέρει με τη Ρωσία και υπάρχει ο φόβος να μπλέξει σε ανοιχτό πόλεμο στη Συρία και να βρεθεί αντιμέτωπη με τη Ρωσία, καθόσον ο Πούτιν θεωρεί πως το συμφέρον του είναι μάλλον με τη Συρία.
Παρ’ όλ’ αυτά οι Ρώσοι δεν θέλουν να τα σπάσουν εντελώς, γι’ αυτό στις 5//3/2020 συναντήθηκαν στη Μόσχα, Πούτιν με Ερντογάν, που συνομίλησαν για έξι ώρες και κατέληξαν σε μια πρόχειρη εκεχειρία γύρω από το Ιντλιμπ. Τι ουσιαστικό θα προσφέρει αυτή η εκεχειρία, κανείς δεν ξέρει. Ο χρόνος θα δείξει.
Μπρος σ’ αυτό το πέρα δώθε του Ερντογάν , οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ δεν τα έσπασαν ολοκληρωτικά μαζί του, αλλά έχουν αποστασιοποιηθεί , κατά κάποιον τρόπο. Όμως ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται να δίνει περισσότερο βάρος να κλείσει δήθεν οριστικά τον κίνδυνο των Κούρδων της Συρίας και γι’ αυτό είναι μάλλον αποφασισμένος να ξεσπάσει έναν ανοιχτό πόλεμο στη Συρία, με κίνδυνο να βρεθεί αντιμέτωπος με τους Ρώσους.
Σε μια τέτοια περίπτωση ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να έχει δίπλα του τους Ευρωπαίους ΝΑΤΟ – συμμάχους, οι οποίοι όμως δεν φαίνονται να «τσιμπάνε». Γι’ αυτό, ο Ερντογάν σκέφθηκε να εκβιάσει τους Ευρωπαίους με το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα, που έτσι ή αλλιώς έχει γίνει γι’ αυτόν δυσβάστακτο, επειδή αυτοί οι κατατρεγμένοι έχουν φθάσει γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους, που χρειάζονται καθημερινά τροφή και φροντίδα. Γι’ αυτό προς εκβιασμό των Ευρωπαίων , προκειμένου να τους σύρει σε βοήθεια στη Συρία, εξαπέλυσε το πρώτο κύμα των προσφύγων, κοροϊδεύοντάς τους ότι άνοιξαν οι δρόμοι για την Ευρώπη. Οι μεγάλες μάζες αυτών των ανθρώπων θέλουν να πάνε στη Γερμανία ή τον Καναδά, επειδή αυτές οι δυο χώρες φαντάζουν ως ο παράδεισος επί της γης και διότι πολλοί απ’ αυτούς έχουν εκεί δικούς τους συγγενείς ή φίλους.
Έτσι, το πρώτο κύμα των απελπισμένων αυτών ανθρώπων, συναθροίστηκε στα τουρκοελληνικά σύνορα, τα οποία όμως η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε ευτυχώς να κλείσει μέχρι τώρα ερμητικά. Αλλά τι μέλλει γενέσθαι είναι άγνωστο !!!!
Η εσφαλμένη πολιτική της Ευρώπης
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν προ πενταετίας δέχθηκε το πρώτο μεγάλο κύμα των προσφύγων, προκειμένου να εγκλωβίσει αυτούς στην Τουρκία υποσχέθηκε στον Ερντογάν να τον χρηματοδοτήσει με έξι δις Ευρώ, από τα οποία όμως μέχρι τώρα έδωσε δύο.
Σ’ αυτήν τη φάση λοιπόν που ο Ερντογάν αμόλησε πάλι τους πρόσφυγες και μετανάστες προς την Ευρώπη, η Ε.Ε., συμφώνησε με τους Τούρκους να τους δώσει και τα υπόλοιπα. Θα γίνει έτσι ; Βλέπουμε.
Όμως αυτή η πολιτική της Ε.Ε. είναι κοντόφθαλμη, γιατί με το να μείνουν τα εκατομμύρια των ταλαιπωρημένων ανθρώπων στην Τουρκία , δεν λύνεται το πρόβλημα. Το θέμα είναι να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία, για να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους.
Για την επίτευξη αυτής της λύσης είναι αναγκαίο να συνεργαστούν η Αμερική, η Ρωσία , η Ε.Ε. , το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ κι ο Σύνδεσμός των Αραβικών Κρατών. Όσο δε γίνεται κάτι τέτοιο, το πρόβλημα θα διατηρείται με άγνωστες συνέπειες.
Επίσης η Ε.Ε. αντί να συζητά και να δίνει τα δις για τους πρόσφυγες στον Ερντογάν, θα έπρεπε να στραφεί προς το Σύνδεσμο των Αραβικών πλούσιων πετρελαιοπαραγωγικών χωρών, που είναι αδέρφια τους, ομόθρησκοί τους και μιλούν την ίδια γλώσσα. Μόνο η μεγάλη και πάμπλουτη Σαουδική Αραβία, θα μπορούσε να απορροφήσει όλο το κύμα των προσφύγων και μεταναστών.
