Τα δύο φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν την χώρα και την υφήλιο τις τελευταίες εβδομάδες, αναδεικνύουν μία πραγματικότητα η οποία μπορεί και να ανατρέψει πολλά από τα δεδομένα των τελευταίων ετών.
Αφενός εξάπλωση του κορωνοϊού, αφετέρου η προσφυγική/μεταναστευτική κρίση με την ειδική έκφανση που έχει προσλάβει στα ανατολικά σύνορα της Ελλάδας, δείχνουν ότι τα εργαλεία και οι αντιλήψεις της περιόδου που προηγήθηκε, δεν επαρκούν πλέον για την αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης.
Και στην μία και στην άλλη περίπτωση, φανερώνεται μία νέα κατανομή ρόλων, ευθυνών και δυνατοτήτων παρέμβασης μεταξύ κράτους, αγορών, ιδιωτικού τομέα και των παρακλαδιών τους.
Στον Εβρο καταφαίνεται η σημασία και ο ρόλος των δυνάμεων ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων. Δύο νευραλγικής σημασίας πυλώνων για την λειτουργία και εν τέλει την ύπαρξη του κράτους. Τα προηγούμενα χρόνια, με ποικίλους τρόπους σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο και οι δύο αυτοί πυλώνες αμφισβητήθηκαν, επιχειρήθηκε με διάφορους τρόπους να υποβαθμιστεί η σημασία τους. Ακόμη και από εκείνους που νόμιζαν ή ισχυρίζονταν ότι τάσσονται υπέρ του κράτους.
Τώρα γίνεται αντιληπτό ότι δίχως αυτούς τους πυλώνες ή με την ισχύ τους περιορισμένη, θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολύ σοβαρότερο πρόβλημα. Ενδεχομένως να ήμασταν στα πρόθυρα του χάους.
Στο πεδίο του κορωνοϊού, οι κρατικές υπηρεσίες και το σύστημα Υγείας είναι οι δύο παράγοντες στους οποίους βασίζονται όλα. Ο έλεγχος, η ιχνηλάτηση, ο προσδιορισμός των προτεραιοτήτων, η έκδοση οδηγιών και ανακοινώσεων, εν τέλει η αντιμετώπιση των κρουσμάτων, εναπόκεινται κατά βάση στο κράτος και στις υπηρεσίες του.
Από την κυβέρνηση στην κορυφή της πυραμίδας, έως την τελευταία υπηρεσία σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο. Το κράτος αποφασίζει ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν, το κράτος οφείλει και μπορεί να επιτηρήσει την εφαρμογή τους.
Εφόσον η κρίση συνεχιστεί και στα δύο πεδία, ο ρόλος των κρατών και των κυβερνήσεων θα γίνει ακόμη πιο σημαντικός.
Θα περάσει αναπόφευκτα η διαδικασία στην αναγκαιότητα των αποφάσεων και σε οικονομικό επίπεδο και πιθανώς θα αλλάξει (τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να συμβεί) η αντίληψη περί της κυριαρχίας των αγορών ή όποιων άλλων δυνάμεων, πάνω στην πολιτική.
Οι αγορές εν προκειμένω αποδεικνύεται ότι είναι ανίκανες και ανεπαρκείς να κυβερνήσουν και να λάβουν αποφάσεις. Είναι έρμαιο μίας επιδημίας και διακυμαίνονται με βάση απρόβλεπτες παραμέτρους. Και εν τέλει θα φράσουν να εξαρτώνται από αποφάσεις που θα λάβουν άλλοι.
Η ακριβής πορεία των εξελίξεων είναι αδύνατον αυτήν την στιγμή να προβλεφθεί.
Το μόνο για το οποίο μπορεί να γίνει μία σχετικά ασφαλής εκτίμηση, είναι ότι όσα είχαμε συνηθίσει να πιστεύουμε τα προηγούμενα χρόνια θα τροποποιηθούν σε πολύ σημαντικό βαθμό. Ενδεχομένως και να επιστρέψουμε σε μία πιο βιώσιμη ισορροπία.
