«Όχι πια» λένε στους πρόσφυγες και τους μετανάστες οι Έλληνες, οι οποίοι από φιλόξενοι έχουν μετατραπεί σε «εκδικητές».

Αυτό σημειώνει σε εκτενές αφιέρωμα στους New York Τimes η απεσταλμένη στα ελληνοτουρκικά σύνορα, Matina Stevis – Gridneff, η οποία στη διάρκεια της κρίσης των τελευταίων ημερών, μεταδίδει με μεγάλη ακρίβεια τα γεγονότα και αποτυπώνει την κατάσταση που επικρατεί.

Καταγράφει την ανεξέλεγκτη δράση ένοπλων ακροδεξιών ομάδων, που υποκαθιστούν το κράτος και έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους, μετά την κατάσταση που δημιουργήθηκε στα ανατολικά σύνορα.

Περιστατικά με μαυροντυμένους αγρότες και συνταξιούχους οι οποίοι περιπολούν, αναζητώντας μετανάστες που προσπαθούσαν να διασχίσουν τα βόρεια χερσαία σύνορα με την Τουρκία.

Γίνεται λόγος και για το συμβάν στη Λέσβο, όταν εξαγριωμένοι ντόπιοι εμπόδισαν την αποβίβαση στην προβλήματα μιας λέμβου γεμάτης με μετανάστες από την Τουρκία, συμπεριλαμβανομένης μιας εγκύου γυναίκας και παιδιών

Μέσα σε 5 χρόνια εξανεμίστηκε η συμπόνοια

Η δημοσιογράφος αναφέρει πόσο έχει αλλάξει η κατάσταση σε σχέση με το 2015, τότε που οι Έλληνες ακόμα βοηθούσαν και συμπονούσαν τους πρόσφυγες.

«Τώρα, η αντίδραση είναι εμφανώς εχθρική. Η νέα, κεντροδεξιά, ελληνική κυβέρνηση ανέστειλε προσωρινά την αποδοχή αιτήσεων ασύλου και δεσμεύτηκε να απελάσει όλους όσους έρχονται για να αποθαρρύνει τους μετανάστες. Και οι απλοί πολίτες, πολλοί από τους οποίους έχουν βαρεθεί, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους»

Οι χωρικοί από τις συνοριακές πόλεις σχηματίζουν ομάδες «πολιτοφυλακής» για να περικυκλώνουν τους μετανάστες. Οι νησιώτες έχουν δημιουργήσει οδοφράγματα για να εμποδίσουν τους πρόσφυγες να φθάσουν στα στρατόπεδα. Άλλοι επιτέθηκαν σε εργαζόμενους ΜΚΟ και δημοσιογράφους, κατηγορώντας τους ότι βοήθησαν τους μετανάστες να έρθουν στο νησί.

Όπως διαπιστώνουν οι Έλληνες, η μεταναστευτική κρίση που ξεκίνησε πριν από 5 χρόνια δεν τελειώνει ακόμη. Τα προβλήματα που δημιούργησε στη χώρα επέμειναν και εξανέμισαν σχεδόν κάθε σταγόνα γενναιοδωρίας από ανθρώπους που είχαν υπερηφανευθεί για τη συμπόνια τους.

Λέσβος: Προπηλακισμοί δημοσιογράφων και μελών ΜΚΟ

Τα στρατόπεδα προσφύγων στη Λέσβο και σε άλλα νησιά συνεχίζουν να επεκτείνονται και να ανοίγουν πληγές. Eπηρεάζουν τις τοπικές κοινότητες που αισθάνονται ότι έχουν πάρει λίγη υποστήριξη από την κυβέρνηση ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συγκριτικά λίγοι από τους μετανάστες έχουν μετακινηθεί στην ηπειρωτική χώρα και ακόμη λιγότεροι έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα για να την ανακουφίσουν από το βάρος.

Αντ’ αυτού, συνέχισαν να φτάνουν χιλιάδες ακόμα, ακόμη και αφού η Τουρκία διέκοψε τις ροές των απελπισμένων αιτούντων άσυλο από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία, στο πλαίσιο συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

«Όταν οι Σύροι άρχισαν να έρχονται πριν από πέντε χρόνια, δώσαμε ρούχα, μαγειρέψαμε για αυτούς, παίξαμε τα μωρά τους», είπε μια γυναίκα με το όνομα Φωτεινή που ζει στο χωριό της Μόριας. «Πέντε χρόνια αλληλεγγύης», πρόσθεσε. «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε πια. Θέλουμε τη ζωή μας πίσω».

Στη Λέσβο, υπάρχουν και άλλοι, βίαιοι. Ομάδες των ντόπιων χτύπησαν έναν Γερμανό φωτορεπόρτερ και έναν ανταποκριτή και επιτέθηκαν στον τοπικό επικεφαλής της υπηρεσίας προσφύγων των Ηνωμένων Εθνών.

Μέλη των μη κυβερνητικών οργανώσεων εγκατέλειψαν το νησί αφού έγιναν θύματα επιθέσεων και παρενόχλησης. Τελικά πολλές οργανώσεις αποφάσισαν να απομακρύνουν το προσωπικό και τους εθελοντές τους αφού ανησυχούσαν για την ασφάλειά τους.

Οι ντόπιοι στη Λέσβο ανέφεραν ότι πίστευαν πως τα μέλη των διεθνών οργανώσεων συνεργάζονται με τους τους λαθρεμπόρους για να διευκολύνουν την μετακίνηση των μεταναστών στο νησί, αλλά δεν υπήρχαν ενδείξεις για τέτοια συνέργεια.

«Από τότε που ξεφορτωθήκαμε τις ΜΚΟ δεν έρχονται νέοι μετανάστες», δήλωσε ένας άνθρωπος στο οδόφραγμα του χωριού Μόρια. «Είναι μια σύμπτωση; Όχι, αυτό είναι, είμαστε έτοιμοι, παίρνουμε πίσω τον έλεγχο».

Πολιτοφυλακές στον Έβρο

Παρόμοιες σκηνές έλαβαν χώρα κατά μήκος των βόρειων συνόρων της Ελλάδας με την Τουρκία. Αν και φυλάσσεται από το στρατό, οι απλοί Έλληνες αισθάνονται υποχρεωμένοι να συνδράμουν.

Κάποιες από τις πιο βίαιες ομάδες φαίνεται να έχουν κινητοποιηθεί από γνωστούς ακροδεξιούς εξτρεμιστές, αλλά ήταν προφανές ότι το κίνημα κατά των μεταναστών απολάμβανε ευρύτερη κοινωνική στήριξη στις παραμεθόριες περιοχές.

Οι εξοργισμένοι αγρότες βγήκαν με τα τρακτέρ τους, κάθε ένα από τα οποία ήταν διακοσμημένα με μια μικρή ελληνική σημαία, και δήλωσαν ότι ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν για να προστατεύσουν τη χώρα.

Για τους περισσότερους, ήταν θέμα εθνικής υπερηφάνειας και καθήκον να προστατεύσουν τα σύνορα της Ελλάδας ενάντια στην Τουρκία, έναν παλιό εχθρό.

Οι χωρικοί φέρνουν κρουασάν και μπουκάλια νερού σε εκείνους που φυλάνε τους συνοριακούς σταθμούς.

«Έχουμε έρθει να παραδώσουμε φαγητό και ποτά για τα αγόρια μας», είπε η Άννα Φωτίδου. Αλλά ακόμη και αυτή, ανησυχούσε ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να ξεφύγουν. «Υπάρχουν άνθρωποι ακραίων πεποιθήσεων εδώ», είπε. «Δεν νομίζω ότι πρέπει να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους».

Ένας άντρας, ο Αθανάσιος Καμηλάρης, έκανε live streaming από μια νυχτερινή περίπολο στην οποία συμμετείχε με άνδρες, ντυμένους χοντρά, που έψαχναν για μετανάστες. «Έχω συλλάβει δύο Τούρκους λαθρεμπόρους», είπε σε ένα ποστ στο Facebook.

Σε ένα άλλο post, υπάρχει ένα βίντεο που τον δείχνει να σταματά ένα γκρουπ από μετανάστες, μία κρατά ένα παιδί και η άλλη ένα βρέφος, τυλιγμένα σε κουβέρτες, αφού πέρασαν το ποτάμι για να φτάσουν στην Ελλάδα. Ο κ. Καμηλάρης, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι είναι Εθνοφύλακας και δημοσίευσε φωτογραφίες του εαυτού του με ένα τουφέκι, δεν απάντησε στα πολλαπλά ερωτήματα που του τέθηκαν.