Το κτήνος σηκώνει και πάλι κεφάλι.
Μιλώ για το κτήνος του φασισμού.
Η αφορμή είναι ο τρόπος που εξελίσσεται η δημόσια συζήτηση για το μεταναστευτικό και το προσφυγικό.
Είναι σαν να έχει ανοίξει ένα σκοτεινό υπόγειο και να έχουν βγει όλα τα φαντάσματα, συνδυασμένα με αβυσσαλέα αμορφωσιά και σε κάποιες περιπτώσεις απλή βλακεία.
Μη με παρεξηγήσετε, δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, ούτε να τσουβαλιάσω όσους πιθανόν να μην έχουν την ίδια γνώμη με μένα.
Όμως, θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποιες αφετηρίες, πριν διαφωνήσουμε για το ποια πρέπει να είναι η ορθή πολιτική.
Και οι αφετηρίες είναι συγκεκριμένες:
- Πρώτον, μιλάμε για ανθρώπους, δεν μιλάμε για εισβολείς.
Ανθρώπους που τους σπρώχνει η ανάγκη, ανθρώπους που έχουν βρεθεί να είναι στη μέση γεωπολιτικών παιχνιδιών για τα οποία δεν φέρουν ευθύνη και τα οποία πιθανότητα τους έκαναν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
- Δεύτερον, οι πρόσφυγες έχουν δικαιώματα και τους προστατεύει το διεθνές δίκαιο.
Αυτά δεν μπορούν να ανασταλούν, ακόμη και εάν πρέπει να δούμε με ποιο τρόπο θα τα προστατεύσουμε. Όμως, δεν μπορούμε να καταργήσουμε το διεθνές δίκαιο και δικαιώματα κατοχυρωμένα. Ξέρουμε καλά ως λαός από προσφυγιά και πρέπει στον πόνο να στεκόμαστε με σεβασμό.
- Τρίτον, η μετανάστευση είναι συνδεδεμένη με την ανθρώπινη ιστορία. Μπορεί να διαφωνούμε για το ποια πρέπει να είναι η μεταναστευτική πολιτική στην Ευρώπη, όμως ούτε να καταργηθεί γενικά, ούτε να αντιμετωπίζουμε κάθε μετανάστη ως εχθρό. Άνθρωπος είναι, καλύτερη τύχη ψάχνει, όπως οι πατεράδες και οι παππούδες μας που πήγαν στην Αμερική, την Αυστραλία και τη Γερμανία.
- Τέταρτον, δεν είμαστε σε πόλεμο. Ας σταματήσουμε τώρα την πολεμική ορολογία και τις σχετικές κραυγές. Είμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση, σε μια κρίση, σε ένα μεγάλο πρόβλημα, όχι σε πόλεμο. Πόλεμο με ανθρώπους που είναι σε ανάγκη και τρέχουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο ή τη φτώχεια δεν μπορείς να κάνεις.
Άμα συμφωνήσουμε σε αυτά, μετά μπορούμε να συζητήσουμε.
Διαφορετικά, απλώς προλειαίνουμε το έδαφος για να γίνει κυρίαρχη δύναμη η ακροδεξιά.
Αυτή που διώξαμε από τη Βουλή, θα τη δούμε να είναι ηγεμονική στην κοινωνία.
Καλά κάνουμε να συζητάμε για την εξάπλωση του κοροναϊού, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την εξάπλωση του φασισμού;
Και το πρώτο βήμα για να μην επεκταθεί είναι απλό.
Να σταματήσουμε να μοιάζουμε στο κτήνος.
Τώρα, πριν είναι αργά.
