Ο Ερντογάν, για δεύτερη φορά μετά το 2015, πραγματοποιεί τις διαρκείς απειλές του με τους πρόσφυγες και μετανάστες, απέναντι στην ΕΕ και την χώρα μας.
Είναι το ισχυρό γεωπολιτικό του χαρτί, γνωρίζοντας τον τρόμο που προκαλεί στις κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ.
Η προσφυγική κρίση του 2015-2016, άλλαξε τον πολιτικό χάρτη σχεδόν σε όλες τις χώρες της ΕΕ και άρχισε το πολιτικό τέλος της Μέρκελ.
Η Ελλάδα και η ΕΕ δεν μπορούν να ζήσουν, μια επανάληψη της κρίσης 2015-2016.
Με τον ιδιόμορφο υβριδικό πόλεμο απέναντι στην Ελλάδα και την ΕΕ στον Έβρο, επιδιώκει να πιέσει την ΕΕ να τον στηρίξει στις διαπραγματεύσεις με την Ρωσία για την Συρία και την Λιβύη και να βελτιωσει την οικονομική συμφωνία της, για την συγκράτηση των προσφύγων και των μεταναστών.
Με την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου στη ΑΟΖ της, την ανακήρυξη δικής της ΑΟΖ Νοτιοανατολικά της Κρήτης και την συμφωνία της με την κυβέρνηση της Τρίπολης, καταπατώντας το δίκαιο της θάλασσας, επιδιώκει επίσης, να πιέσει την Ελλάδα να μην προχωρήσει την ενεργειακή της πολιτική στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, να αποτρέψει την Κύπρο να εκμεταλλευτεί τους υδρογονάνθρακες στην δική της ΑΟΖ, να σταματήσει την ενεργειακή και στρατιωτική συνεργασία της χώρας μας με Ισραήλ και Αίγυπτο και φυσικά να γίνουν αποδεκτές οι θέσεις της στην επίλυση του Κυπριακού.
Η Ρωσία και εμμέσως η Τεχεράνη, στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας της Συρίας και της καταπολέμησης και των τελευταίων θυλάκων των Τζιχαντιστών, ζητούν από την Άγκυρα να αποχωρήσει από τα εδάφη που κατέλαβε, για να δημιουργήσει την ζώνη ασφαλείας, στα σύνορα με την Συρία, αφού η Δαμασκός τώρα είναι ισχυρή και μπορεί να διασφαλίσει τον έλεγχο των συνόρων της με την Τουρκία
Η αρχική μοιρασιά της επιρροής τους στην περιοχή, είναι σε επαναδιαπραγμάτευση, με την Μόσχα να θυμίζει στην Άγκυρα ότι η ζώνη ασφαλείας ήταν προσωρινή και την Άγκυρα να το αρνείται, για λόγους ασφαλείας και ελέγχου των προσφύγων που έχουν συγκεντρωθεί στην περιοχή, λόγω των πολεμικών συγκρούσεων.
Πέφτουν όμως και πάλι έξω, όσοι πιστεύουν ότι η Τουρκία θα συγκρουστεί με την Ρωσία και την Τεχεράνη και θα επιστρέψει στις παλιές σχέσεις με την ΕΕ και την Ουάσιγκτον. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή είναι μη αντιστρεπτές, η Άγκυρα, κέρδισε ένα νέο ισχυρότερο γεωπολιτικό ρόλο, τον οποίο στην ουσία δεν αμφισβητούν ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ. Είναι βέβαιο ότι το Συροτουρκικό μέτωπο ποτέ δεν θα κλείσει, όμως και ποτέ δεν θα προκαλέσει, στο ορατό μέλλον τουλάχιστον, εκτεταμένες συγκρούσεις και ανακατατάξεις, όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Το άδειασμα των Κούρδων από την Ουάσιγκτον, ήταν η μεγαλύτερη προσφορά των ΗΠΑ στον Ερντογάν, τον Άσαντ, την Μόσχα και την Τεχεράνη.
Στην προσεχή συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν, θα φανεί ο νέος συμβιβασμός ανάμεσά τους, όπως και ο χρονικός ορίζοντας της νέας συμφωνίας τους. Θυμίζω ότι, στις 25/11/15, ένα Ρωσικό μαχητικό, είχε μπει στον εναέριο χώρο της Τουρκίας για 17 δευτερόλεπτα, οι Τούρκοι το κατέρριψαν, όταν είχε επιστρέψει στον εναέριο χώρο της Συρίας. Τότε ο Πούτιν μίλησε, για: «Πισώπλατη μαχαιριά, από συνεργάτες των τρομοκρατών», και πολλοί θεώρησαν ότι, οι δυο χώρες ήταν κοντά σε πόλεμο, όμως μετά από λίγες ημέρες, έγιναν στρατηγικοί εταίροι και προσωπικοί φίλοι. Η Τουρκία υπέγραψε συνεργασία 40 δις δολάρια: Τους S 400, τα δύο πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, απέναντι από την Κύπρο, και τον νέο αγωγό φυσικού αερίου, για την ίδια και την ΕΕ, μέσω Βουλγαρίας.
Δηλαδή, υπέγραψαν συμφωνίες στρατηγικού και μόνιμου χαρακτήρα, σε κρίσιμους τομείς. Η Τουρκία συγκρούστηκε με ΗΠΑ και ΕΕ, έχασε την συμπαραγωγή των F 35, όμως, σύντομα οι σχέσεις τους ουσιαστικά αποκαταστάθηκαν.
Πούτιν και Ερντογάν στην Συρία, διαπραγματεύονται στις πλάτες των προσφύγων-μεταναστών, τον έλεγχο και την επιρροή τους στην Συρία και εκβιάζουν την χώρα μας και την ΕΕ.
Η ΕΕ και η Ουάσιγκτον, αντί να βάλουν φρένο στην Άγκυρα και την Μόσχα, παρακολουθούν αμήχανα, ενισχύοντας ουσιαστικά τα παιχνίδια των δεσποτικών αρχηγών τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι, αύριο το τίμημα που θα πληρώσουν θα είναι πιο μεγάλο.
Μια επανάληψη της μαζικής εισδοχής μεταναστών και προσφύγων στις χώρες της ΕΕ, θα οδηγήσει σε ριζικές ανατροπές με κερδισμένα τα ήδη ενισχυμένα ακροδεξιά και ναζιστικά κόμματα.
Στην ευρύτερη περιοχή μας, από το 2010, είναι σε εξέλιξη μεγάλες γεωπολιτικές, πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις, με αβέβαιη συνέχεια.
Η χώρα μας θα δέχεται, για πολλά χρόνια, ισχυρές και συνεχείς πιέσεις.
Στο ασταθές εσωτερικό οικονομικό, θεσμικό και κοινωνικό περιβάλλον θα επεμβαίνουν οι εξωτερικές αναταράξεις και θα διαμορφώνουν ακόμη πιο δύσκολους όρους. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από την κυβέρνηση και τις ηγεσίες των κομμάτων, τα ΜΜΕ και την κοινωνία. Λαϊκισμοί, κομματικοί ναρκισσισμοί και εφησυχασμοί δεν χωρούν, απαιτείται υπευθυνότητα, ευέλικτοι και αποτελεσματικοί σχεδιασμοί και ενότητα, για να περιορίσουμε τις δυσμενείς επιπτώσεις.
Η χώρα μας χρειάζεται ενότητα, σχέδιο, υπεύθυνες επιλογές και αποφασιστικότητα με απαιτήσεις από ΕΕ να αλλάξει ριζικά την πολιτική της στο προσφυγικό κα μεταναστευτικό πρόβλημα, χωρίς εκπτώσεις στο διεθνές δίκαιο.
Η αποτροπή της παράνομης, μαζικής και καθοδηγούμενης εισόδου των προσφύγων και μεταναστών, στον Έβρο και στο Αιγαίο, είναι καθήκον και υποχρέωσή μας, όμως δεν πρέπει να μας παρασύρουν επικοινωνιακοί χειρισμοί, που ενισχύουν την ακροδεξιές στρατηγικές και εκθέτουν στην διεθνή κοινότητα την Ελλάδα.
Ο κ. Γιάννης Μαγκριώτης, είναι συντονιστής της Πρωτοβουλίας για τη Νέα Σοσιαλδημοκρατία και πρώην υφυπουργός Υποδομών του ΠαΣοΚ
