Ενας μαθητής στην Πάτρα έσπασε το σαγόνι συμμαθητή του. Ομάδα μαθητών στον Βύρωνα ξυλοκόπησε άγρια έναν δεκαεπτάχρονο, που προσπάθησε να υπερασπιστεί την αδελφή του. Δύο πρόσφατα ακραία περιστατικά άγριας βίας, που είναι πια διάχυτη και διαρκώς επιδεινούμενη στα γυμνάσια και στα λύκεια, αλλά ακόμα πια και στα δημοτικά, όπως είχα σχετική πληροφορία από γονέα. Η βία βαθμιαία έχει εγκατασταθεί ανεμπόδιστη στα ελληνικά σχολεία με αμήχανους και ανήμπορους τους δασκάλους, ακόμα κι αν θέλουν να επιβάλουν την τάξη και να αποτρέψουν τις μεταξύ των παιδιών αδικοπραγίες. Και μόνιμα θύματα τα αδύναμα παιδιά απέναντι στην έμπρακτη εκδήλωση των άγριων ενστίκτων των συνομηλίκων τους. Φυσικά τα όσα έκτροπα συμβαίνουν πια καθημερινά στα ελληνικά σχολεία, όπου σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες 3 στα 10 παιδιά έχουν πέσει θύματα σχολικού εκφοβισμού (μπούλινγκ), απηχούν σε μικρογραφία τα φαινόμενα βίας που τείνουν να κυριαρχήσουν γενικότερα στην κοινωνία μας, καθώς μάλιστα αυτή διδάσκεται πια επί εικοσιτετραώρου βάσεως με καθοδηγητή στα κινητά τους τα διάφορα σάιτ που σε παγκόσμια κλίμακα έχουν αναδειχθεί σε σχολές εγκλήματος. Συμπεριφορά που όχι μόνο δεν αποτρέπεται, αν αυτό είναι δυνατόν, αλλά και προστατεύεται ως ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Η σύγχρονη κοινωνία των ατομικών ελευθεριών και της ευαισθησίας απέναντι στην προσωπικότητα του ατόμου έχει βαθμιαία εξελιχθεί σε αναίσχυντο
προστάτη των βιαιοπραγούντων και αδικοπραγούντων, αδιαφορώντας για τα θύματά τους. Καθημερινά σχεδόν είναι τα συλλαλητήρια υπέρ των συλλαμβανομένων για πράξεις βίας, αλλά ποτέ υπέρ των θυμάτων τους. Αυτή την αντικοινωνική συμπεριφορά ενθαρρύνουν αθελήτως διάφοροι θεσμοί όπως η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, που έχει αναδειχθεί και αυτή σε «προστάτη» βιαιοπραγούντων αντί των θυμάτων τους. Παράλληλη και η εξέλιξη της ποινικής νομοθεσίας που τείνει να ελαφρύνει συνεχώς τις ποινές των εγκληματούντων και να τους διασφαλίζει, κατά κανόνα πια, τη μη έκτιση των ποινών χάρις στη σχεδόν πάντα παρεχόμενη αναστολή στα πλημμελήματα.
Οι μαθητές του γυμνασίου του Βύρωνα, που ξυλοκόπησαν αγρίως τον συμμαθητή τους, ήξεραν ότι η τυχόν τιμωρία τους θα ήταν το πολύ δύο ημερών αποβολή, που με αυθάδεια τη σχολίασαν βγάζοντας και σέλφι μέσα στα αστυνομικά τμήματα, χλευάζοντας έτσι την πολιτεία που έχει θεσμοθετήσει την ατιμωρησία και την ανεκτικότητα στη βία. Και με γονείς που σχεδόν πάντα πια υπερασπίζονται με αυθάδεια τα βιαιοπραγούντα τέκνα τους όταν καλούνται από τους διευθυντές των σχολείων για να τα συνετίσουν.
Σ’ ένα τέτοιο κλίμα συμβάλλουν και δικαστές, που και αυτοί με τη σειρά τους διευκολύνουν την παραβατικότητα χάρις στην απέραντη επιείκειά τους. Ποινές-χάδι με αναστολή αλλά ως φαίνεται και χωρίς έκτιση σε περίπτωση υποτροπής. Μια συμπεριφορά που γελοιοποιεί ακόμα και το αυτόφωρο με τις αλλεπάλληλες έως και επ’ αόριστον αναβολές της δίκης. Και η πολιτεία παράλυτη παρακολουθεί και η υπουργός Παιδείας αναγγέλλει απλώς τον θεσμό του καθηγητή εμπιστοσύνης για να καταφεύγουν σ’ αυτόν οι μαθητές που υφίστανται μπούλινγκ. Αλλά με ατιμώρητους πάντα τους δράστες.
