Ένας ηγέτης σε περίοδο κρίσης, οφείλει να προλαμβάνει καταστάσεις και να μην επιχειρεί μετά να σβήσει φωτιές με κινήσεις κατευνασμού και υποχωρητικότητα. Προφανώς είναι σωστό να κάνει τις αναγκαίες κινήσεις όταν έχει λάθος. Το ζήτημα όμως είναι να μην φθάνει σε αυτό το σημείο από λανθασμένες εκτιμήσεις και μη έχοντας σαφή εικόνα των δεδομένων που υπάρχουν.
Όταν υποχωρεί ένας ηγέτης χάνει μέρος της δύναμής του και εμφανίζεται αποδυναμωμένος να σύρεται από τα γεγονότα. Αυτή η κίνηση πλήττει το προφίλ του και δημιουργεί καταστάσεις που θα τις βρει μπροστά του μελλοντικά και σε άλλες κρίσεις. Διότι μια φορά υποχώρηση, σημαίνει ότι δύναται να ξανασυμβεί και στο μέλλον σε αντίστοιχες κινητοποιήσεις για άλλα θέματα.
Στο πεδίο της ηγεσίας, υπάρχει η έννοια της ηγετικής ευκινησίας, δηλ. η ικανότητα που οφείλει να διαθέτει ένας ηγέτης, ώστε να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά σε συνθήκες διαρκών αλλαγών και αυξημένης πολυπλοκότητας. Μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, οι ευκίνητες πρακτικές θεωρούνται επανάσταση στον τομέα του management.
Στην παρούσα κρίση στα νησιά αυτή η έννοια δεν εφαρμόστηκε, καθώς η κυβέρνηση έδειξε να κάνει πίσω υπό το βάρος των σφοδρών αντιδράσεων και των συγκρούσεων ΜΑΤ και πολιτών.
Η κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όφειλαν να είναι προετοιμασμένοι για το τι θα συναντήσουν με το μεταναστευτικό και προσφυγικό. Και δεν είναι δικαιολογία αυτό που είπε ο Πρωθυπουργός την περασμένη Κυριακή στην Κεντρική Επιτροπή της Ν.Δ., ότι αιφνιδιάστηκε η κυβέρνηση από το μέγεθος του προβλήματος.
Αυτό το επιχείρημα το έχουν ακούσει οι πολίτες πολλές φορές στο παρελθόν για σειρά γεγονότων, όπως η οικονομική κρίση. Η εκάστοτε ηγεσία οφείλει, ειδικά όταν λέει σε όλους τους τόνους πως είναι πανέτοιμη για τη διακυβέρνηση, να έχει συγκεκριμένο σχέδιο δράσης και αυτό να το υλοποιεί. Μια τέτοια πολιτική πρακτική δυστυχώς δεν έχει αναδειχθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ας ελπίσουμε σε άλλα θέματα να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι και να μην μένουμε απλά σε φράσεις, όπως «είμαστε θωρακισμένοι» ή «έχουμε σχέδιο» και άλλα βαρύγδουπα.
