Oι ηγέτες των «27» τις Ευρωπαϊκής Ενωσης παζαρεύουν τούτες τις ημέρες στις Βρυξέλλες το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, ήτοι τον κοινοτικό προϋπολογισμό και τους πόρους που θα διατεθούν την επόμενη επταετία στις χώρες-μέλη.
Με τις προκλήσεις που έχει μπροστά της η Γηραιά Ηπειρος θα περίμενε κανείς πιο γαλαντόμες προσεγγίσεις και πιο δυναμικές πολιτικές, κατ’ αναλογία με τις γεωπολιτικές και άλλες φιλοδοξίες των ηγέτιδων δυνάμεών της.
Ωστόσο η ατμόσφαιρα στη βελγική πρωτεύουσα είναι μίζερη και τα παζάρια θλιβερά, πολύ μακριά από τα ελκυστικά οράματα των εμπνευστών του ευρωενωσιακού εγχειρήματος.
Η προβληματικότητα της τρέχουσας διαπραγμάτευσης πηγάζει κυρίως από τις πλούσιες και ισχυρές χώρες της Βόρειας Ευρώπης, οι οποίες παρά το Brexit και την εν γένει στασιμότητα των ευρωπαϊκών υποθέσεων δεν δείχνουν διατεθειμένες να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, παρά επιμένουν σε προσεγγίσεις άλλων εποχών προ της μεγάλης οικονομικής κρίσης.
Οι ίδιες και ιδιαιτέρως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Δανία και άλλες μικρότερες που συγκροτούν το κλαμπ των πλουσίων του Βορρά, που όλη την προηγούμενη 20ετία, από την έλευση του ευρώ και εντεύθεν, απήλαυσαν μοναδικά οφέλη και κέρδη και ήταν αυτές που εμπνεύστηκαν το όραμα της εμβάθυνσης των ενοποιητικών διαδικασιών, τώρα τις αποφεύγουν, δεν θέλουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη ούτε για τις απλούστερες των αναγκών.
Επιδιώκουν να διατηρήσουν τον προϋπολογισμό περιοριστικό, σχεδόν στα ίδια επίπεδα, στο 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ και τις συνεισφορές τους περιορισμένες. Εξαντλούνται δε σε ανακατανομές, οι οποίες και αυτές όμως φαντάζουν μονομερείς, κατά τα συμφέροντα των ισχυρών.
Οι ίδιες χώρες που προκρίνουν γεωπολιτικούς ρόλους και ομνύουν στην παγκόσμια καθοδηγητική παρουσία της Ευρώπης, αρνούνται να συνδράμουν στη διαχείριση κρίσιμων θεμάτων και προβλημάτων που πλήττουν τους φτωχότερους ακρίτες των ευρωπαϊκών συνόρων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα κονδύλια για την αντιμετώπιση του κύματος των προσφύγων έχουν περικοπεί, όπως και εκείνα της άμυνας και της ασφάλειας είναι ασύμβατα προς τους κινδύνους και τις απειλές που αντιμετωπίζει η Γηραιά Ηπειρος.
Οπως επίσης οι ισχυροί εμφανίζουν τάσεις περιορισμού των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων και του ταμείου συνοχής, μη αντιλαμβανόμενοι τις ανάγκες των περιφερειακών και φτωχότερων χωρών για ανάκτηση των πολλών απωλειών στα χρόνια της κρίσης και ταχύτερη σύγκλιση με τις προηγμένες του Βορρά.
Οι πρόνοιες επίσης για την ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών και την ψηφιακή σύγκλιση είναι ελάχιστες και ασύμβατες βεβαίως με τις εκπεμπόμενες κατά καιρούς αγωνίες για την υπεροχή των άλλων, που υποτίθεται πολιορκούν με αγαθά και υπηρεσίες τις ευρωπαϊκές αγορές.
Και βεβαίως ο κοινοτικός προϋπολογισμός σχεδόν αγνοεί την απαίτηση των λαών για έγκαιρη λήψη μέτρων και ανάληψη πρωτοβουλιών για τον έλεγχο του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής, που σε λίγα χρόνια μπορεί να απειλεί τους πάντες και τα πάντα στην Ευρώπη.
Οι πλούσιες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά δείχνουν να είναι οχυρωμένες στα κεκτημένα των προηγούμενων χρόνων, δεν είναι διατεθειμένες να προσθέσουν 200 δισ. ευρώ προκειμένου να δώσουν δυναμική απάντηση στον ενισχυόμενο ανταγωνισμό των Ασιατών και στην επιθετική τοποθέτηση των ΗΠΑ.
Ουσιαστικά φανερώνεται το έλλειμμα ευρωπαϊκής ηγεσίας και μαζί η αδυναμία επανοικοδόμησης ενός θελτικού κοινού ευρωπαϊκού οράματος. Και αυτά διαπιστώνονται σε καιρούς κατά τους οποίους πληθαίνουν οι ανθενωσιακές δυνάμεις στην Ευρώπη και διογκώνονται οι αμφισβητήσεις.
Αν η κυρία Μέρκελ και ο κ. Μακρόν ενδιαφέρονται πραγματικά για το μέλλον της Ευρώπης και διεκδικούν ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη και στον κόσμο, οφείλουν άλλη στάση και συμπεριφορά. Γιατί απλούστατα μια μίζερη Ευρώπη δεν θα έχει καμία τύχη.
ΤΟ ΒΗΜΑ
