Είτε κάποιος συμφωνεί με τις απόψεις του ιστορικού Αντώνη Λιάκου, είτε όχι, το μόνο βέβαιο είναι ότι κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις για τον τρόπο ενσωμάτωσης των προσφύγων – μεταναστών στην ελληνική κοινωνία.
Τα όσα μέτρα έχουν κατά καιρούς ληφθεί είναι ευκαιριακά και αποσπασματικά. Δεν αποτελούν συγκροτημένο σχέδιο έναντι του φαινομένου, το οποίο δεν είναι τωρινό, ούτε πρωτόγνωρο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τη δεκαετία του 1990 η χώρα μας αποτέλεσε προορισμό μεταναστευτικών ρευμάτων από την Αλβανία και τα κράτη του διαλυμένου Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Ούτε τότε συγκροτήθηκε οργανωμένο σχέδιο για την ομαλή ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία. Το ζήτημα στη χώρα μας για άλλη μία φορά «αυτορρυθμίστηκε».
Σε αντίθεση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη τα οποία έδωσαν αποτελεσματικές λύσεις που απέβησαν επ’ ωφελεία τόσο των προσφύγων όσο και των τοπικών κοινωνιών.
Πληροφορηθήκαμε πριν από λίγες ημέρες από ρεπορτάζ των «Νέων» ότι εκπονείται σχέδιο από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης – σε συνεργασία με τα υπουργεία Μεταναστευτικής Πολιτικής, Εργασίας και τον ΟΑΕΔ – για την παροχή δουλειάς στα χωράφια σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Ουσιαστικά θα δημιουργηθεί ένας «ΟΑΕΔ μεταναστών» που θα έχει αντίστοιχη λίστα με εργαζόμενους που θα μπορούν να μεταβούν στις αγροτικές περιοχές, όπου απαιτούνται εργατικά χέρια.
Πρόκειται αναμφισβήτητα για θετικό βήμα ωστόσο από μόνο του δεν αρκεί. Πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα και σε συντονισμό με περισσότερους φορείς, καθώς το ζήτημα είναι σύνθετο.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να καμώνεται άλλο ότι το ζήτημα δεν υπάρχει ή ότι θα λυθεί και αυτό από μόνο του. Θα χρειαστεί άμεσα να βάλει τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων.
