Με την κακοκαιρία να δυσκολεύει την μετακίνηση στους δρόμους και το τεράστιο πολυκατάστημα Arkaden να είναι κλειστό λόγω ανακαίνισης – ελάχιστα μαγαζιά λειτουργούν σε ένα από τα πιο κομβικά και εμπορικά σημεία της πλατείας Πότσντάμερ τoυ φεστιβάλ Βερολίνου – η κίνηση έξω από το Berlinale Palast, τον πυρήνα του φεστιβάλ δεν έχει την ζωντάνια των προηγούμενων ετών.
Χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά ότι το φεστιβάλ δεν έχει κόσμο.
Αντιθέτως, πολύς κόσμος ήδη παρακολουθεί με όρεξη και την εφετινή διοργάνωση που είναι επετειακή και σηματοδοτεί το ντεμπούτο της νέας διεύθυνσης με τον Κάρλο Τσατριάν στην θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή την οποία εδώ και πολλά χρόνια κατείχε ο θρυλικός Ντίτερ Κόσλικ.
Το βράδυ της Πέμπτης, όταν η αυλαία σηκώθηκε, τα πρόσωπα που τράβηξαν πάνω τους τα φλας των φωτογράφων ήταν ο Τζέρεμι Αϊρονς (πρόεδρος της εφετινής κριτικής επιτροπής) και η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ που κρατά έναν βασικό ρόλο στην ταινία «My Salinger Year» του Καναδού Φιλίπ Φαλαρντό.
Το ενδιαφέρον φιλμ που τοποθετείται στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1990, παρακολουθεί την προσπάθεια μιας νεαρής κοπέλας (Μάργκαρετ Κουέιλι) να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να γίνει συγγραφέας.
Η πρόσληψή της σε ένα πρακτορείο λογοτεχνών που διευθύνει μια αποφασιστική διανοούμενη (Γουίβερ) θα την φέρει σε επαφή με τον διάσημο Αμερικανό συγγραφέα του «Φύλακα της σίκαλης» Τζ. Ντ. Σάλινγκερ (1919- 2010).
Η ταινία εστιάζει πάνω στην προσπάθεια αυτής της κοπέλας, η οποία με χιούμορ, θάρρος ή ακόμα και θράσος θα αποδείξει ότι η θέση της δεν είναι στη γραμματεία αλλά στην δημιουργία. Το σενάριο εξάλλου είναι βασισμένο στα memoir της Τζοάνα Σμιθ Ράκοφ με τον ίδιο τίτλο.
