Καθημερινότητα αποτελούν για τους νησιώτες οι δραματικές διασώσεις προσφύγων και μεταναστών που προσπαθούν να φτάσουν στις ακτές μέσω θαλάσσης. Το συνεργείο του MEGA κατέγραψε τις πλωτές περιπολίες, την αγωνία και την προσπάθεια να μη χαθεί καμία ανθρώπινη ζωή.
Κουλουριασμένες μητέρες με τα παιδιά τους αγκαλιά, τρέμουν από το κρύο και το φόβο στο σκάφος των ανθρώπων που τους έσωσαν. Σώθηκαν από τον πόλεμο και τη θάλασσα, αναζητούν την ελπίδα. Αυτό είναι το μονοπάτι των κατατρεγμένων που διασταυρώνεται με των ελλήνων νησιωτών, ανοιχτά της Σάμου.
«Έχουμε κάνει πάνω από 180 διασώσεις. Έχουμε απεγκλωβίσει πάνω από 2.000 άτομα. Έχουμε βρει πάνω από 50 νεκρούς. Το πρόβλημα είναι με τις βάρκες που βγαίνουν στα βράχια, εκεί που τα σκάφη του Λιμενικού δεν χωράνε. Εκεί πάμε εμείς» εξηγεί στην κάμερα του MEGA ο Νίκος Τσουμάκης, πρόεδρος του συλλόγου αυτοδυτών Σάμου.
Με κίνδυνο, βγαίνουν στα βράχια και προσεκτικά, περισυλλέγουν έναν – έναν τους ναυαγούς για να τους οδηγήσουν στο λιμεναρχείο του νησιού.
Φτάνοντας στη Σάμο, οι πρόσφυγες αντικρύζουν μια πραγματικότητα – σκέτο εφιάλτη. Το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης, στο οποίο ζουν υπό τις πιο άθλιες συνθήκες. Ο δρόμος είναι ανοιχτός μόνο προς τα πίσω, αλλά για τους περισσότερους η επιστροφή δεν αποτελεί επιλογή.
«Είμαι από το Αφγανιστάν. Η χώρα μου έχει προβλήματα. Δεν έχουμε ασφάλεια. Ήρθα εδώ γιατί νιώθω ασφαλής» αναφέρει ένας εξ αυτών.
Σαν να τους εγκατέλειψε ο άνθρωπος. Ίσως να είναι μαζί τους ακόμα ο Θεός. Πρόσφυγες από χώρες τις Αφρικής, καταφεύγουν συχνά στον καθολικό ναό, στο Βαθύ, για να προσευχηθούν.
