Στο δρόμο που χάραξε ο Μουσολίνι;

Ντύθηκαν όλοι στα καλά τους, για να συμμετάσχουν στην τελευταία κομματική σύναξη ενός ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή αυτού του πολιτικού μορφώματος που ζητάει σωτηρία στη μεταβάπτισή του με άλλο όνομα. Φυγάδες σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ. Επιδέξιοι «αριστεροί», αριστερόστροφοι δεξιοί, αποστάτες του πάλαι ποτέ αντιπάλου του Τσίπρα, δηλαδή του Φώτη Κουβέλη, Ιούδες του Αλέκου Αλαβάνου.

Ανάμεσα σ’ αυτούς και τ’ απομεινάρια κάποιων ξεχασμένων, τραγικών φυγάδων του Ρήγα ή του ΚΚΕ εσ. και της ΕΑΡ. Φυσικά και η σιωπηρή μεγάλη πλειοψηφία των πειθήνιων σ’ έναν ολοκληρωτισμό, που ντρέπονται να τον προβάλουν και γι’ αυτό επιφορτίζουν τον Αλέξη ή τη συμβία του Περιστέρα ή Μπέτη να ομνύουν σε αυτόν.

Τη σιωπή διέλυσε πρώτη η Περιστέρα με το επίγραμμα: «Κατακτήσαμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία» (Παραχαράσσοντας έτσι το Πασοκικό «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση-ο Λαός στην Εξουσία», δηλαδή σύνθημα απολύτως εναρμονισμένο προς τη βασική επιταγή όλων των δημοκρατικών Συνταγμάτων: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό» και φυσικά όχι από τα ολοκληρωτικά ιερατεία…

Ακολούθησε ο Αλέξης με το προχτεσινό ρητό που τον ανακηρύσσει σε ισόβιο σφραγιδοφύλακα μιας διακήρυξης (déclaration) Μουσολινικής έμπνευσης και κοπής. Από το επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει ν’ απαντηθεί: «Πώς θα καταφέρει, τη δεύτερη φορά η Αριστερά, κερδίζοντας τις εκλογές ν’ αναλάβει την ευθύνη και τον έλεγχο, όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας»!

Η σιωπή των πειθήνιων λύκων

Ο Αλέξης προφανώς είχε με λεπτομέρειες προσχεδιάσει τη διακήρυξή του αυτή και γνώριζε και τον τελευταίο κομματικό-κοινοβουλευτικό μετέχοντα στην τελευταία κομματική σύναξη στο «Κάραβελ», ότι δεν θ’ αντιδρούσε σ’ αυτή την déclaration υπέρ του Μουσολινικού ολοκληρωτισμού.

Έτσι εξηγείται γιατί δεν σηκώθηκε από τις καρέκλες τουλάχιστον το μισό ακροατήριο και ν’ αποχωρήσει σε ένδειξη διαμαρτυρίας από την αίθουσα, αμέσως μετά την εκστόμιση από τον Αλέξη της πρωτοφανούς αυτής σταλινο-γκεμπελικής διακήρυξης. Ατάραχοι όλοι τους. Και οι πέντε-έξι πανεπιστημιακοί. (Με ποια άραγε μούτρα θα διδάξουν στους φοιτητές τους τη διάκριση των ανεξάρτητων εξουσιών;)

Σιωπηλός ο Φώτης Κουβέλης που κυριολεκτικά τον απορρόφησε και τον μηδένισε πολιτικά ο σχεδόν εγγονός του Αλέξης. Τι να πεις για τον «διαλλακτικό» Ζαχαριάδη, τον πολιτικό ακροβάτη Ευκλείδη, τον προστάτη των νησιωτών φοροφυγάδων Θοδωρή και βάλε και βάλε…

Συνεχίζεται το σημείωμά μου αυτό, με τους παράλληλους βίους «Αλέξη-Μπενίτο».

Του Αλέξη η πορεία ήδη κοσμεί ως μυθιστόρημα τις βιβλιοθήκες των «Προοδευτικών Συμμάχων του». Τον Μπενίτο Μουσολίνι καλό είναι, για τους μη επαϊοντες, να γνωρίσουν την πορεία του με μια απλή πληκτρολόγηση στο google των λέξεων «Μουσολίνι-βιογραφικό». Εκεί θα δουν τέρατα και σημεία και μάλιστα τον επίλογο του βιογραφικού του.

Ο Μπενίτο, που ως σημαντικό στέλεχος του ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος εχρημάτισε εκδότης της σοσιαλιστικής εφημερίδας «Αβάντι» (Εμπρός), στη μακρόχρονη πολιτική του πορεία, κατ’ αρχήν περιορίστηκε σε εντυπωσιακές εμφανίσεις σε ποικίλα ακροατήρια. Όμως σταδιακά η μέθη της εξουσιομανίας τον οδήγησε στη δυναμική κατάλυση των ανεξάρτητων εξουσιών (Δικαστική-Νομοθετική), με τα εγκληματικά «Τάγματα Εφόδου» που κατατρομοκράτησαν ολόκληρη την ιταλική χερσόνησο.

Η χειρίστη απόπειρα κατάλυσης της εθιμικής Τέταρτης ανεξάρτητης Εξουσίας, δηλαδή του Τύπου, έγινε από τα Τάγματα Εφόδου κα κατ’ εντολήν του Μπενίτο Μουσελίνι με τον εμπρησμό της ίδιας της πρώην εφημερίδας του “Avanti”…

Τηρουμένων των αναλογιών και εφόσον και στην Ελλάδα ο Τύπος και τα ΜΜΕ, ως «Τετάρτη Εξουσία» έπρεπε να αλωθούν ο ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τους κ.κ. Τσίπρα, Παππά, Τζανακόπουλο και Σια έκαναν το παν με την αλχημιστική μέθοδο της αδειοδότησης των καναλιών, το κλείσιμο του MEGA, τους διωγμούς και διαγραφές δημοσιογράφων, την μετατροπή του επισήμου κομματικού οργάνου σε επίσημο … ΦΕΚ…

Προφανώς, ο Αλέξης ή δεν πρόλαβε, ή δεν το καλοήθελε, ή δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει αυτό το προτελευταίο στάδιο του ολοκληρωτικού υπερσυγκεντρωτισμού.

Ή εν τέλει με τη διακήρυξή του, περί ελέγχου των κρίσιμων αρμών της Εξουσίας να προσπάθησε να συγκρατήσει στην κομματική απόχη ορισμένους κομμουνιστογενείς, αριστερούς σταλινοζαχαριαδικής κοπής, που εκφράζουν παλαιοημερολογίτικα-παλαιοκομμουνιστικά ήθη, που σε μεγάλη αναλογία τα κατήργησε με το 20^ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ ο Νικήτα Χρουστσώφ, για να τα αναστήσει ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ τιμώντας έτσι τον Ιωσήφ Στάλιν…

Ή έτσι, ή αλλιώς το επιεικώς ανόητο φραστικό εγχείρημα, περί ελέγχου των αρμών εξουσίας, αποξενώνει τελείως τον Αλέξη Τσίπρα από την κατάκτηση και του τελευταίου διευρυντικού του στόχου, δηλαδή του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Έτσι, διευκολύνει τα απομεινάρια του ιστορικού και δυναμικού αυτού πολιτικού χώρου για την ανασύνταξή του και τη ρεαλιστική επανένταξή του στον μαχόμενο πολιτικό χώρο…