Το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αποφάσισε χθες, Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου, στις Βρυξέλλες, την έναρξη μίας νέας επιχείρησης στη Μεσόγειο με σκοπό την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, όπως αυτό έχει αποφασιστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Ήταν μία δύσκολη απόφαση, η οποία έπρεπε, μεταξύ άλλων, να υπερκεράσει τις αντιρρήσεις της Αυστρίας και της Ουγγαρίας για το ενδεχόμενο η παρουσία πλοίων να αποτελέσει «πόλο έλξης» για μετανάστες που θα επιδιώξουν να… διασωθούν για να φθάσουν στην Ευρώπη. Μάλιστα, οι ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών έφθασαν στο σημείο να εντάξουν στο κείμενο των συμπερασμάτων τους ότι θα παρακολουθούνται προσεκτικά οι μεταναστευτικές ροές ώστε αν αυξηθούν πολύ τότε να αποσυρθούν οι ναυτικές δυνάμεις από τις περιοχές που θα επιτηρούν. Δεν χρειάζεται να επεκταθεί κανείς περισσότερο για το τι σημαίνει η στάση αυτών των κρατών – μελών για τη στάση που θα τηρήσουν στις διαπραγματεύσεις για το νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση.
Ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας δήλωσε μετά το πέρας της συνεδρίασης ότι η Αθήνα σκοπεύει να συμμετάσχει στη νέα επιχείρηση, για την οποία φυσικά θα πρέπει να συμφωνηθούν κρίσιμες λεπτομέρειες όπως οι κανόνες εμπλοκής κ.ά. Αναφύονται όμως πολλές απορίες για ποιον λόγο η ελληνική πλευρά εμφανίζεται να τήρησε μία τόσο άνευρη στάση.
Δεν μπορεί κάποιος να μην αναρωτηθεί γιατί δεν επιδιώχθηκε, έστω, η συμπερίληψη στο κείμενο συμπερασμάτων έστω η αναφορά του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του περασμένου Δεκεμβρίου σχετικά με τη μη παραγωγή εννόμων αποτελεσμάτων από το Μνημόνιο Άγκυρας – Τρίπολης για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Αυτό δεν είναι άλλωστε το ζήτημα που απασχολεί κατά κύριο λόγο την κυβέρνηση; Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει έστω αναφορά και στα δύο Μνημόνια που έχουν υπογραφεί για να διαφανεί το ευρύτερο ενδιαφέρον της Ελλάδος για τη Λιβύη; Ποιες εγγυήσεις έλαβε ή απέσπασε η Αθήνα ώστε να δώσει τη συγκατάθεσή της στη νέα δύναμη; Θα συμπεριληφθεί άραγε η χώρα μας στην επόμενη συνάντηση για την επίλυση του Λιβυκού ή θα εξακολουθεί να δέχεται τον αποκλεισμό της από τη Γερμανία και την Τουρκία; Πόσο μας αρκούν πλέον οι δημόσιες δηλώσεις στήριξης; Είναι ξεκάθαρο ότι η Αθήνα πρέπει πλέον να σκεφθεί «έξω από το κουτί». Πρέπει από τώρα να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις. Διαφορετικά, θα είναι πολύ αργά για το διακηρυχθέν από ανώτατα χείλη βέτο…
