Ράνια Τζίμα: Τα μεσημεριανά δελτία ειδήσεων είναι από τη φύση τους δυναμικά

Στην από τηλεοράσεως δημοσιογραφία τη γοητεύει η ταχύτητα με την οποία γίνονται όλα. Η ένταση και οι φρενήρεις συχνά ρυθμοί, οι οποίοι την ώρα που δοκιμάζουν τις αντοχές της την κάνουν να νιώθει ζωντανή και δημιουργική. Την ίδια στιγμή η Ράνια Τζίμα ξέρει ως φαίνεται να βάζει τα όρια και να ξεχωρίζει την καριέρα από την προσωπική ζωή – δύο τομείς τους οποίους οι δημοσιογράφοι, λόγω της ιδιαίτερης φύσης της δουλειάς τους, εύκολα μπερδεύουν. Για την προσωπική ζωή της δεν θέλει να μιλάει και εξηγεί το γιατί. Για τη δημοσιογραφική πορεία της, μια επιτυχημένη διαδρομή που την έφερε ξανά στο Mega και στο καθημερινό μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων «Mega Γεγονότα», έχει πολλά να πει. Αν και, όπως η ίδια επισημαίνει, στην πραγματικότητα ό,τι πρέπει να ειπωθεί το λέει ξεκάθαρα με τη δουλειά της.

Το να «σε θέλει το γυαλί» είναι κάτι που το έχεις ή κάτι που μαθαίνεται στην πορεία, που είναι θέμα εμπειρίας;

«Δεν νομίζω ότι υπάρχουν επαγγελματίες, όχι μόνο δημοσιογράφοι, αλλά και επιστήμονες, ερευνητές, άνθρωποι της τέχνης κ.λπ., που να προχώρησαν ο καθένας στο πεδίο του μόνο και μόνο επειδή μπορεί να είχαν μια φυσική κλίση σε κάτι. Αλλά, για να έρθουμε και στα δικά μας, δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν δημοσιογράφο που το έργο του να αποτέλεσε ή να εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς και να μην είναι προϊόν πάρα πολύ σκληρής δουλειάς, πειθαρχίας και προσήλωσης. Το «γυαλί», αυτό το μαγικό μέσο, δεν εξαιρείται από τον κανόνα. Η δουλειά που έχεις κάνει, η γνώση που έχεις κατακτήσει και τα συναισθήματα που έχεις βιώσει μέσα σε αυτή τη δουλειά είναι η μόνη πραγματικά δική σου «αποσκευή», η μόνη περιουσία που δεν μπορεί να σου πάρει κανείς. Το «γυαλί» σήμερα σε θέλει και αύριο δεν σε θέλει. Ετσι είναι αυτό το «γυαλί»!».

Και το τρακ; Ξεπερνιέται ποτέ ή «συνοδεύει» τον/τη δημοσιογράφο σε κάθε εμφάνισή του; Εσείς έχετε τρακ, και πώς το αντιμετωπίζετε;

«Ενας πολύ εμπειρότερος από εμένα συνάδελφος πριν από χρόνια μού έδωσε μια χρυσή συμβουλή που θα θυμάμαι για πάντα: «Να πολιορκείσαι διαρκώς από αμφιβολίες», μου είχε πει, «και να μην παραδοθείς ποτέ στις βεβαιότητες». Επομένως ναι, έχω πάντα τρακ, έχω πάντα αμφιβολία αν όλα έγιναν όπως έπρεπε και το έχω πάρει πια απόφαση πως έτσι θα πορευτώ σε αυτή τη ζωή!» (γελάει)

Στο νέο Mega θα εκφωνείτε το μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων «Mega Γεγονότα». Θα είναι ένα κλασικό δελτίο, όπως το έχουμε μάθει;

«Τα μεσημεριανά δελτία ειδήσεων είναι από τη φύση τους δυναμικά, με την έννοια ότι όλα είναι σε πλήρη εξέλιξη εκείνη την ώρα. Το «Mega Γεγονότα» θα προσπαθήσουμε να τo κάνουμε ένα όσο γίνεται πιο γρήγορο δελτίο και να ενσωματώνουμε σε αυτό κάθε πληροφορία που προκύπτει και κατά τη διάρκειά του».

Ποιες οι προσδοκίες σας όταν ξεκινούσατε ως δημοσιογράφος και τι εν τέλει αντιμετωπίσατε; Μετανιώσατε ποτέ για την απόφαση να ακολουθήσετε αυτό το επάγγελμα;

«Οταν ξεκινούσα, δεν ήξερα ότι η δημοσιογραφία είναι μια «αγαπημένη» που σου τα ζητάει όλα και σου επιστρέφει λίγα. Εσύ όμως, παρ’ όλα αυτά, την αγαπάς όλο και περισσότερο, για κάποιον… διεστραμμένο λόγο! Οχι, δεν το έχω μετανιώσει μέχρι σήμερα, ξέρω όμως πως κάποια στιγμή σίγουρα θα υπάρξει για εμένα ένα σημείο εξόδου, απλώς δεν είναι αυτή τη στιγμή άμεσα ορατό».

Αν έπρεπε να διαλέξετε ανάμεσα σε τηλεόραση και σε εφημερίδα, τι θα επιλέγατε και γιατί;

«Θα ήθελα πολύ να δουλέψω σε εφημερίδα, θα ήθελα αυτό να είναι το επόμενο βήμα».

Είστε από τους δημοσιογράφους που η δημιουργική περίοδός τους συνέπεσε με την οικονομική κρίση και με τη μεγάλη κρίση που αντιμετώπισε το επάγγελμά μας. Τώρα που τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, πώς βλέπετε τη δεκαετία που αφήσαμε πίσω μας; Θεωρείτε πως όλο αυτό που ζήσαμε σας βοήθησε να ωριμάσετε επαγγελματικά ή ότι σας κράτησε πίσω;

«Δεν αισθάνομαι ότι η κρίση με «φρέναρε» σε κάτι. Ισα-ίσα, θα έλεγα ότι επειδή η γενιά μου μπήκε στη δουλειά σε μια συγκυρία που οι αμοιβές ήταν σαφώς χαμηλότερες από ό,τι παλαιότερα και οι απαιτήσεις ήταν αρκετές, δεν πέσαμε από το «ρετιρέ» όπως συνέβη σε κάποιους, αλλά και όταν πέσαμε, πέσαμε από τον «πρώτο όροφο». Εμένα τα μνημονιακά χρόνια με βρήκαν να καλύπτω τα λεγόμενα «παραγωγικά υπουργεία», το Εργασίας, το Ανάπτυξης, το Οικονομικών, σε μια εποχή που όλα κρέμονταν από μια κλωστή. Αυτό μού προσέφερε συμπυκνωμένη εμπειρία που μου φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμη όταν πέρασα στη συνέχεια στο πολιτικό ρεπορτάζ. Δεν θα άλλαζα ούτε ένα βήμα αυτής της διαδρομής. Αλλωστε, ισχύει και το «μάθε τέχνη κι άσ’ τηνε»…».

Οι δημοσιογράφοι τα τελευταία χρόνια έχουμε υποστεί δριμεία κριτική. Μας στοχοποιούν, μας αμφισβητούν, μας κατηγορούν ως εκπροσώπους συμφερόντων. Αδικούμαστε; Πληρώνουμε οι πολλοί τις κακές συμπεριφορές και τακτικές των λίγων; Πόσο μεγάλη θεωρείτε πως είναι η δική μας ευθύνη για την κριτική που δεχόμαστε;

«Δεν είμαι σε θέση να κρίνω την πρακτική κανενός συναδέλφου, είμαι πολύ «μικρή» για αυτό και πολύ απασχολημένη με τα της δικής μου καμπούρας. Πριν από μερικά χρόνια ένας κύριος στον δρόμο με σταμάτησε και μου είπε: «Κυρία Τζίμα, δεν μπορώ να καταλάβω τι ψηφίζετε, έχω μια υποψία, αλλά δεν είμαι σίγουρος…». Αυτό ήταν το καλύτερο κομπλιμέντο που έχω πάρει για τη δουλειά μου, και θα προσπαθήσω να παραμείνω σε αυτόν τον δρόμο».

Θεωρείτε πως η έκρηξη των social media ευνοεί και βοηθά τη δημοσιογραφία ή της δημιουργεί προβλήματα και την υπονομεύει; Εσείς χρησιμοποιείτε Facebook, Twitter κ.λπ.;

«Είμαι τραγική στα social media. Εχω έναν λογαριασμό στο Facebook στον οποίο δεν έχω μπει εδώ και ενάμιση χρόνο. Δεν έχω Instagram, ούτε Twitter… Το Twitter όμως είναι δημοσιογραφικό εργαλείο, ως εκεί».

Για μια περίοδο τα ΜΜΕ αλλά και τα… μέσα κακόπιστου (συχνά) σχολιασμού-κουτσομπολιού στο Διαδίκτυο ασχολήθηκαν πολύ με την προσωπική ζωή σας. Πώς αντιμετωπίσατε αυτή την έκθεση;

«Με ενόχλησε πολύ. Με ενόχλησε, πρώτον, γιατί το ότι έχω επιλέξει μια δουλειά που προϋποθέτει έναν βαθμό έκθεσης – σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο – δεν σημαίνει πως αυτό δίνει το πράσινο φως σε οποιονδήποτε να ασχοληθεί και με την προσωπική μου ζωή. Με ενόχλησε ακόμα γιατί ο τρόπος με τον οποίο κινούμαστε, εγώ προσωπικά και η οικογένειά μου, δεν προκαλεί. Με ενόχλησε επίσης γιατί δεν χρωστάνε τίποτε οι δικοί μου άνθρωποι να την πληρώνουν επειδή εγώ κάνω αυτή τη δουλειά. Τέλος, πιστεύω πως όλο αυτό υποτιμά βαθύτατα τον μέσο έλληνα πολίτη. Επειτα από μία δεκαετή κρίση – κατά τη διάρκεια της οποίας καταστράφηκαν ζωές – δεν πιστεύω ότι αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι το τι κάνω εγώ».

Σήμερα νιώθετε άβολα όταν σας ρωτούν για την οικογένειά σας;

«Δεν είναι το αγαπημένο μου θέμα συζήτησης!». (γελάει)

Τι θα σας άρεσε να κάνετε δημοσιογραφικά (ή εκτός δημοσιογραφίας) αν είχατε την πολυτέλεια να επιλέξετε;

«Στη δημοσιογραφία κάποια στιγμή θα ήθελα να περάσω πίσω από τις κάμερες, να φύγω ίσως από την τηλεοπτική δημοσιογραφία ή και να ασχοληθώ με την επικοινωνία με άλλους τρόπους. Θα μπορούσα όμως εύκολα να με φανταστώ σε κάποια χρόνια να κάνω και κάτι τελείως διαφορετικό, πιο κοντά στη φύση ή πιο κοντά στα παιδιά».

Οταν δεν είστε η δημοσιογράφος που λέει τις ειδήσεις, τι σας αρέσει να κάνετε; Υπάρχει, αλήθεια, ελεύθερος χρόνος;

«Πηγαίνω για τρέξιμο μέχρι τελικής πτώσεως. Πηγαίνω επίσης στο σινεμά, εσχάτως και σε παιδικές ταινίες, λόγω της κόρης μου. Και μαγειρεύω πολύ και με πολύ μεγάλη χαρά!».