Η χώρα πέρασε επί μία δεκαετία από σαράντα κύματα εξαιτίας της απρονοησίας των κομμάτων και της αδυναμίας των πολιτικών ηγετών να κατανοήσουν τις συνθήκες και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Ανατρέχοντας κανείς στην Ιστορία θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές.
Η πολιτική ευθύνη δυνάµεων και προσώπων είναι δεδοµένη σε κάθε κρίσιµη µεταβατική περίοδο και φάση.
Σε όλες τις ιστορικές στιγµές η µετάβαση υπήρξε ανολοκλήρωτη.
Η έµπνευση ένταξης στην ΕΟΚ ήταν όντως µοναδική και τολµηρή. Επιτεύχθηκε µεν, αλλά χωρίς η χώρα να απορροφήσει τις αρχές και τους κανόνες του περιβάλλοντος που προσέφερε η ενσωµάτωση στο πιο προηγµένο ενωσιακό σχήµα του σύγχρονου κόσµου.
Η χώρα εξαρχής ταλαντευόταν ανάµεσα στο ευρωπαϊκό κεκτηµένο και στην ανατολίτικη παράδοση.
Αλλά και όταν οι συνθήκες επέβαλαν την απορρόφηση των ευρωπαϊκών αρχών και κανόνων πάλι µισές δουλειές κάναµε.
Το πολιτικό και θεσµικό έλλειµµα αποκαλύφθηκε αργότερα, όταν επιχειρήθηκε το δεύτερο µεγάλο άλµα, της ένταξης στην ευρωζώνη.
Μέθυσαν τότε όλοι από τα αφειδώς προσφερόµενα αγαθά της ευηµερίας και της κατανάλωσης.
Ακριτα άπαντες θεώρησαν ότι έτσι θα είναι η ζωή και έτσι θα πάµε στο µέλλον, χωρίς πρόνοιες, χωρίς υποχρεώσεις και προσπάθειες µεγάλες, παρά µε τον αραµπά και κατά τις διαθέσεις µας.
Υπήρξε µάλιστα περίοδος κατά την οποία η διακυβέρνηση προέβαλε ακριβώς τα προαπαιτούµενα της προόδου και της σταθερότητας, αλλά ουδέποτε τα εφήρµοσε, παρά τα αρνήθηκε προκλητικά, αναγκαζόµενη στο τέλος να δραπετεύσει για να µην πιει το πικρό ποτήρι.
Ο ερχόµενος µετά βαΐων και κλάδων µεσσίας απεδείχθη στη συνέχεια κενός και απαράσκευος. Ούτε που κατάλαβε τι παρέλαβε και πώς έπειτα από περίπου δύο χρόνια καταστροφικής πορείας παρέδωσε την εξουσία.
Εν τω µεταξύ, η καταστροφή είχε επέλθει και οι όποιοι διασώστες ήσαν πολιορκηµένοι από τους επερχόµενους φιλόδοξους που νόµιζαν ότι κατείχαν την απόλυτη αλήθεια.
Αγώνες άγονοι επικράτησαν τότε και έτσι η κρίση παρατάθηκε στον χρόνο, δεν βρήκε η χώρα έγκαιρα τη διέξοδο που αναζητούσε, µε αποτέλεσµα να χαθεί ο πλούτος της και να µαραθεί ο κόσµος της.
Ερχόµενοι οι νέοι, που τώρα απολογούνται για τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις τους, προσέθεσαν κι αυτοί βάρη και χρόνο πολύτιµο στη διαδικασία ανόρθωσης και εξυγίανσης της οικονοµίας και της χώρας.
Στη συνέχεια, υπό το βάρος των συνθηκών και των υψηλών απαιτήσεων, πειθάρχησαν ως έναν βαθµό, παραδίδοντας µια χώρα δηµοσιονοµικά πειθαρχηµένη και αναπτυξιακά αξιοποιήσιµη.
Κακά τα ψέµατα, οι νεοφερµένοι δεν παρέλαβαν χάος, ούτε καµένη γη.
Οι πολλές θυσίες του ελληνικού λαού διαµόρφωσαν εν τέλει βάση ικανή για νέα περίοδο δηµιουργίας.
Επειτα από δέκα χρόνια µεγάλης κρίσης η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να ανακτήσει τον χαµένο πλούτο της.
Κατά κοινή οµολογία υπάρχουν αυτή την ώρα οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.
Επιβεβαιώνεται τούτο από τις διεθνείς αγορές, από τους οίκους αξιολόγησης, από το ενδιαφέρον επενδυτών και από τα διθυραµβικά σχόλια του ξένου Τύπου.
Αλλά και από τις επιδόσεις των οργανωµένων και πειθαρχηµένων δυνάµεων της χώρας, που βρίσκουν χώρο και τρόπο να ανοιχτούν στον κόσµο, να αναπτυχθούν και να δυναµώσουν.
Αυτή είναι και η πρόκληση, το στοίχηµα της νέας περιόδου. Σύσσωµες οι εθνικές δυνάµεις επιβάλλεται να αφοσιωθούν στην προσπάθεια ανάδειξης και δηµιουργίας του νέου πλούτου της Ελλάδας. Οι εµπειρίες υπάρχουν και η γνώση επίσης είναι νωπή.
Υποχρέωση όλων των δυνάµεων και της αντιπολίτευσης βεβαίως είναι να αποφύγουν τις ανούσιες εµφύλιες συρράξεις και να συνδράµουν στο µέτρο που τους αναλογεί να µην πάνε χαµένες οι θυσίες του ελληνικού λαού.
Η ευκαιρία είναι µπροστά µας.
ΤΟ ΒΗΜΑ
