Υπό τις παρούσες συνθήκες, η παρακολούθηση των όσων προσπαθούν να συζητήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ προξενεί κάτι μεταξύ οργής και γέλιου.
Στην συνεδρίαση της ΚΕ του Σαββατοκύριακου κυριάρχησαν οι εντυπώσεις από την ωριαίας διάρκειας ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. Εκεί αποκαλύφθηκαν τα όσα σκέφτεται και επιδιώκει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Εν όψει συνεδρίου, αυτά που τον απασχολούν είναι το αν θα προστεθεί ένα συνθετικό στην ονομασία του ΣΥΡΙΖΑ, αν θα ενταχθούν στο κομματικό σώμα τα παλαιοπασοκικά στελέχη, το αν θα πουλήσει τσαμπουκά σε όσους αντιδρούν στα σχέδιά του και το αν θα κατορθώσει να κάνει στο μέλλον κάτι το οποίο δεν κατόρθωσε όσο κυβερνούσε.
Όπως ο ίδιος σημείωσε με στόμφο και αυταρέσκεια, ένα από τα δύο κρίσιμα ερωτήματα για την «δεύτερη φορά Αριστερά» είναι το εξής: «Πώς θα καταφέρει, τη δεύτερη φορά η Αριστερά, κερδίζοντας τις εκλογές, να αναλάβει την ευθύνη και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας;».
Η δήλωση προκαλεί απορία, ως προς την πραγματική επιδίωξη, το ουσιαστικό της περιεχόμενο, τους τρόπους επίτευξης του ευγενούς αυτού στόχου και εν τέλει, ως προς το πώς αντλαμβάνεται ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ την πραγματικότητα, τις προτεραιότητες της χώρας και τις ανάγκες της.
Αξίζει να σημειωθεί και το εξής. Αν με κάποιον υπήρξε απόλυτη ταύτιση του κ. Τσίπρα αυτό το διήμερο, αυτός δεν ήταν άλλος από τον Παύλο Πολάκη. Ο πρώην υπουργός ενεπλάκη σε ένα επεισόδιο με συντρόφους του, με πρώτον τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής, Ν. Βούτση, με αφορμή μία δήλωσή του για το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ να μην ελέγξει τις ανεξάρτητες αρχές. Μία παραλλαγή αυτού που είπε και ο αρχηγός του κόμματος, δηλαδή.
Καμία έκπληξη για κάποιους δεν προξενεί η ταύτιση αυτή Τσίπρα και Πολάκη, ωστόσο μία ακόμη επιβεβαίωση δεν είναι άχρηστη.
Το άλλο ενδιαφέρον από όλα αυτά, πέραν του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του παραμένουν βαθιά νυχτωμένοι ή παγερά αδιάφοροι ως προς το τι ήταν αυτό που τελικά τους οδήγησε στις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, είναι ότι σχεδόν όλοι και με ελάχιστες εξαιρέσεις αλληλοσυγχαίρονταν και επαινούσαν αλλήλους για το περιβόητο κείμενο πολιτικού απολογισμού.
Πολλά έχουν ήδη γραφτεί γι’ αυτό, όμως από τον συνδυασμό δηλώσεων και γεγονότων γίνεται φανερό ένα: ο κ. Τσίπρας δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι επιδιώξεις σαν κι αυτήν που περιέγραψε στην ΚΕ, είναι μεταξύ των βασικών λόγων για τους οποίους μεγάλη μερίδα των πολιτών τον «μαύρισε» στις εκλογές.
Αν έπειτα από τέσσερα χρόνια στην εξουσία δεν είναι σε θέση να διακρίνει ότι τέτοιου είδους πρακτικές και αντιλήψεις ουδεμία σχέση έχουν με την δημοκρατία και την λειτουργία του πολιτεύματος στον 21ο αιώνα, ίσως θα πρέπει να επανεξετάσει την φιλοδοξία του για την «δεύτερη φορά Αριστερά». Σίγουρα πάντως οι πολίτες θα το ξανασκεφτούν πολύ σοβαρά.
