Πάει και αυτός. Βγαίνει στην σύνταξη το καλοκαίρι,(περί τα τέλη Ιουλίου), όπως ανακοίνωσε η κυρία Κρυσταλiνα Γκεοργκίεβα, το νέο αφεντικό του ΔΝΤ, μετά την προαγωγή της Κριστίν Λαγκάρντ στην ΕΚΤ, αφού φρόντισε πρώτον και κύριο να πλέξει το εγκώμιο του συνταξιοδοτουμένου για τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσέφερε στο Ταμείο.
Το ίδιο είχε κάνει άλλωστε και η Λαγκάρντ όταν ο περί ου ο λόγος συνταξιοδοτούμενος είχε αναλάβει καθήκοντα αφεντικού του ΔΝΤ στην Ευρώπη το 2014, από Αναπληρωτής που ήταν. Αλλωστε, είχε, ως έξωθεν καλή μαρτυρίαν, την ευδόκιμο υπηρεσία του σε χώρες, όπως η Ισλανδία, η Σλοβενία, η Βόρεια Μακεδονία, η Ρωσία, η Ρουμανία, Ουκρανία και η Πολωνία. Ηταν λοιπόν ξεχωριστή τιμή για την Ελλάδα να έχει έναν τόσο δραστήριο και πολυπράγμονα επόπτη εις τα του οίκου της.
Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο να πούμε πως θα μας λείψει πολύ εμάς τους Ελληνες. Μιλάμε βέβαια για τον άνθρωπο με τα κρύα γαλανά μάτια, τον Δανό κύριο Πόουλ Τόμσεν, τον επικεφαλής του Τμήματος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων που τόσο στενά είχαμε συνδεθεί μαζί του αφότου χρίσθηκε «αρχιτέκτονας της λιτότητας» (μαζί με τον Τόμας Βίζερ από τον Βαρουφάκη που ζήτησε και την απόλυσή του). Τόσο στενά που δεν αντέχαμε άλλο: Θα παθαίναμε ασφυξία από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του. Ευτυχώς τώρα είμαστε εκτός κινδύνου.
Η ωραία αυτή «φιλία» άρχισε από το 2010 που κατήλθε εκ Δανίας ορμώμενος με τις καλύτερες των προθέσεων, ο άνθρωπος που λατρεύουμε να μισούμε . Μου είναι αδύνατο να ξεχάσω τη μέρα που μας παρότρυνε on camera να «πουλήσουμε» τα περιουσιακά μας στοιχεία για να ξελασπώσουμε. Είχα μείνει άφωνος από το επιτακτικό τόνο της φωνής του. Ωσάν λοχίας που επιπλήττει αυστηρά απείθαρχους στρατιώτες. Ουδόλως απορίας άξιον είναι που δέχτηκε επίθεση από κάποιον αγανακτισμένο Ελληνα πολίτη.
Το ΔΝΤ σπεύδει προς «σωτηρίαν» της Ελλάδος
Περί το 2008 ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ- Στρος Καν, όταν ρωτήθηκε από κάποιον δημοσιογράφο αν ήθελε να πάρει υπό την προστασία του την Ελλάδα απάντησε ότι αν του το ζητούσαν, θα το έκανε. Ωστόσο, έσπευσε να προσθέσει, η Ελλάδα δεν είχε ανάγκη γιατί μπορούσε να τα βγάλει πέρα μόνη με την ικανή σοσιαλιστική κυβέρνηση που είχε(!!!).
Αργότερα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου τον προσέγγισε και του ζήτησε να πάρει «κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες» του ΔΝΤ την Ελλάδα. Πάλι ο Στρος Καν δίστασε (Μα μας θέλουν οι Ελληνες;) και ο Γ.Π. μίλησε με τα χειρότερα λόγια για τους συμπατριώτες του και τη διαφθορά τους ενώ ο Στρος Καν συμφώνησε να το συζητήσουν.
Υπήρχαν δύο απόψεις στην ΕΕ. Η μία ήταν του τότε επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν- Κλωντ Τρισέ και άλλων Ευρωπαίων που ήταν κάθετα ενάντιοι στην εμπλοκή του υπό αμερικανικού ελέγχου ΔΝΤ σε ευρωπαϊκές υποθέσεις. Η άλλη, με τον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε και την Α(γ)κελα Μέρκελ ήταν υπέρ της ενεργού συμμετοχής του ΔΝΤ στα προγράμματα «διάσωσης» προβληματικών χωρών όπως, η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία; και η Ιρλανδία. Προφανέστατα οι Γερμανοί ήθελαν να το προτάξουν ως ασπίδα προστασίας.
Η Ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε ποτέ. Αλλά μόλις μαθεύτηκε το «ευτυχές γεγονός» της εμπλοκής του ΔΝΤ, αντέδρασε διαμαρτυρικά με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Κανείς δεν το ήθελε.
Το ΔΝΤ ωστόσο από εξαρχής ήταν υπέρ της ««ανακούφισης» (ελάφρυνσης) της Ελλάδος από το χρέος (Debt relief) γιατί το θεωρούσαν ως εκ τω ων ουκ άνευ ώστε να μπορέσει να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της. Η απορία εδώ είναι γιατί το ΔΝΤ, το ίδιο, δεν έδινε το καλό παράδειγμα να προβεί πρώτο εκείνο στην ανακούφιση της Ελλάδας από το χρέος της προς το ΔΝΤ, αλλά το αντίθετο μάλιστα, άσκησε ασφυκτική πίεση προς την Ελλάδα, όταν υπό την απειλή δημιουργίας «πιστωτικού γεγονότος» (credit event) κινητοποίησε την ΕΕ προκειμένου να αποφευχθεί ένα τέτοιο ατυχές γεγονός.
Τόμσεν ο καλοπροαίρετος
Η Ελλάδα όταν αποκλείστηκε από τις αγορές και ένιωσε ωσάν να είχε μπει σε καραντίνα, έκανε τη γνωριμία του Πόουλ Τόμσεν, το Μάιο του 2010, όταν η χώρα μας ετέθηκε υπό την κηδεμονία της Τρόικα (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κομισιόν και ΕΚΤ). Ξεχώρισε από την αρχή ο αυστηρός «παιδονόμος» της Ελλάδας κ. Τόμσεν για το bullying στους υπουργούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες και τον ιταμό κατά κανόνα τρόπο που φερόταν σε αυτούς. Ως φαίνεται, οι Ευρωπαίοι που ήξεραν τον χαρακτήρα του του έδωσαν «λευκή κάρτα» για να τους συμπεριφέρεται έτσι ώστε να συνετίσει τους απείθαρχους-προβληματικούς Ελληνες.
Ο Τόμσεν ομολογουμένως είχε πάντα ένα «καλό λόγο» να πει για την Ελλάδα: Αρχισε με τη διαπίστωση ότι 300 ευρώ το μήνα ήταν ένας λογικός («εύλογος») μισθός για τον Ελληνα, ενώ αυτός εισέπραττε ασμένως 310 χιλιάδες το χρόνο χωρίς κρατήσεις και αφορολόγητα. Αυτές οι 310 χιλιάδες έγιναν 410, όταν προήχθη από Αναπληρωτής σε Διευθυντή του ΔΝΤ.
Συνέχισε με το άκρως ελπιδοφόρο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα θα χρειαζόταν τουλάχιστον 20 χρόνια για να επανέλθει στο πριν από την κρίση οικονομικό επίπεδο.
Ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας είχε πει για αυτόν ότι υπήρξε η κινητήριος δύναμη (the drive) για την επιβολή της σκληρής λιτότητας στην Ελλάδα, συμφωνώντας-ως προς αυτό μόνον-με τον άσπονδο φίλο του Γιάνη Βαρουφάκη.
Τα λάθη του ΔΝΤ και κ. Ντέλια Βελκουλέσκου
Η συμπαθής κυρία εκ Ρουμανίας Ντέλια Βελκουλέσκου ήρθε στην Ελλάδα να την αναλάβει ως επικεφαλής του ΔΝΤ ύστερα από μια «επιτυχή» θητεία στην Κύπρο (2012-14) όπου το 2013 της δόθηκε και το προσωνύμιο «σιδηρά κυρία» λόγω της σκληρής και ανυποχώρητης στάσης που επέδειξε στη μεγαλόνησο.
Στην Ελλάδα έγινε γνωστή από το καβγά που προκάλεσε, όταν ο πρώην υπουργός των Οκονομικών Ευκλ.Τσακαλώτος οργίσθηκε μαζί της : ( «τα πήρε στο κρανίο») όπου φαίνεται ότι αυτός είχε δίκιο, αν ληφθεί υπόψη ότι ο Τόμσεν την είχε συμβουλέψει να μην χαρίζεται στους Ελληνες αλλά να τους δείχνει ότι εκείνη ήταν το αφεντικό δηλαδή,: η «μπόσαινα».
Πιο ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση του wikileaks που…διέρρευσε με τη συνομιλία Τόμσεν-Βελκουλεσκου, όπου και οι δύο νευρικοί και ανήσυχοι προσπαθούν να τα
μπαλώσουν και η Βελκουλέσκου σπεύδει να συμφωνήσει στις προτάσεις Τόμσεν. Χρησιμοποιεί απαξιωτικές εκφράσεις για τους Ελληνες διαπραγματευτές («Αυτοί οι τύποι»):
«Αυτοί οι τύποι συμφωνούν σε κάτι και στη συνέχεια υπαναχωρούν την επόμενη ημέρα […] «Ξερουμε ότι δε θα κάνουν αυτό που {τους} λέμε». Πιο κάτω η Βελκουλέσκου γίνεται απόλυτα σαφής για το πόσο εποικοδομητικά σκέπτονται για μας οι διασώστες μας: «Συμφωνώ ότι χρειαζόμαστε μιαν απόφαση, αλλά δεν ξέρω ποια θα είναι(!!!)».
Ο Τόμσεν εξάλλου διαπράττει μοιραία λάθη με τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις του ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο και έπειτα με την απαισιόδοξη διαπίστωση ότι: « Η Ελλάδα δεν επιδέχεται μεταρρύθμισης» και : «είναι ίσως καλύτερα να βγει από το ευρώ».
Στο wikileaks αποτυπώνεται η αγωνία των δύο για δύο πράγματα: α) Πώς θα πείσουν τους Ελληνες για τη μείωση των συντάξεων αλλά και του αφορολόγητου ποσού ώστε η κατάσταση να γίνει «φιλική προς την ανάπτυξη» και β) Πώς θα πείσουν την ΕΕ για το πρωτογενές πλεόνασμα να μην πάει στο υπερβολικό 3,5 αλλά στο 1,5 ή το πολύ 2,5.
Ο Τόμσεν έχει σταματήσει να μιλάει πλέον για ελάφρυνση του χρέους αφού κατάλαβε ότι η ΕΕ δεν ήθελε να το ακούσει καν. Αλλωστε γιατί να το κάνει αφού είχε «κερδίσει» την αντιπάθειά των Ελλήνων με κορύφωμα τον έξαλλο πολίτη που του πετούσε κέρματα έξω από το Υπουργείο των Οικονομικών; Το παράπονό του ήταν γιατί οι Ελληνες τα έβαλαν μαζί του και όχι με την ΕΕ (Γερμανία) που απέκλειε πεισματικά την περίπτωση ουσιαστικής ελάφρυνσης του χρέους.
Οι δύο άσπονδοι φίλοι της Ελλάδας ήταν η ΕΚΤ με το κλείσιμο της στρόφιγγας ρευστού και τον αποκλεισμό της Ελλάδας από την ποσοτική χαλάρωση (QE).Και δεύτερο το ΔΝΤ με τη παρανοϊκή εμμονή του σε μια ασύμφορη λιτότητα που στάθηκε εμπόδιο σε κάθε ελπίδα ανάκαμψης.
Την πρώτη την επιβραβεύσαμε με τις διακρίσεις που απένειμε στον Ντράγκι η Ελλάδα ευγνωμονούσα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα απονείμει διακρίσεις και στον Τόμσεν η χώρα μας πάλι (αδιόρθωτα) ευγνωμονούσα.
ΘΑΝΟΣ ΚΑΚΟΥΡΙΩΤΗΣ ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΠΘ.
