Για άλλη μία φορά και για μερικές ώρες, το κέντρο της Αθήνας παρέμενε κλειστό το μεσημέρι της Δευτέρας.
Κάποιοι μαθητές διαμαρτύρονταν για κάτι. Δεν έχει και τόση σημασία τι. Το μείζον είναι ότι έκλεισε το κέντρο, επαγγελματίες και μετακινούμενοι πολίτες ταλαιπωρήθηκαν, δουλειές καθυστέρησαν, προσωπικό της τροχαίας απασχολήθηκε, ο εκνευρισμός περίσσεψε, η ζωή της πόλης διαταράχθηκε.
Όλα αυτά συμβαίνουν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν και πιθανώς θα ενταθούν, καθώς τις αμέσως επόμενες ημέρες θα έλθει προς διαβούλευση η πρόταση νόμου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τις συναθροίσεις, τις πορείες και τις διαδηλώσεις.
Σύμφωνα με τις διακηρύξεις, με το νομοσχέδιο αυτό θα τελειώσει όλος αυτός ο παραλογισμός των τελευταίων δεκαετιών, με τις μερικές δεκάδες αγανακτισμένων, υποκινούμενων ή δικαίως διαμαρτυρομένων, που ταλαιπωρούν όποτε το αποφασίσουν μερικές άλλες εκτοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια πολίτες και εργαζομένους.
Εν όψει αυτού του νομοσχεδίου είναι βασίμως προβλέψιμο έως και σίγουρο ότι θα ακούσουμε ό,τι τρέλα μπορεί να φανταστεί κανείς και ότι θα παρακολουθήσουμε αντιπαραθέσεις έντονες και ενδεχομένως και εκτός θέματος.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση σε αυτό το πεδίο θα δοκιμαστεί. Κυρίως θα δοκιμαστεί ως προς την συνέπειά της και την αποφασιστικότητά της.
Το αίτημα για εξορθολογισμό της καθημερινότητας στην πόλη, στον βαθμό που κάτι τέτοιο είναι εφικτό στην Ελλάδα, περνά σε μεγάλο βαθμό από τα μέτρα που μελετά και σχεδιάζει σε αυτό το πεδίο το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Παρέλκει να πούμε ότι είναι, ενδεχομένως και πρωτίστως, ζήτημα δημοκρατίας και ότι δεν μπορεί μειοψηφίες να ταλαιπωρούν το σύνολο των πολιτών της πρωτεύουσας ή όποιας άλλης ελληνικής πόλης.
Υπό αυτό το πρίσμα, η κυβέρνηση δεν θα δοκιμαστεί μόνο στο πεδίο της επικοινωνίας και της αντιπαράθεσης με πολιτικές δυνάμεις που υποκινούν τις μειοψηφικές πορείες.
Πριν και πάνω από όλα, θα δοκιμαστεί ως προς την αποφασιστικότητά της να περάσει το αναγκαίο μέτρο και εν συνεχεία ως προς την ακόμη πιο κρίσιμη πολιτική της βούληση να το εφαρμόσει.
Νόμος και τάξη δεν είναι μόνο η αποκατάσταση της ηρεμίας και της κανονικότητας στα Εξάρχεια ή η διάλυση καταλήψεων και άλλων τέτοιων φαινομένων.
Είναι και η διαφύλαξη της ηρεμίας, η διασφάλιση των συνθηκών διαβίωσης και ελεύθερης μετακίνησης πολιτών. Δυστυχώς ακόμη και αυτά τα αυτονόητα έχουν φτάσει να θεωρούνται μείζων μεταρρύθμιση. Συνεπώς, δεν νοούνται υποχωρήσεις…
