Δεν άργησε και πολύ να υποκύψει κι αυτή η κυβέρνηση στη συνήθη ασθένεια που πλήττει την εξουσία. Αφού τα γεγονότα δεν συμβαδίζουν με τις υποσχέσεις μας, αφού η πολιτική αδυνατεί να τα χειραγωγήσει και να τα διαχειριστεί, η εύκολη λύση είναι να αντικαταστήσουμε την πολιτική με την επικοινωνία, για την ακρίβεια με τον επικοινωνιακό λαϊκισμό.

Αποτέλεσμα, να παρακολουθούμε μια απίστευτη πολυλογία στα, τηλεοπτικά κυρίως, μέσα ενημέρωσης από κάμποσα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, που θεωρούν προφανώς ότι με τον τρόπο αυτόν επιτελούν έργο, ότι πείθουν τους πολίτες που τους εμπιστεύθηκαν ή ότι θα πάρουν εύσημα από τον Πρωθυπουργό για τη δράση τους.

Το πιο ακραίο παράδειγμα αυτής της λογικής ήταν η εμφάνιση του υπουργού Αμυνας, που αποφάσισε να ενημερώσει το πανελλήνιο για τους χειρισμούς του, σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό, για την περίεργη ιστορία του τουρκικού ερευνητικού σκάφους. Μόνο που μάλλον για διακωμώδηση επρόκειτο παρά για απόδειξη σοβαρής αντιμετώπισης ενός επεισοδίου, από τα πολλά που βλέπουμε να συμβαίνουν τελευταία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Πέρα από το αυτονόητο γεγονός ότι οι χειρισμοί σε μια τέτοια υπόθεση επιβάλλεται να μη δημοσιοποιούνται, τι προσέφερε πέρα από ιλαρότητα και έλλειψη σοβαρότητας η συνομιλία που αποκάλυψε; «»Κύριε Πρωθυπουργέ, είναι σε εκείνο το σημείο. Το παρακολουθούμε από απόσταση». «Εντάξει, κύριε υπουργέ, ψυχραιμία». «Κύριε υπουργέ, μετακινήθηκε;». «Αλλαξε λίγο πορεία, αλλά δεν είμαστε σίγουροι ότι βγαίνει». «Τι συνιστάτε, κύριε υπουργέ;». «Ψυχραιμία, κύριε Πρωθυπουργέ». Ανταγωνισμός ψυχραιμίας, όπως σας το είπα».

Αν αυτό είναι το επίπεδο ψυχραιμίας και σοβαρότητας ενός υπουργού που χειρίζεται έναν από τους πιο κρίσιμους τομείς της χώρας, ζήτω που καήκαμε. Αν δεν καταλαβαίνει ότι με τέτοιου είδους χειρισμούς όχι μόνο ευτελίζει τον ρόλο του αλλά υπονομεύει και το κύρος του Πρωθυπουργού, κάποιος πρέπει να του το εξηγήσει.

Δεν είναι ο μόνος ούτε ο πρώτος φυσικά που έχει το άγχος να αποδείξει δημοσίως ότι ανταποκρίνεται στα καθήκοντα και στις υποχρεώσεις του. Ιδιαίτερα όμως στο εξαιρετικά κρίσιμο θέμα των σχέσεων με την Τουρκία και των εξελίξεων στην Αν. Μεσόγειο η δραματοποίηση γεγονότων, αμφίβολων προκλήσεων και η διόγκωσή τους, το μόνο που πετυχαίνει είναι να δίνει τροφή σε θερμόαιμους υπερπατριώτες, που φαίνεται ότι ενδημούν στο κομματικό ακροατήριο της κυβέρνησης. Εξ ου και η αγωνία διάφορων υπουργών να τους οικειοποιηθούν για τους γνωστούς ψηφοθηρικούς λόγους.

Ισως είναι καιρός ο κ. Μητσοτάκης να συστήσει στους υπουργούς και στα στελέχη του ότι ο ρόλος τους είναι να λύνουν, αντί να διογκώνουν, προβλήματα και να μη σπαταλούν την όποια ενεργητικότητά τους σε επικοινωνιακές πιρουέτες.