Mπορεί η αθώωση του Ντόναλντ Τραμπ από την αμερικανική Γερουσία να ήταν αναμενόμενη, εφόσον εθεωρείτο εντελώς απίθανο η απόφαση για την καταδίκη του να συγκεντρώσει τα δύο τρίτα της πλειοψηφίας, ο τρόπος όμως που διεξήχθη όλη αυτή η θλιβερή διαδικασία έστειλε το μήνυμα ότι η αμερικανική Δημοκρατία νοσεί. Και τούτο διότι για πρώτη φορά σημειώθηκε μια τόσο εξόφθαλμη παραβίαση του περίφημου συστήματος των «ελέγχων και ισορροπιών» (checks and balances), μεταξύ των φορέων της εξουσίας (πρόεδρος, Κογκρέσο, Ανώτατο Δικαστήριο), καθιστώντας τον ένοικο του Λευκού Οίκου απόλυτο μονάρχη. Αυτό έδειξε τουλάχιστον η πλήρης ταύτιση (πλην ενός) των Ρεπουμπλικανών γερουσιαστών με τον πρόεδρό τους, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορέσει να διαλευκανθεί η κατηγορία εναντίον του και το όλο ζήτημα να κουκουλωθεί (cover up).
Ετσι το γνωστό εθνικιστικό μήνυμα «America first!» μετατρέπεται τώρα σε «Trump first!» και μένει να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, όχι μόνο στην εσωτερική αμερικανική πολιτική σκηνή, η οποία έχει οδηγήσει Ρεπουμπλικανούς και Δημοκρατικούς σε μια πρωτοφανή πόλωση, αλλά και διεθνώς, καθώς όλα τα γνωστά μέτωπα που έχει ανοίξει ο αλλοπρόσαλλος και τελικά εξαιρετικά επικίνδυνος για τη διεθνή ειρήνη αμερικανός πρόεδρος παραμένουν μετέωρα. Και από ‘δώ και πέρα, καθώς θα αισθάνεται τον εαυτό του ακόμα ισχυρότερο απ’ ό,τι πριν, έχοντας απαλλαγεί από κάθε μορφής έλεγχο των πράξεών του, θα μπορεί ανενόχλητος να επιβάλει τις απόψεις του και ο… Θεός βοηθός! Τη στιγμή μάλιστα που η Ευρωπαϊκή Ενωση αποδεδειγμένα αδυνατεί να παίξει τον περισσότερο αναγκαίο παρά ποτέ εξισορροπητικό της ρόλο, βραχυκυκλώνοντας έτσι ολόκληρο το γνωστό από το παρελθόν δυτικό σύστημα ισχύος.
Μπαίνουμε έτσι σε μια εξαιρετικά ασταθή περίοδο, η οποία θα λήξει μόνο τον ερχόμενο Νοέμβριο με τις αμερικανικές εκλογές και με πολύ πιθανή πλέον την επανεκλογή Τραμπ, καθώς οι Δημοκρατικοί, προς το παρόν τουλάχιστον, εμφανίζονται διασπασμένοι και αδύναμοι, με το ερώτημα όμως για το τι μπορεί να συμβεί στην τελική ευθεία και τον ρόλο που μπορεί να παίξει ο δισεκατομμυριούχος Μάικλ Μπλούμπεργκ. Το βέβαιο πάντως είναι ότι από την αστάθεια αυτή και την αποχώρηση από την περιοχή του Ιντλιμπ των Αμερικανών, μετά την προδοσία των Κούρδων, επωφελείται ήδη ο Ταγίπ Ερντογάν, καθώς, πέρα από τις γνωστές προκλήσεις που άμεσα μας αφορούν, απειλεί (υπό τις ευλογίες Τραμπ) με νέα εισβολή στη Συρία. Μια κλιμάκωση που δοκιμάζει τις ρωσοτουρκικές σχέσεις και φυσικά θα προκαλέσει ένα νέο κύμα προσφύγων. Ας το έχουμε και αυτό υπόψη μας.
