Η Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών εξέλεξε την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020 τον καθηγητή Πασχάλη Κιτρομηλίδη Τακτικό Μέλος της στην προκηρυχθείσα έδρα «Iστορία των πολιτικών θεωριών», στην τάξη των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών.
Ο Πασχάλης Κιτρομηλίδης γεννήθηκε το 1949 στη Λευκωσία. Σπούδασε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και πραγματοποίησε πανεπιστημιακές σπουδές στην πολιτική επιστήμη στις ΗΠΑ. Έλαβε το πτυχίο πολιτικών επιστημών από το Πανεπιστήμιο Wesleyan University στο Middletown, Connecticut και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Harvard. Από το Πανεπιστήμιο Harvard έλαβε το μεταπτυχιακό δίπλωμα και περαιτέρω δίδαξε υπό διάφορες ιδιότητες, Lecturer on Government, Assistant Head Tutor, Teaching Fellow at the Department of Government, Tutor in Special Concentrations, από το 1978 έως το 1985.
To 1983 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής της Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1987 διετέλεσε τακτικός καθηγητής του ιδίου Πανεπιστημίου. Δίδαξε επίσης στα Πανεπιστήμια Brandeis των Η.Π.Α. (1987) και στην École des Hautes Etudes en Sciences Sociales των Παρισίων ως Directeur d’Etudes invité (1990 και 2001). Διετέλεσε επίσης Visiting Fellow και Life Member, Clare Hall του Πανεπιστημίου Cambridge από το 1990, Visiting Fellow του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (1992-1993 και 1996, 1997). Δίδαξε επίσης ως Senior Fellow στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας (2009-2010) και ως επισκέπτης καθηγητής στο Κέντρο για την Ιταλική Αναγέννηση του Πανεπιστημίου Harvard (Φλωρεντία 2011-2012). Το 2018 έλαβε το Αριστείο ιστορικών και κοινωνικών επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών.
Διετέλεσε διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (2000-2011). Υπήρξε διάδοχος της Μέλπως Merlier στη διεύθυνση του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών από το 1980 έως το 1994 και από το 1995 είναι Γενικός Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου. Έχει την επιστημονική επιμέλεια του Δελτίου του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών καθώς και των άλλων εκδόσεων του Κέντρου με έμφαση στην «Εξοδο» του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Έλαβε δεκαεννέα (19) υποτροφίες και ερευνητικές χορηγίες από ελληνικά, αμερικανικά και βρετανικά ιδρύματα.
Είναι ή διετέλεσε μέλος διοικητικών συμβουλίων πολλών επιστημονικών ιδρυμάτων και εταιρειών, μέλος ΔΣ Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (2002-2011), της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης (1980-1984-1988-1992), αριστίνδην μέλος του Συμβουλίου Ανωτάτης Παιδείας της Κύπρου και διετέλεσε μέλος του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου (2006-2009), του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (2008- 2010), Πρόεδρος και μέλος της European Society for the History of Political Thought (από το 2009). Mέλος του Centre for Hellenic Studies, King’s College London International Advisory Board (2014) και του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (2016-2019).
Είναι επίσης εκδότης ή μέλος συντακτικής επιτροπής επιστημονικών περιοδικών, όπως: Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, Journal of the Hellenic Diaspora, Journal of Modern Greek Studies, Dialogos. Hellenic Studies Review (King’s College London), Nations and Nationalism, Balkanologie, Ισοπολιτεία, Annales Historiques de la Revolution Française, Τhe Historical Review, Mediterranean Historical Review, History of European Ideas, Analele Universitatii din Bucuresti, Études Balkaniques, Visiting Fellow Il Pensiero Politico.
Είναι επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Θράκης και Βουκουρεστίου και έλαβε το βραβείο Eξαίρετης Πανεπιστημιακής διδασκαλίας εις μνήμην Β. Ξανθόπουλου και Στ. Πνευματικού, Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έλαβε, τέλος, το First Lifetime Achievement Award, Ευρωπαϊκή Εταιρεία της Ιστορίας της Πολιτικής Σκέψης, το 2018.
Τα αυτοτελή έργα του, καθώς και τα επιστημονικά του άρθρα κινούνται γύρω από τους εξής άξονες: Την πολιτική θεωρία και πολιτική πράξη του 18ου αιώνα με εκτενείς αναλύσεις των έργων των μεγάλων συγγραφέων Hobbes, Locke, Rousseau, Bentham, Stuart Mill, την βαλκανική πολιτική σκέψη στον 18ο αιώνα, από τον Ιώσηπο Μοισιόδακα στον Ρήγα Φεραίο, την γαλλική επανάσταση και την επίδρασή της στη Νοτιο-ανατολική Ευρώπη. Τα ενδιαφέροντά του, τοποθετούνται εξαντλητικά στον Διαφωτισμό και την επίδρασή του στη Βαλκανική, στο φαινόμενο του έθνους και του εθνικισμού, στον συσχετισμό αυτού του φαινομένου με τη δημιουργία ανεξαρτήτων κρατών, στις σχέσεις μεταξύ των οργάνων της πολιτείας και της εκκλησίας και στις πολιτικές και κοινωνικές ιδέες κατά τον 18ο-19ο αιώνα. Άλλος κύκλος ενδιαφερόντων του καλύπτει τα προβλήματα της ίδρυσης σύγχρονων μικρών κρατών με έμφαση στην πολιτιστική και πολιτική πορεία της Κύπρου από την ξενική κατοχή έως την ανεξαρτησία (1960) και τα πολύπλοκα προβλήματα που ανέκυψαν έκτοτε.
Επίσης έχει εκπονήσει πολλές εργασίες που αναφέρονται στην Ορθοδοξία και στον ρόλο της στον κόσμο, ιδίως στα Βαλκάνια, καθώς και στον ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Εξέδωσε και επιμελήθηκε 49 αυτοτελή έργα και δημοσίευσε 260 άρθρα και βιβλιοκρισίες.
