Εχει αναφερθεί από τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης της ΝΔ, αλλά φαίνεται ότι δεν έχει ληφθεί υπόψη όσο θα έπρεπε από τους αρμοδίους στο Μέγαρο Μαξίμου. Η συνεχής δημόσια παρουσία και οι δηλώσεις υπουργών, κυβερνητικών στελεχών και αξιωματούχων, από κάποια στιγμή κι έπειτα μετατρέπονται σε πρόβλημα.
Ένα από τα τελευταία κρούσματα ήταν η δήλωση του αναπληρωτή συμβούλου εθνικής ασφαλείας του κ. Μητσοτάκη, Θ. Ντόκου.
Σε συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος» άνοιξε ευθέως ζήτημα συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, σε μία περίοδο ιδιαίτερης κρισιμότητας στα ελληνοτουρκικά και ενώ ακόμη και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, όπως και όλοι οι αρμόδιοι αποκλείουν μία τέτοια συζήτηση.
Υπό αυτό το πρίσμα, έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς και να κρίνει την επίμαχη δήλωση του κ. Ντόκου: «Εφόσον ανακαλυφθούν σημαντικά κοιτάσματα στο Αιγαίο ή (το πιο πιθανόν) στην Ανατολική Μεσόγειο, εφόσον το κοίτασμα εκτείνεται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών (περίπτωση Κατάρ-Ιράν), εφόσον η ποσότητα, η τιμή και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα επιτρέψουν την εμπορική εκμετάλλευση του κοιτάσματος και, τέλος, εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει, τότε θα μπορούσε να διαπραγματευθεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με ποσοστά που θα καθοριστούν σύμφωνα με τα συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα».
Αποτέλεσμα ήταν οι έντονες και δικαιολογημένες αντιδράσεις και εν τέλει η υποβολή της παραίτησης του κ. Ντόκου. Όπως ο ίδιος είπε κατόπιν αυτών, οι απόψεις που εξέφρασε ήταν προσωπικές και δεν αποτελούν θέση της κυβέρνησης.
«Η παραίτηση είναι πάντοτε στη διάθεση του πρωθυπουργού. Το λάθος μου είναι ότι άνοιξα ένα ζήτημα άκαιρο, καθαρά υποθετικό σε μία στιγμή που έχουμε πάρα πολλά ζητήματα τα οποία είναι καυτά και τρέχουν. Δεν είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον Πρωθυπουργό γιατί απουσιάζει στη Σαουδική Αραβία, αν θεωρηθεί ότι δημιούργησα πρόβλημα, η παραίτηση είναι δεδομένη», ανέφερε.
Λέγοντας αυτά, είναι να απορεί κανείς τι είχε στο μυαλό του ένας άνθρωπος που βρίσκεται στην συγκεκριμένη θέση. Δεν γνώριζε τι ακριβώς έλεγε και έκανε; Δεν μπορούσε να φανταστεί τι επιπτώσεις θα είχε μία τέτοια παρέμβαση; Δεν είχε υπόψη του ποιες είναι οι επίσημες θέσεις των ελληνικών κυβερνήσεων; Και τι θα πει ότι ένας σύμβουλος εθνικής ασφαλείας εκφράζει προσωπικές απόψεις για ένα θέμα τέτοιας φύσεως;
Πέραν του υπαρκτού ενδεχομένου να μην είναι όλοι οι άνθρωποι, όποια κατάρτιση και αν έχουν, κατάλληλοι για όλες τις θέσεις, αξία ως προς αυτά έχει ένα απόσπασμα από τα όσα αναφέρει ο Χένρι Κίσιντζερ στο βιβλίο του «Διπλωματία». Ο Κίσιντζερ είχε διατελέσει σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Προέδρου Νίξον προτού θητεύσει ως υπουργός Εξωτερικών: «Οι διανοούμενοι αναλύουν τη λειτουργία των διεθνών συστημάτων, οι πολιτικοί τα οικοδομούν. Και υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στην οπτική γωνία ενός αναλυτή κι ενός πολιτικού.
Ο αναλυτής μπορεί να διαλέξει το πρόβλημα που θέλει να μελετήσει, ενώ ένας πολιτικός δεν μπορεί να επιλέξει τα προβλήματα με τα οποία θα ασχοληθεί, αυτά απλώς του επιβάλλονται. Ο αναλυτής μπορεί να διαθέσει το χρόνο που χρειάζεται για να φθάσει σε ένα σαφές συμπέρασμα.
Η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν πολιτικό είναι η πίεση του χρόνου. Ο αναλυτής δεν διατρέχει κινδύνους. Σε περίπτωση που αποδειχτεί ότι έχει βγάλει λάθος συμπεράσματα, μπορεί να γράψει μια άλλη διατριβή.
Ο πολιτικός μπορεί μόνο μία φορά να μαντέψει. Τα λάθη του είναι αμετάκλητα. Ο αναλυτής έχει στην διάθεση του όλα τα στοιχεία. Θα τον κρίνουν για τις διανοητικές του ικανότητες. Ο πολιτικός πρέπει να ενεργήσει βάσει εκτιμήσεων που δεν μπορούν να αποδειχτούν τη στιγμή που τις κάνει. Η ιστορία θα τον κρίνει με βάση το πόσο σοφά χειρίστηκε την αναπότρεπτη αλλαγή και, πάνω απ΄όλα, πόσο καλά διατηρεί την ειρήνη».
Πιθανώς όλα αυτά να μην αφορούν μόνο τον κ. Ντόκο. Μάλλον θα πρέπει να τα έχουν υπόψη τους όλοι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, διανοούμενοι και μη, που περιφέρονται στα κανάλια και τα ΜΜΕ εν γένει…
